La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 11

←Giòb 10

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 12→

La Bìbia piemontèisa - Giòb 11

Giòb

11

Prim dëscors ëd Zofar a Giòb

¹Anlora Zofar ël Namatita a l'ha vorsù rëspondje a Giòb e a l’ha dije: ²“Podrìa-la resté sensa rësposta na caterva parèj ëd paròle^[1]? Podrìa-lo n’òm esse diciarà nossent^[2] mach përché a sà parlé bin^[3] a soa difèisa? ³Dovrìa-ne mi sté ciuto dë 'dnans a toa bertavela? E cand che ti ‘të sbefie^[4] Nosgnor, dovrìa-lo nen cheidun arprocete?

⁴Ti ‘t fortisse: “Lòn ch’i diso^[5] mi a peul nen arprocesse e dë 'dnans a Nosgnor mi i son net”. ⁵Nopà, se Dé a dovèissa parlé^[6], se mach a dovertèissa la boca për rasonete; ⁶se chiel at arvelèissa ij segret ëd la sapiensa - e la sapiensa a l’é pa na còsa sèmpia^[7], antlora it comprendrìe che sensa dubi chiel a l’ha castigate motobin da meno ‘d lòn ch’it meritrìe^[8].

⁷Peudes-to ti comprende^[9] le pianà 'd Dé? Peudes-to rivé a le borne dla përfession dël Tut-potent? ⁸Përchè la përfession ëd Nosgnor a l’é pì àuta dël cel: còsa podrìes-to fé? Chila a l’é pì ancreusa che l’infern. Còsa veus-to savèine? ⁹Soa mzura a l’é pì longa dla tèra e pì larga dël mar. ¹⁰Se Nosgnor a vnèissa^[10] da ti, at butèissa an reclusion e at portèissa al giudissi ‘d na cort, chi podrìa-lo dije contra?

¹¹Nosgnor a conòss bin le busiardarìe ch’a diso j’uman^[11] e a deuv nen ësforsesse për vëdde j’ingiustissie. ¹²Ël fòl ësvantà a butrà giudissi ‘l dì che ‘n borichèt servaj as lasrà domestié.

¹³D’àutra part, s’it butras a pòst tò cheur e të slongheras anvers ëd Nosgnor toe man, ¹⁴S’it dësbarasseras ëd la përversità ch’it l’has an man, e it lasseras pa che ‘l mal a peuda abité sota toa tenda, ¹⁵antlora it podras aussé tò visagi sensa macia e it saras frem, sicur e sensa tëmma. ¹⁶Antlora ti ‘t podras dësmentiete ‘d minca toa gusarìa e arcordetne mach coma l’eva ch’a l’é passà via. ¹⁷Toa vità a sbërlusrìa pì che 'l mesdì; jë scurità a sarà parèj dla matin. ¹⁸Ti 't në starìa al sicur, përchè dë speransa a-i në j’é bin; t'andras pasi a cogete. ¹⁹It podras andé a ‘rposete sensa che gnun a vada a dësrangete, e vàire a sërcheran tò favor. ²⁰Nopà j'euj dij gram as consumran^[12]: a l'avran pa pì 'd sosta, soa sola speransa ‘d lor a sarà rende l’ànima.

Nòte

1. Ël verb Nifal  יֵעָנֶה (ieʿaneh, “chiel a l'ha rëspondù”) a vorerìa 'd nòrma  ciamé un sogèt personal, ma “bondosità” a foson-a parèj d'un sogèt an costa sentensa. La nuansa dl'imperfet a l'é obligatòria.
2. O “giust”, “esse giustificà”.
3. O “përchè a l’é ‘n ciaciaron?”. La construssion “òm ëd làver”(שָׂפָה שֶׂפֶת ‎ śâphâh śepheth) a vorerìa dì ''ciaramlon, sagneur, blagheur'' o “borenfi, supérbi, pien ëd babìa” (attributiv genitiv). Zofar a dis che Giòb a spantia na gran caterva 'd paròle, ma sensa dëmostré d'avèj rason.
4. La forma מַכְלִם (maclim, “umiliant, sbefios” ) a l'é partissipi dla coniugassion causativa Hifil. Ël verb כָּלַם (calam) a l'avrìa tanme significà: “quaté d'onta, ansulté” (Giòb 20:3).
5. O “lòn che mi i chërdo”, “mia dotrin-a”.
6. L'anvìa'' formulà con: מִי־יִתֵּן (mi jitten, “ch'a darà ”) ambelessì a l'é voltà con un condissional seghità da l'anfinì.
7. O “a peul avèj doe face”.
8. O “it savrìe che Dé as dësmentia part dij tò pëcà”.
9. “dëscheuvre l'essensa ‘d Dé”. Ël verb a l'é מָצָא (matsaʾ, “trové; dëscheuvre”). Ambelessì a dovrìa deje la nuansa potensial ëd n'imperfet. Ant la domanda retòrica a ven afermà che Giòb  a podrà mai dëscheuvre la vera essensa 'd Dé.
10. Ël verb יַחֲלֹף (iacalof) a sarìa a la létera “passé da/travers” (NIV “a riva” ant ël sens ëd:'' se a dovèissa ancapité parèj”).
11. L'espression a sarìa a la létera “òm ëd veuid” (vëdde Salm 26:4). A sarìa n'òm ipòcrita për mojen ëd שָׁוְא (shavʾ) ch'a veul dì: “van, veuid, o fàuss, ch'ambreuja.”
12. Ël verb כָּלָה (calah) a vorerìa dì: "Fé falita, chité dësvanì. ". Ël dësbiajì dj'euj, visadì la pérdita dla vista, dla vitalità dla vita, valadì la mòrt dzorëstanta.