La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Neemia/Neemia 8

La Bìbia piemontèisa - Neemìa 08

Letura pùblica dla Lege

modifiché

Tùit j’Israelita a l’ero giumai stabilisse an soe sità e, cand ch’a l’é rivà ‘l sétim mèis ëd l’ann 1tut ël pòpol a l’é congregasse unànim[1] ant la piassa ch’a-i é giusta dë 'dnans ëd la Porta dj'Eve. A l’han ciamaje a Esdra, ël magìster ëd la Lege[2] ch’a portèissa ‘l lìber ëd la Lege 'd Mosè che Nosgnor a l’avìa dàit a Israel. 2Parèj ël sacerdòt Esdra a l’ha portà ‘l lìber ëd la Lege dë 'dnans al pòpol congregà. A-i j'ero d’òm, fomne e tùit ij cit ch’a podìo comprende. 3A l’era ‘l prim di dël sétim mèis[3]. Ambelelà, ant la piassa ch’a stà dë 'dnans ëd la Pòrta dj'Eve, da l’alba fin-a a mesdì, Esdra a l’ha lesù ‘l lìber ëd la Lege 'd Mosè a j’òm, a le fomne e ai cit ch’a podìo comprende. Tut ël pòpol a fasìa motobin d’atension a la letura. 4Esdra, ël magìster ëd la Lege, a stasìa drit an pé dzora 'd na tribun-a ‘d bòsch ch’a l’avìo prontaje për l’ocasion. Dacant ëd chiel, a soa drita, a-i j'era Matitia, Siema, Anajà, Uria, Hilchia e Maaseia, e a soa snìstra Pedajà, Misiael, Malchia, Hasium, Asbadan-a, Zacarìa e Mesiulam. 5Esdra, ch’a stasìa an bela vista dë 'dnans dël pòpol, a l’ha dovertà ‘l lìber dë 'dnans a tuti. Cand ch’a l’han vëddù ch’a dovertava ‘l lìber, tùit a son alvasse an pé. 6Esdra a l’ha benedì Nosgnor, ël gran Dé, e tut ël pòpol a l’ha aussà le man e a l’ha rësponduje: “Amen! Amen!”. Peui a son butasse an gënojon fin-a a toché la tèra con la front pr’ adoré Nosgnor. 7Antramentre che ‘l pòpol a stasìa drit a sò pòst, ij Levita a-j dëspiegavo la Lege. A l’ero Giosuè, Bani, Sierebija, Giamin, Acub, Siabetai, Odavia, Maaseia, Chelita, Asaria, Giosabad, Hanan e Pelajà. 8A lesìo ‘d manera ciàira ël lìber ëd la Lege 'd Nosgnor e a në dëspiegavo ‘l sens. Parèj a giutavo ‘l pòpol a comprend-ne ‘l test. 9Tuta la gent a l’avìa na comossion granda a sente le paròle dla Lege. Për lòn Neemìa, ch’a l’era ‘l governator, Esdra, ël sacerdòt e magìster ëd la Lege, e ij Levita ch’a në dëspiegavo ‘l test a la gent, a l’han dije: “Ël di d’ancheuj a l’é ‘n di sant, dedicà a Nosgnor, vòst Dé. Àbie pa 'd magon e pioré nen!”. 10Esdra a l’ha giontà: “Andé e fé festa: mangé ‘d ròba bon-a e bèive bin. Fene part con coj ch’a l’han nen ëd pront, përchè ‘l di d’ancheuj a l’é ‘n di sant, dedicà a Nosgnor. Sìe pa trist: che la gòj ch’a ven da Nosgnor a sia vòstra fòrsa!”. 11Dcò ij Levita a sërcavo d’achieté la gent. A disìo: “Pioré pa pì, che ancheuj a l’é ‘n di sant. Sìe pa trist!”. 12Anlora tut ël pòpol a l’é andass-ne a mangé e a bèive. A l’han fane part con tùit e a l’han fàit na gran festa përchè a l’avìo scotà le paròle ‘d Nosgnor e a l’avìo comprendù ‘l sens ëd le còse ch’a l’avìo mostraje.

Celebrassion ëd la Festa dle Bënne

modifiché

13L’andoman, ij cap ëd le famije ‘d tut ël pòpol a son riunisse con ij sacerdòt, ij Levita e con Esdra, ël magìster ëd la Lege, pr’ ëstudié an detaj la dotrin-a dla Lege. 14Ant la Lege che Nosgnor a l’avìa prescrivù pr’ ël mojen ëd Mosè, a l’han trovà scrit che j’Israelita a l’avìo da sté drinta ‘d bënne për tùit ij di dla festa dël sétim mèis, 15e che a l’avìo da spantié për Gerusalem e për tute le sità sta crija-sì: “Seurte ant le colin-e për ciapé ‘d branch d’ulivé, d’ulivé sarvaj, ëd mortela, ëd palma e d’àutre frasche, e fene ‘d caban-e, tal com a stà scrit ant la Lege[4]”. 16Anlora ël pòpol a l’é ‘ndàit a sërché ‘l brancage e a son fasse ‘d bënne ch’a l’han butà an sle trasse ‘d soe ca, ant le cort, d’àutre an sj’andron dël templ ëd Dé, o ant la piassa dla Pòrta dj'Eve, o ant la piassa dla Pòrta d’Efraim. 17Parèj, tuti coj ch’a l’ero tornà da la deportassion a son fasse ‘d caban-e e a son ëstaje ‘ndrinta durant la festa. A l’era la prima vira che j’Israelita a l’ero torna ancaminasse a felo dal temp ëd Giosuè, fieul ëd Nun. La gòj ch’a n’avìo a l’era sensa mzura. 18Minca di, dal prim di dla festa fin-a 'l darié, Esdra a lesìa un tòch dël lìber ëd la Lege 'd Nosgnor. La festa a l’é durà sèt di e, ant ël di ch’a fà eut, a son congregasse con solenità, coma ch’a la Lege a dis ëd fé.

  1. Lét. “tanme ‘n sol òm”.
  2. O: “lë scriba”.
  3. Ël di ch'a fà eut d’Otòber.
  4. Cfr. Levitich 23:33-36; 39-43; Deuteronòmi 16:13-15.