La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 14

←Giòb 13

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 15→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 14

Giòb

14

Vàire ch'a l'é curta la vita!

¹A l’é bin curt e pien ëd sagrin ël temp ëd la vita ‘d n’òm, nassù da na fomna! ²A s-ciòd ^[1] e a chërs parèj ëd na fior e peui a ven fiap, a scapa tanme n'ómbra e as fërma mai. ³Pura, a na creatura parèj ti ‘t jë bute j’euj adòss^[2] e it jë ciame ch’at renda cont ëd soa vita^[3]! ⁴Chi é-lo ch'a podrìa rende mond lòn che a l'é antamnà e 'mpur? Gnun! ⁵Se ij sò di a son contà, se da ti a dipend ël nùmer dij sò mèis, s’it l'has fissà na borna^[4] ch’a peul pa passé, ⁶sarìa-lo pa mej che ti ‘t lo lassèisse an pas^[5] fin tant ch’a sia rivà a la fin, parèj d'un salarià ch’a chita soa giornà?

La mòrt as peul pa evitesse

⁷Fin-a për n'erbo a-i é speransa: S’a ven tajà, a buta ancora e ij sò neuv gich a chito pa 'd chërse. ⁸Ëdcò se sota 'l teren a ven veja^[6] soa rèis e che a la sëppa a meuira sò  such, ⁹pura, pen-a ch'a senta l'eva argicherà torna e a butrà 'd branch neuv parèj ëd na pianta giovna. ¹⁰Nopà, l'òm^[7] a meuir e a stà antërpì; dov va-lo ant ël moment che 'l mortal a spira? ¹¹J'eve dël mar^[8] a podran dësparì o ij fium suvesse e sëcchesse, ¹²ma  l'òm dëstèis mòrt, a s'alverà pa pì, fin-a ch'a duro ij cej as dësvijerà nen, nì pì as dësgiocrà da soa seugn.

N’àutra vita é-la possìbil?

¹³Òh^[9], se mach ti 't vorèisse stërmeme ant ël mond dij mòrt^[10]  e scóndme, fin-a che a sia passà toa flin-a: fiss-me un termo e peui avis-tne 'd mi! ¹⁴Se mach l'òm ch'a meuir a podèissa torna arvive, i speterìa con dë speransa tùit ij di ‘d mia vita ‘d sagrin, fin-a ch'a rivèissa për mi un cambi ëd condission! ¹⁵Ti t'im ciamerìe e mi i rëspondrìa: it l'avrìe anvìa^[11] ‘d mi, l'euvra ‘d toe man. ¹⁶Antlora ti ‘t im starìe dacant, pass për pass, e it andrìe pa pì a marché ij mè pëcà. ¹⁷Mie colpe a sarìo sarà ant un sach e ti të scancelerìe ij mè pëcà.

¹⁸Ma aidemì! Coma che na montagna a tomba ant na fran-a e com un ròch as dëstaca da sò pòst, ¹⁹e l'eva a consuma le pere e le bùrie a pòrto via la tèra: përparèj ti 't dëstrùve la speransa dl'òm. ²⁰Ti 't lo campe giù për sempe e chiel as në va, la mòrt a dësfigura sò visagi e ti ‘t lo tapare via. ²¹S’a fusso pura onorà ij sò fieuj, chiel a lo sa pa; a podrìo esse dëspressià ma chiel a lo peul nen savèj^[12]! ²²Chiel a sent mach ij dolor ëd soa carn e a piora dzora 'd chiel midem.

Nòte

1. Ël verb וַיִּמָּל (vaijimmal) a l'é da la rèis מָלַל (malal, “langhì, stanté; anfiapì”) e pa da l'àutra rèis מָלַל (malal, “tajé, copé”).
2. Ël vërsèt a doverta con: אַף־עַל־זֶה (ʾaf ʿal zeh), ch'a vorerìa di: “ëdcò dzora a un, a (l'é) lòn!”A l'é n'esclamassion ëd sorprèisa.
3. O “It lo ciame a giudissi tacà 'd ti?”.
4. La paròla חֹק (còq) a vorerìa dì: “decret, statù, ordinànsa, decision e lìmit” (confronta Giòb 28:26; 38:10).
5. O “Ti dëstorna tò sguard da chiel e laslo sté”.
6. La coniugassion causativa Hifil ëd זָקַן (zaqan, “esse vej”) ambelessì a l'é na causativa përsonal-interna: “vnì  vej.”
7. A-i son doi vocàboj për  “òm” an cost vërsèt. Ël prim (גֶּבֶר, ghever) a peul mostré  “l'òm fòrt” o un''vir'', “n'òm d'età” o “n'òm potent,” n'eròe; e lë scond (אָדָם, ʾadam) a designa mach la përson-a mortal.
8. Ël vocàbol ebràich יָם (iam) a peul vorèj dì ''mar'' parèj come ''lach.''
9. Ël meud optativ a l'é antrodovù ambelessì  con מִי יִתֵּן (mi jitten), a la létera: “chi dara-lo?”
10. Hebr. “le Sheòl”, ch’a podrìa ‘dcò voltesse con “tomba” o “infern”.
11. La paròla כָּסַף (casaf) originariament a dovìa vorèj dì: “vnì spali.” A esprim ël sentiment ëd quand che un a ven spali an facia e a l'é 'dcò  dovrà për anvìa fòrta, ''bramé'', maitass. L'ogèt dël desideri a l'é sempe pressedù da la preposission ל (lamed).
12. Ël verb a l'é י בִּין (bin, “përsepì, dësserne”).Ël paralelism an tra “savèj, conòsse” e “përsepì”  a sotsigna 'l fàit che n'òm ant la mòrt as rend pa cont ëd lòn ch'ancàpita ambelessì ant la vita dël present: la vita 'd col che a meuir  l'é mach magon.