La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 12

←Giòb 11

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 13→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 12

Giòb

12

Réplica a Zofar

¹Anlora Giòb a l'ha rëspondù a Zofar e a l'ha dit: ²“Sensa dubi, l’ora che voi, ch’i seve ‘d gent savia, i meuirereve, la saviëssa midema a ‘ndrà a meuire con vojàutri! ³Ma 'dcò mi i son pa da meno^[1] che vojàutri, iv la dago pa vinta: Chi é-lo ch'a sia già pa a conossensa 'd lòn che  vojàutri i dise? ⁴Mi i son dventà un che tùit ij mè amis as në fan ësbefie. Pròpi mi ch’i ciamava Nosgnor e chiel am rëspondìa; pròpi mi, n’òm giust e dabin, adess i son un che tùit as në sbefio. ⁵Coj ch’a stan bin a mepriso coj ch’a son pien ëd sagrin^[2]. Ij sansossì^[3] a dan un posson a coj ch’a son antrapasse^[4]. ⁶Le tende dij ladron, gnun a-j dësturba, e coj ch’a provocavo Nosgnor as chërdo dë stess-ne al sicur coma s’i portèisso Dé an soe sacòcie^[5]!

La conossensa dla saviëssa e'l podèj ëd Nosgnor

⁷Ma adess, ciàmje pura a le bestie e lor at lo mostreran, a j'osèj dël cel e lor at lo nunsieran. ⁸Parla a le bestie ch’as rabasto për tèra e lor at lo mostreran, e ai pess dël mar, e lor at lo conteran. ⁹Chi é-lo an tra tuti costi-sì ch'a sàpia pa che a l'é la man ëd Dé che a l'ha fàit sòn? ¹⁰An soe man a sta la Vita^[6] ‘d minca na creatura parèj dël respir ëd tuta l’umanità.

¹¹A dis ël proverbi “J’orìe a ‘rconòsso le paròle tanme la lenga a tasta ‘l mangé”. ¹²E peui, “La saviëssa a l’é dla veciàia e la prudensa ‘d coj ch’a son anans ant j’agn”. ¹³Tutun, la sapiensa e la fòrsa ‘d fé a son ‘d Nosgnor; ël consèj e l’anteligensa a son ij sò. ¹⁴Se chiel a dësbla, gnun a peudrìa torna fabriché; se chiel a buta cheidun an përzon, gnun a peudrìa pa pì tirelo fòra da lì. ¹⁵Se chiel a ten andaré j'eve e a-i riva la suitin-a; s’a-j lassa core la buria a dëstruv^[7] la tèra. ¹⁶An chiel a-i é fòrsa e saviëssa, da chiel a dipéndo tant ël sedutor che col ch’a l’é dëstradà. ¹⁷Chiel a fà dventé fòj^[8] ij consijé e ij giùdes sensa sust. ¹⁸Chiel a gava le veste regaj ai rè e a-j fà mné vìa gropà con dij soastr ai fianch. ¹⁹Chiel a fà scassé ij sacerdòt privà dij sò onor e a campa giù ij potent. ²⁰A gava la paròla fin-a ai consijé pì fidà e ‘l sust ai vej. ²¹Chiel a fà tombé ‘d dësgrassie an sù ij prinsi e dzàrma chi ch’as sent anvincìbil. ²²Chiel a ‘rvela le còse ancreuse dël top e a pòrta a la lus l'ombra dla mòrt. ²³Chiel a fà sì che ‘d nassion a ven-o esse grande e peuj a-j dësbla; chiel a slarga ij finagi ëd nassion e peuj a-j dësperd. ²⁴A-j gava 'l dësserniment ai cap dij pòpoj dla tèra, a-j men-a solengh e ramingh ant un desert sensa stra. ²⁵A van al toch ant jë scurità ancreuse e a-j fà strambalé tanme 'd cioch".

Nòte

1. O “mi i l’hai tanta 'nteligensa che vojàutri”. Tut sòn a l'é arpetù al 13:2. Vàire comentator, parèj djë Stanta a scurso ël vërsèt. ֻËl Sirìach a translata נֹפֵל (nofel) tanme “cit,” nopà la Volgata a buta “ 'nferior   .”Giòb a dis che a l'é pa ''meno'' che lor ant ël giudissi, valadì che a l'ha pa ''meno 'd cheur''(ël cheur a l'é mojen ëd giudissi dla cossiensa).
2. La prima paròla, לַפִּיד (lapid), as podrìa rendze con “na tòrcia, un lum, na làmpia 'd dëspresi,” ma a l'é difìcil troveje un significà 'd  sens. ל (lamed) a podrìa esse sotandendù e parèj פִּיד (pid) a sarìa “maleur, calamità” (confronté Giòb 30:24; 31:29).
3. Ël vocàbol עַשְׁתּוּת (ʿashtut; preferibilment: עַשְׁתּוֹת, ʿashtot) a l'é 'l  vocàbol astrat da עָשַׁת (ʿashat, “pensé”). L'agetiv שַׁאֲנָן (shaʾanan) a veul dì “sensa pensé, dëspensieresse, fàcil ant ël pensé,” e “felis, argiojissant.”
4. La forma a l'é për la tradission ciapà con ël significà d'“esse pront” dal verb כּוּן (con, “fissà, confermà, sicur”). Ma as podrìa sërchesse na paròla paralela a  "maleur". Për lòn as peul ipotisésse che נָכוֹן (nacòn) a sia ciapà da נָכָה , nacah, "colpì, bate", "posson" o "càuss" ( נָכוֹן).
5. O “an man”.
6. Ij doi vocàboj נֶפֶשׁ (nefesh) e רוּחַ (ruach) a son, ant la pràtica, sinònim. A podrìo esse voltà con  “ànima” e “spìrit”, ma “ànima e spìrit” a sarìo pa vàire precis për נֶפֶשׁ (nefesh) përchè nefesh a l'é mach la parte vivificanta dl'ànima, cola che a l'anvisca, e parèj che “Vita (חי/חיים)” a l'é da preferì.
7. ֻËl verb הָפַךְ (hafach) a veul dì “dëstruve, dé 'l vir, crasé.” Già dovrà an Giòb 9:5 për ''sversé, sposté le montagne, deje 'l gir. '' La paròla a l'é stàita 'dcò dovrà ant la Génesi për la dëstrussion ëd Sòdoma.
8. Lét. “a-j fà andé dëscàuss”.