La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 13

←Giòb 12

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 14→

La Bìbia piiemontèisa - Giòb 13

Giòb

13

Giòb a pérora soa càusa ‘dnans a Nosgnor

¹Vardé, ij mè euj a l’han bin ëvdù tut sòn^[1], mie orije a l’han bin sentilo e capilo. ²Lòn ch'i seve vojàutri i lo sai ëdcò mi, i son pa meno che voi. ³Nopà, mi i vorerìa parleje dirèt al Tut-potent^[2] e i l'hai anvìa 'd dëscute mia situassion con Nosgnor. ⁴Ma vojàutri, al contrari, i seve sensaj ëd busiarderìe; i seve tuti ‘d médich da nen! ⁵Se mach voi i fusse stàit franch ciuto! Për vojàutri, sòn a sarìa stàita considerà ‘d saviëssa! ⁶E bin, scoté pura l’argomentassion^[3] dij mè làver e fé tension a la contestassion^[4] ëd mia boca.

⁷Miraco, volev-ne dì ‘l fàuss an difèisa 'd Dé? E ancor an sò favor parlé con dë sbaj? ⁸Forsi l'eve-ne mostrà për chiel parsialità? Voleve fòrse dventé j’avocà ‘d Nosgnor? ⁹Còsa ch’av capitrìa se chiel as n’ancorzèissa^[5]? Penseve forsi d’angabiolelo parèj com a s'ambreuja n'òm? ¹⁰Sicura che chiel a 'v condanerìa se 'v mostrèisse parsiaj an secret. ¹¹Sarie-ne pa sburdì da sò splendrior? Sarìene forsi pa crasà da la tëmma ‘d chiel? ¹²Lòn che vojàutri i dise a son le sòlite ròbe ch’as diso d'ordinari e ch’a valo tanme ‘d sënner, e vòstre difèise a son nen pì fòrte che ‘n véder^[6]. ¹³Adess, sté mach ciuto e doverté j’orije për sente lòn ch’i l’hai da dì e le conseguense peuj ch’a sìo lòn ch’a sìo. ¹⁴I ciapo mia vìta an mie man e i dirai lòn che mi përdabon i penso. ¹⁵Che Nosgnor a la fasa pura finìa con mi, am në fà pa; i veui mach^[7] difende ‘dnans ëd chiel mia condòta! ¹⁶Lòn ch’am salvrà a l’é sossì: che mi i son un ch’a l’ha sèmper rispetà Nosgnor,^[8] përchè un përvers a andrìa gnanca a presentesse ‘dnans a chiel. ¹⁷Scoté da bin mie paròle e che lòn che dirai a staga an vòstre orije. ¹⁸ Vardé, i l'hai prontà^[9] tut për ël giudissi, i sai che a la fin i podrai mach esse diciarà nossent^[10]. ¹⁹Chi é-lo ch’a podrìa contestemlo? Se cheidun a lo peul, antlora mi i starai ciuto e i meuirirai.

²⁰Mach ch’i l’abia pì nen da soporté doi ròbe, Nosgnor, peui i më stërmerai pa pì dëdnans ëd ti. ²¹Gavme da ‘dòss^[11] toa man greva e chita dë sbaruveme con lë sparm ch’am dà toa presensa. ²²Peui ciama pura a mi e mi 't rëspondrai, opura i sarai mi a parlé e ti t'am daras rispòste. ²³Dime: Vaire son-ne mie colpe e ij mè pëcà? Fame vëdde ‘ndova ch’i l’hai mancà. ²⁴Përchè t'a më stërmes-to tò visagi e t'am considere tanme un dij tò nemis? ²⁵Vories-to dé ‘l torment^[12] a na feuja dësperdùa dal vent e deje la cassa a na paja sëcca^[13]? ²⁶I të scrive 'd sentense mère contra 'd mi e ti ‘t ëm fas peisé dij mè eror ëd gioventura. ²⁷Ti 't bute ij mè pé ant ëd sòch, it bèiche tùit ij moviment ch’i faso e ‘t marche^[14] le pianà dij mè pé.  ²⁸Për antant mi 'm dësbelo parèj ëd bòsch camolà^[15] o tanme vestimenta antamnà da 'd rasca.

