La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 10

←Isaìa 9

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 11→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 10

Isaia

10

Castigh dij governant ëd Giuda

¹Maleur a coj ch’a fan ëd lege nen giuste e ch’a pùblico d’ordinanse opressive. ²A nego la giustissia ai déboj, a robo ij dirit dël mè pòpol; le vidoe a son sò botin ëd lor e a dëspojo fin-a j’orfanin. ³Tutun, lòn ch’i fareve ant ël dì ch’i l’avreve da rend-ne cont^[1] cand ch’i vëdreve che la tempesta^[2] as avzin-a? Da chi av fareve giuté? Andova ch’i stërmereve vòstre richësse? ⁴I l’avreve gnun pòst da scapeie, ma ‘dcò vojàutri i l’avreve da buteve an ginojon ansema a j’àutri përzoné, o i tombereve mòrt an tra ‘d coj ch’a son ëstàit massà. Pura, ‘dcò antlora l’ira ‘d Nosgnor a sarà pa pasià, e soa man a sarà pronta për frapé ancora.

Castigh dël rè d’Assiria

⁵ Maleur a j’Assir! Bele s’a son ël baston ch’ì deuvro për dé ‘d barotà, e la massa për dé sfògh a mia ira e arfilé ‘d castigh, ch’ a ausso pa tant la crësta! ⁶A l’é stàit mi ch’i l’hai mandaje contra na nassion nen fidela. A l’é stàit mi ch’i l’hai comandaje d’ataché ‘l pòpol ch’a l’ha fame anrabié, ch’a-j butèisso a sach e ch’a në portèisso vìa ‘n botin, ch’ a-j pistèisso 'mé ‘d pàuta an sla stra. ⁷Tutun, lolì a l’é nen lòn che lor a penso d’esse an camin ëd fé; coj-lì a son pa ij sò propòsit ëd lor: lor a veulo mach ëstërminé e dëstruve d’àutre nassion pì ch’a peudo. ⁸Ël rè dj’Assir a dis: “A son forse pa ‘d rè tùit ij mè ufissiaj? ⁹É-lo ch’i l’hai nen fàit a Calne lòn ch’i l’hai faje a Carchemis? É-lo ch’i l’hai nen fàit a Amat lòn ch’i l’hai faje a Arpad? É-lo ch’i l’hai nen fàit a Samarìa lòn ch’i l’hai faje a Damasch? ¹⁰I l’hai sogetà a mè podèj ëd regn ch’a l’ero guernà da motobin d’ìdoj, con motobin ëd pì ‘d mistà che a Gerusalem e Samaria. ¹¹Lòn ch’i l’hai fàit a Samaria e ai sò ìdoj, i lo peudo bin fé a Gerusalem e a soe mistà!”.

¹²Feve gnun-e ilusion: cand ch'ël Signor a l’avrà chità soa euvra al mont ëd Sion e a Gerusalem, chiel a ciamerà cont al rè d’Assiria ëd soa arogansa, ëd soa sicomera 'nsolenta.

¹³Ël rè d’Assiria a proclama: “Tut lòn a l’é l’euvra ‘d mè podèj, ëd mia 'nteligenza e ‘d mia furbarìa. I faso dësparì ij finagi dij pòpoj, im faso padron dij sò tesòr. I son un guerié vajant ch’a l’é tant fòrt da detronisé ‘d rè! ¹⁴Mia man a l’ ha dëscouvert la richëssa dle nassion coma s’a fusso d’euv bandonà ant un ni. I l’hai cujine an tuta la tèra. A-i era gnun ësbate d’ale o ‘d bech dovert ch’a gasojavo”.

