La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 27

←Giòb 26

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 28→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 27

Giòb

27

Giòb a fortiss soa nossensa

¹Giòb a l'é andàit anans an sò dëscors e a l’ha dit: ²“I giuro për ël Dé ch’a viv, pròpi për chi ch’a l’ha gavame ij mè drit, për ël Tut-potent ch’a l’ha dame d’amarëssa ant l’ànima, ³fin a tant che mè spìrit a sarà ancor an mi, e 'l sofi ‘d Dé drinta dij mè polmon^[1], ⁴ij mè làver a diran mai 'd còse grame e mia lenga a pronunsierà pa ‘d busiardarìe! ⁵I diciarerai pa mai che vojàutri tre i l'àbie rason: fin-a a la mòrt i dësfendrai mia nossensa. ⁶Im mantnirai frem an mia giustissia sensa molé gnanca për un moment; mia cossiensa a m'arprocia pa e a lo farà pa për gnun dij mè di.

La fin dj’ipòcrita

⁷Pitòst, ch’a sio ij mè nemis a esse considerà émpi e che lor, ij mè aversari, pa dij giust. ⁸An efet, còsa ch’a podrìo mai speré ancora cand che Dé a-j tajerà vìa, l’ora che Dé a-j gavrà soa vita ‘d lor? ⁹Miraco Dé a scotrà sò crij cand che 'l maleur a-j tombrà ansima? ¹⁰Podran-ne forsi arlegresse ant ël Tut-potent e esse scotà da chiel cand che lor a lo prego? ¹¹Mi 'v mostrerai ël podèj ëd Dé, ij pensé dël Tut-potent a saran pa stërmà a vojàutri. ¹²Se vojàutri midem i lo vëdde, përché i ansiste tant a dime ‘d ròbe a dzoneus?

¹³Tut lolì a l’é lòn ch’a arseivran da Dé dj’empi coma vojàutri; cola-lì a sarà l’ardità che ij malfasent a arseivran. ¹⁴Se soe masnà a chërseran a sarà mach për esse destinà a la spa o a meuire ‘d fam. ¹⁵Coj ch'a survivran a saran sotrà dal contacc e soe vidoe a faran gnanca plenta për lor. ¹⁶J’empi a podrìo fin-a ambaroné d’argent parèj dla póer e ampinì soe guardaròbe ‘d vestiment soasì^[2]. ¹⁷Tutun, a saran ij giust a vestiss-ne e ij nossent a ardité col argent-lì. ¹⁸A l'han fabricasse na ca parèj d'un cocon dj’aragn e parèj ëd na bënna fàita da le vardie për stërmess-ne 'ndrinta. ¹⁹Ij përvers a van a cogesse tranquij che soe richësse a sio al sicur, ma cand ch’a dovertran j’euj a trovran ch’a son tute dësparìje. ²⁰Antlora a saran ciapà da lë sparm coma da n’inondassion e ‘d neuit na tempesta a-j porterà vìa tanme ‘n turbij. ²¹Ël vent ëd l’est a-j sofiarà lontan e a podran pa pì artorné, a saran sijà e portà lontan da sò pòst. ²²Ij turbij ëd vent a-j ciaprà e a l’avran ‘d lor gnun-a pietà: a podran pa scapé da soe man. ²³La gent antlora a-j ësbieferan mach e a-j pijeran an gir”.

Nòte

1. O “nariss”.
2. O “vestì parèj dla creja”.