La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 4

←Giudes 3

La Bibia piemontèisa Giudes

Giudes 5→

La Bìbia piemontèisa - Giudes 04

Liber dij Giùdes

4

Débora e Barach

¹Mòrt ch'a l'era Eod, j’Israelita a son tornà a ofende Nosgnor con soa cativa condòta 'd lor. ²Nosgnor, anlora, a l’ha faje tombé 'nt le man ëd Iabin, ël rè canané ch’a regnava a Casor. Ël general an cap ëd soa armeja a l’era Sisara e a stasìa a Caroset-Hagoim^[1]. ³Iabin a l’avìa neuvsent chèr ëd guèra e a l’avìa crasà sensa pietà j’Israelita për vint agn. Anlora j’Israelita a l’han anvocà Nosgnor a gran vos ch’a-j giutèissa.

⁴An col temp-lì a fasìa da giùdes la profetëssa Débora, fomna ‘d Lapidot. ⁵A dasìa soe sentense sota ‘d palmissi che për lòn a l’ero ciamà: “ij palmissi ‘d Débora”, an tra Rama e Betel, ant le montagne d’Efraim. A l’era lì che j’Israelita a montavo për consultesse con chila cand ch’a l’avìo ‘d plente.

⁶Débora a l’ha mandà a ciamé Barach, fieul d’Abinoam, da Chedes an Neftali. A l’ha dije: “Ël Signor, Dé d’Israel, a comanda sossì: ‘Buta ansema mila òm ëd le tribù ‘d Neftali e ‘d Zabulon e ménje al Mont Tabor. ⁷I farai che Sisara, general an cap ëd l’armeja ‘d Iabin, con ij sò chèr ëd guèra e soe trope, a ven-o fin-a a ti al fium Chison; a l’é là ch’i-j farai tombé an toe man.

⁸Barach a l’ha rësponduje a Débora: “S’it ven-e con mi, i j'andrai, ma s’it ven-e pa con mi, i j'andrai nen”. ⁹Débora a l’ha replicà:”It compagnerai, ma la glòria ‘d costa campagna a sarà nen la toa, da già che Nosgnor a butrà Sisara 'nt le man ëd na fomna”. Anlora Débora a l’é aussasse e a l’é andàita con Barach a Chedes.

¹⁰Barach a l'ha convocà le tribù ‘d Zabulon e ‘d Neftali përchè ch’a andèisso a Chedes, e a-i son montà des mila òm. Ëdcò Débora a l’era montà con Barach. ¹¹Un pòch ëd temp anans, Eber, ël Chenita, a l’era separasse da j’àutri chenita, dissendent ëd Obab, mëssé ‘d Mosè, e a l’avìa piantà soe tende fin-a a le ròl ëd Sananim, ch’a l’é davzin a Chedes. ¹²Cand che Sisara a l’ha savù che Barach, fieul d’Abinoam, a l’era montà an sël Tabor, ¹³a l’ha mobilisà ij neuvsent chèr ëd guèra e tùit ij sò òm, e da Caroset-Hagoim fin-a al fium Chison. ¹⁴Anlora Débora a l’ha dit a Barach: “Alé! Ancheuj Nosgnor a butrà Sisara an toe man. Nosgnor midem a seurt a combate dë 'dnans ëd ti!”. Anlora Barach a l’é calà dal Tabor, e des mila òm a-j tenìo dapress. ¹⁵Coma Barach a l’ha dësfodrà la spa, Nosgnor a l’ha sëmnà la confusion an tra tùit ij chèr e le trope ‘d Sisara, ch’a l’ha bandonà sò chèr ëd guèra e a l’é scapà a pé. ¹⁶Barach a l’ha përseguì ij chèr e l’armeja nemisa fin-a a Caroset-Hagoim: tuti j’òm ëd Sisara a son tombà vìtime dla spa. A-i në j’é restane pì gnun viv.

¹⁷Ant ël mentre, Sisara a l’era scapà a pé fin-a a la tenda ‘d Iael, la fomna d’Eber, ël Chenita, përché a j’era n’aleansa an tra Iabin, rè d’Assor, e ‘l clan d’Eber, ël Chenita. ¹⁸Iael a l’é surtìa për arsèive Sisara e a l’ha anvitalo a intré. A l’ha dije: “Intra, signor, intra an mia ca: gnun-e tëmme!”. Sisara parèj a l’é intrà ant la tenda ‘d Iael për stërmessje e arposesse, e Iael a l’ha quatalo con na coerta. ¹⁹Sisara a l’ha ciamaje ch’a-j dèissa un pò da bèive përchè ch’a l’avìa sèj. La fomna, parèj, a l’ha dovertà n’oiro ‘d làit, a l’ha falo bèive e a l’ha torna quatalo con la coerta . ²⁰Peui chiel a l’ha dije: “But-te a l’intrada dla tenda e s’at ciamo s’a-i é sì cheidun, rëspondje che ‘d nò”. ²¹Parèj Sisara, strach mòrt coma ch’a l’era, a l’é andurmisse. A l’é anlora che Iael, la fomna d’Eber, a l’ha ciapà ‘n pichèt ëd la tenda e con ël martel ant l’àutra man, a l’é avzinassje pòch a pòch, e a l’ha piantaje ‘l pichèt ant ël pols ëd la testa e a l’ha picà e picà fin che ‘l pichèt a l’é intrà an tèra. Parèj Sisara a l’é mòrt. ²²Anlora a l’é rivaje Barach, ch’a përseguìa Sisara. Iael a l’é surtìa a arsèivlo e a l’ha dije: “Ven sì e it farai vëdde l’òm ch’it sërche!”. Barach a l’é intrà ant la tenda e a l’ha vëddù Sisara, dëstèis për tèra, con ël pichèt ficà an testa.

²³An col di-lì, Nosgnor a l’ha umilià Iabin, ël rè canané, dë 'dnans a j’Israelita. ²⁴Ël podèj dj’Israelita dzora Iabib, rè ‘d Canan, a l’é fasse sèmper pì fòrt minca di, fin-a che chiel a l’é stàit fàit fòra.

Nòte

1. O lét. : "“Caroset dle nassion pagan-e”.