¹⁵Ma Nosgnor a dis: “Podrìa esse che n’assul as esalta dzora dla man ch’a lo brandiss, o na rëssia ch’as daga ‘d blaga dzora col ch’a la deuvra për tajé? Coma se na cavija regal a vorèissa fé ‘l brando e a pensèissa d’esse pì amportant ëd col ch’a la ten! O coma se ‘n baròt, ch’a l’é ‘d bòsch, a vorèissa aussé lòn ch’a l’é nen fàit ëd bòsch!“ ¹⁶Për lòn, ël Signor, Dé dl’univers, a farà dventè col rè da grass a màire, e soa glòria majestosa a ‘ndrà tuta an fum. ¹⁷ Ël Dé Sant, ch’a l’é ‘l ciàir d’Israel, a sarà ‘feu e fiama che ant un sol di a bruserà e a consumerà le ronze dël rè d’Assiria e soe spin-e. ¹⁸Lë splendrior ëd soa foresta e sò verzè a saran dël tut dëstruvù coma la vita d’un òm malavi ch’as dëstissa. ¹⁹Dj’erbo dla foresta a në resteran tan pòchi che fin-a na masnà a podrà conteje.

La pcita resta d’Israel

²⁰An col dì-lì, la resta d’Israel, jë dzorvivù dla famija ‘d Giacòb a chiteran ëd fidesse ‘d foresté ch’a finisso mach për craseje, e as fideran mach dël Signor Dé, ël Sant d’Israel. ²¹Na resta, la resta ‘d Giacòb, a tornerà al Dé potent^[3]: ²²përchè, bele se toa gent, Israel, a l’é tant numeros 'mé ij granin ëd sabia ans la riva dël mar, mach na resta a tornerà. La dëstrussion a l’é stàita decretà e la giustissia divin-a a dësbordrà. ²³A l’é sicur che Dé, ël Signor ëd l'univers, a darà esecussion an tut ël pais a la dëstrussion ch’a l’ha decretà^[4].

J’Assir a saran castigà

²⁴Donca, sossì a l’é lòn che ‘l Signor, Dé dl’Univers, a dis: “Mè pòpol ch’it ëstaghe a Sion, àbie pa tëmma dl’Assiria, bele se at frapo con un baston e ch’a àusso la massa contra ‘d ti coma ch’a l’avìa fàit l’Egit. ²⁵Përchè tòst, bin tòst, a tomberà ansima 'd lor mia zara, e mia ira a sarà dëspiegà për soa dëstrussion ëd lor. ²⁶Antlora, ël Signor ëd l'univers a farà brandé sò foèt contra ‘d lor, coma ch’a l’avìa fàit tombé ‘d feu dzora 'd Midian a la ròca d’Horeb. A auss-rà sò baston contra ‘l mar, coma ch’a l’avìa fàit contra j’Egissian. ²⁷An col dì-lì Nosgnor at gavrà ‘l fardel ch’it l’has an sle spale, e ‘l giov ch’a l’han butate a còl; ël giov at sarà gavà përchè tò còl a sarà tròp fòrt.

Ël nemis as avzin-a a Gerusalem

²⁸Le trope d’Assìria a rivo a Aiat, a passo për Migron, a lasso ij sò bagagi a Micmas; ²⁹A travërso ‘l pass, a passo la neuit a Geba. Rama a tërmola, Guiba ‘d Saul a scapa. ³⁰Crija bin fòrt, Bat-Galim! Scota bin, Laisa! Rëspondje, Anatot! ³¹Madmen-a a sa pì nen doa andé; coj ch’a stan a Gebin a son ëstërmasse. ³²L’invasor a l’é piantasse a Nob e a mnassa ‘l mont dla sità ‘d Sion, a la colin-a ‘d Gerusalem.

³³Ël Signor, Dè dl’Univers, a l’é pront a scopé le piante con na potensa afrosa. Le piante le pì àute a saran ressià, le pì superbe a saran campà giù. ³⁴Na foresta satìa a sarà tajà con l’àpia, e ‘l Liban potent a tombrà^[5].

Nòte

1. O “ant ël Dì dël Giudissi”.
2. O “dëstrussion”.
3. Let. “Dé (אֵ֖ל) Eròe-sùper (גיבור)”.
4. 10:22-23 cfr. Roman 9:27.
5. 10:5-34 Isaia 24:24-27; Nahum 1:1-3:19;