Nòte

1. L'ebràich a l'ha כֹּל (còl, “tut”).
2. Tìtol ebràich për Nosgnor a l'é ambelessì אֶל־שַׁדַּ֣י   (“El Shaddai”).
3. Giòb tut sùbit a dëscut con ij sò amis. La sùplica dël sò cas a Dé, ancamin-a dal vërsèt 13. La midema rèis יָכַח (iacach, “argomenta, sùplica”) a l'é dovrà ambelessì com ant ël vërsèt 3b. Ël paralelism sinònim an tra le doe metà 'd cost  vërsèt a supòrta sta tradussion.
4. La paròla ebràica רִבוֹת (rivòt, “dëspute, ruse, contèise”) a và anans an sla similitùdin dla càusa legal: vocàbol dovrà ant le ruse legaj e ant le contèise.
5. O “Saria-lo peui, bin për vojàutri se chiel a v'esaminèissa ancreus?”.
6. Lét. “creja”.
7. A la létera: אַךְ (ʾach, “sicura”).
8. O “Con Nosgnor i son mai stait n’arviros”, “n’òm empi”.
9. Ël verb עָרַךְ (ʿarach) a vorerìa dì “buté an órdin, ciadlé, buté an fila [paré da  bataja],preparé” ant ël sens ambelessì ëd rangé e organisé na càusa.
10. O “giust”.
11. L'imperativ הַרְחַק (harcaq, “gavé”; GKC 98 §29.q), da רָחַק (racaq, “leugn, esse lontan”) a veul dì  “porté via [lontan]; armeuve, tramudé.”
12. Ël  verb תַּעֲרוֹץ (taʿarots, “ti ‘t tormente”) a l'é da עָרַץ (ʿarats), che 'd costuma a veul dì “(avèj) pau, teror,” ma a podrìa 'dcò vorèj dì “sbaruvé; sburdì” (Isaia 2:19,21). L'impërfet dovrà ambelessì a l' n'impërfet ëd desideri (desiderativ) : "perché it vorìe tormenté", ma a a podrìa 'dcò esse un futur sempi: "tormentras/it voreras tormenté".
13. Ël vocàbol קַשׁ (qash) a vorerìa dì bulon, strobia, busca. As treuva 'dcò an Giòb 41:20-21 tanme lòn ch'a l'é dësùtil e a val gnanca la pen-a 'd parlene. Se sùit o anfiapì, a sarà fin-a portà via dal vent.
14. Ël verb תִּתְחַקֶּה (titcaqqeh) a l'é 'd coniugassion Hitpael, riflessiv intensiv, da la rèis חָקָה (caqah, paralel to חָקַק, caqaq). La paròla a veul dì “gravé o antajé, ancide” Costa coniugassion Hitpael a vorerìa dì "marché, stampesse cheicòsa an testa." Jë LXX a l'han “ti 't ses intrà ant ij mè garèt (τῶν ποδῶν μου ἀφίκου).”
15. La paròla רָקָב (raqav) a l'é dovrà da d'àutre part ant la  Bibia tanme marsum sech, rasca drinta na ca, rasa dël vin o d'òss mars ant na tomba. A l'é dovrà an paralel con “cocon, bigat, parpajon, càmola.” sia ambelessì che an Osea 5:12. Jë LXX a l'han "parèj dla rasa, dla mare o dla pel dël vin o fiorëtta". Sòn a sarìa רֹקֶב (roqev, "pel ëd vin, rasa, mare, tartr"): mach che a-i é nen ant la Bibia ebràica ma an cola sirìaca e ant l'aramàich (Targom) ''roqevovat''.