La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Geremia/Geremia 14

←Geremìa 13

La Bibia piemontèisa Geremìa

Geremia 15→

La Bìbia piemontèisa - Geremia 14

Geremìa

14

Na suitin-a afrosa an Giuda

¹Costa-sì a l’é la paròla che Nosgnor a l'ha adrëssà a Geremìa an ocasion ëd la suitin-a: ²“Giuda a l'é an deul, ël comersi ‘d soe sità a bëstanta. La gent as campa a tèra disperà. Ël lament ëd Gerusalem a s'àussa vers ëd mi. ³ J'eminense a mando ij sò servidor a l'arserca d'eva; lor a van a le sisterne, ma a në treuvo nen e a torno a ca con ij sëbber veuid. A son delus e mortificà e as coato la testa con le man. ⁴¹Për via dla tèra chërpà përchè a pieuv pi nen ant ël pais, ij campagnin a son costernà e mortificà e as coato la testa con le man. ⁵Fin-a le sërbiate a partorisso ant ij camp e a bandon-o ij sò cit përchè a-i é pì nen d’erba ant ij camp. ⁶J'aso servaj as fërmo an sle bëcche e a susnisso l'aria coma s'a fùsso 'd siacaj, ij sò euj as consumo përchè a treuvo pa d'erbagi.

⁷Anlora mi i l’hai dit: “Nòstra gramissia a rend testimoniansa contra ‘d nojàutri. Nosgnor! It prego: antërven pr’ amor ëd tò nòm. A l’é vera: I soma dëstradasse e i soma slontanasse da ti, i l’oma pëccà contra ‘d ti! ⁸Ti 't j’ere la speransa d’Israel ant ël temp ëd maleur. Përchè ses-to dventà tanme ‘n romé^[1] ch’a passa për nòstra tèra, tanme ‘n viagiator ch’as fërma mach për la neuit? ⁹Përchè vories-to esse parèj ëd n'òm sens’ arsorse, coma un guerié ch’a l’ha perdù soe fòrse e ch’a l’é pì nen bon a giuté? Pura, ti it ses an mes ëd nojàutri, Nosgnor, e noi i anvocoma tò nòm, bandon-ne pa!”.

¹⁰Parèj a dis Nosgnor a sò pòpol: “Vojàutri av pias tant d’andé dëdsà e dëdlà; ij vòstri pé as fërmo mai pr’ andé a fé lòn ch’a l’é nen bon. Lolì am pias pròpi nen. Im sovnisso bin ëd toa gramissia e i son pront a castighete pr’ ij tò pëccà”.  

Nosgnor a proibiss a Geremìa ‘d preghé an favor ëd sò pòpol

¹¹Nosgnor a l'ha dime: Prega pa pì për cola gent-lì e për sò boneur. ¹²Combin ch'a faso digiun, i sentirai nen soe sùpliche; s’a ofriran d'olocàust e 'd sacrifissi, mi i-j aceterai pa, ma i craserai con la spa e 'l contacc”.

¹³Antlora i l'hai arpijà a dì: “Aidemì Nosgnor! A diso ij profeta: ‘I vëdreve pa la spa, i sufrireve pa për la fam, ma iv concederai na pas completa an cost pais’.

¹⁴Nosgnor a l'ha dime: “Ij profeta a l'han preanunsià 'd busiardarìe an mè nòm; coj-lì mi i l'hai nen mandaje, i l'hai pa daje 'd comande, mi i l'hai mai parlaje. Av nunsio 'd vision fàusse, d'oràcoj a dzoneus e mach d'ampression ëd soa ment. ¹⁵Për sòn ël Signor a dis: Ij profeta ch'a preanunsio an mè nòm, sensa che mi i l'àbia mandaje, e a diso: ‘A-i sarà pa an cost pais nì spa, nì fam!’, e bin, sti profeta a meuireran dë spa e 'd fam. ¹⁶La gent che vojàutri i-j daghe vòstre professìe fàusse a meuireran për la guèra e la fam. Ij sò còrp a saran campà për le stra ‘d Gerusalem e a-i sarà pì gnun a sotreje. Sossì a capiterà a j’òm e a soe fomne, ai sò fieuj e a soe fije. Mi i arvërsrai 'nsima 'd lor ël castigh ch’a mérito”.

Plenta an sla dëstrussion d’ancheuj e ‘d cola ch’a vnirà

¹⁷Geremìa, arferìssje sossì: “Ij mè euj a pieuvo 'd lerme di e neuit sensa chité, përchè mè pòpol, ij mè car fieuj, a l'é stàit sangià da ‘n gran maleur, da 'n colp mortal. ¹⁸S’i seurto an campagna, i vëddo mach ëd còrp massà da la spa. Se mi i 'ntro ant le sità, i vëddo ‘d gent ch’a meuir për la fam. Bele 'l profeta e 'l prèivi as në van^[2] për  ël pais e a san pa lòn che fan.

¹⁹Has-to forsi arpossà d'autut la nassion ëd Giuda, opura it ses nausiate 'd Sion? Përchè has-to frapane tant ch’as vëdd pa pì n'armedi për nojàutri? I spetavo la pas, ma la pas a l’é pa vnùa. I spetavo l'ora dla salvassion, ma, varda-lì, mach dë sparm! ²⁰Nosgnor, i arconossoma nòstra gramissia e la gramissia 'd nòstri antich: i l'oma pecà contra 'd ti. ²¹Për  amor ëd tò nòm  chit-ne pa. Fà nen ch'a sia dëspresià 'l tròno 'd toa glòria. Arcòrdte dl’aleansa ch’it l’has stabilìa con nojàutri. S-ciancla pa! ²²É-lo miraco an tra j'ìdoj^[3] dle nassion col che a fà pieuve? O forsi ij cej a pieuvo daspërlor? Ses-to pa ti, pitòst, Signor, nòst Dé? I l'oma fiusa an ti, përchè ch’it ses ti ch’it l'has fàit tut sòn.

Nòte

1. A sarìa n'eror volté sta paròla con  “strangé.” גֵּר, (Gher) a s'arferis a 'n forësté resident o a në strangé che a viv ant un pais ch'a l'é pa 'l sò. Lë stat d'un גֵּר a variava da pais a pais. J'israelita a l'ero s-ciav an Egit, ma 'l forësté resident an Israel a l'era sogèt a j'istesse lej  (civij e religiose) dj' israelita e a podìo adoré 'l Signor come part ëd la comunità dl'aleansa.
2. Le ciav a sarìo ij doi verb סָחַר (sacar) e יָדַע (iadaʿ). סָחַר (sacar) as podrìa pijé com un partissipi che a veul dì: "commerciant, mercant".Tanme verb finì (vëdde Génesi 34:10, 21; 42:34) a smijerìa arferisse a "marcandé; fé d'afé ", combin as podrìa 'dcò lese come" viagé "e propon-e" vagolé "an cost vërsèt.
3. הֶבֶל (hevel), a l'é soens translà con “vanità, a dzoneus,” ma a l'é 'dcò n'epitet pegiorativ për ìdoj, mistà pagan-e e fàuss dio.