La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Esechiel/Esechiel 33

←Esechiel 32

La Bibia piemontèisa Esechiel

Esechiel 34→

La Bìbia piemontèisa - Esechiel 33

Esechiel

33

Esechiel, sentinela d’Israel

¹Nosgnor a l’ha comunicame soa paròla. A l’ha dime: ²“Fieul d’òm, parla a tò pòpol e dije: ‘Butoma che mi, ël Signor, i fasa vnì la spa dël nemis contra un pais, e che la gent dël pòpol a vada a pijé un dij sò për feje fé la sentinela. ³Cand che chiel-sì a ved la spa dël nemis ch’as avzin-a al pais, as buta a soné ‘l còrn për avertine ‘l pòpol. ⁴S’a-i é cheidun ch’a sent bin ciàir ël son dël còrn, e malgré lòn a-j dà pa da ment e as lassa sorprende da la spa, la colpa ‘d soa mòrt a sarà mach la soa. ⁵A meuirerà për colpa soa, përchè a l’ha nen daje da ment al son d’avertiment dël còrn. S’a l’avèissa daje da ment a l’avrìa salvasse la vita. ⁶Butoma, al opòst, che la sentinela a vëdda ch’as avzin-a la spa dël nemis, ma a son-a pa ‘l còrn për buté an vardia la gent. Se cheidun parèj a l’é pijà ‘d sorprèisa e a ven massà, col-lì a ‘ndrà a meuire pr’ ij sò pëccà, ma ‘d sò sangh mi i në ciamerai cont a la sentinela.

⁷Ore, fieul d’òm, mi i l’hai ciamate për esse ti la sentinela dël pòpol d’Israel. Cora ch’it sentiras da mia boca un crij d’alerta^[1], bùtje an vardia da part mìa. ⁸Se mi i mnasso ‘l përvers disendije: ‘Ti, òm përvers, ëd sicur t’andras a meuire’, e se ti ’t l’avertiss pa e it jë dise nen përchè a peussa convertisse da soa gramissia, costì a meuirerà për colpa soa, ma dël sò sangh mi i në ciamerai cont a ti. ⁹Ma se, nopà, it lo avertisse përchè a chita ‘d marcé an sla cativa stra e chiel a lo fà pa, col-lì a meuirerà për colpa soa, ma ti t’avras salvà toa vita.

¹⁰“Ti, fieul d’òm, dije al pòpol d’Israel: ‘Vojàutri i dise: ‘I portoma ‘l pèis ëd nòstre colpe e dij nòstri pecà e për motiv ëd lòn i vnoma esse minca di sèmper pì màire e fiach! An che manera podrom-ne vive?’. ¹¹Dije, donca, da part mia: ‘Mi, ël Signor, i fortisso, com a l’é sicur che mi i vivo, che mi i l’hai gnun piasì 'd vëdde ‘l pecador ch’a meuir, ma i l'hai pì car che chiel a chita ‘d marcé an sla cativa stra^[2] e a viva. Cambié diression, chité ‘d marcé an sla cativa stra! Veule pròpi meuire, pòpol d’Israel?’.

¹²‘Ti, fieul d’òm, al tò pòpol dije ‘dcò sossì: ‘Ël bin^[3] che n’òm giust a l’avìa fàit, a lo salverà pa se un di chiel a arfuda lòn ch’a l’é giust e a dventa n’arviros^[4]. Ël mal che un pecador a l’avìa comëttù, a causerà pa soa përdission se un di chiel a chita ‘d fé lòn ch’a l’é mal. Parèj ël giust a podrà pa vive se un di a tomba ant ël pecà, bele se fin-a a ‘ntlora a l’era stàit giust.

¹³Butoma che mi i-j disa al giust che chiel a vivrà 'd sicur, e chiel, pensand d’esse giumai a pòst, a comëtt ëd cativerie. An col cas-lì, le bon-e assion ch’a l’avìa fàit an precedensa a saran dël tut dësmentià e a l’avrà da meuire për motiv ëd le colpe ch’a l’é stane responsàbil pì tard. ¹⁴Al opòst, se mi i diso al përvers che ‘d sicur a l’avrà da meuire, e chiel a chita ‘d fé ‘l mal, a viv con dritura e a fà ‘l bin; ¹⁵se chiel a rend ël gagi e a dà ‘ndré lòn ch’a l’avìa robà, s’a ubidiss ai precèt ch’a dan la vita e a comëtt nen ëd mal, a l’é bin sicur che chiel a vivrà, a l’avrà pa da meuire. ¹⁶Ij pecà ch’a l’avìa fàit an passà a saran pì nen ciamà a sò cont. A l’é bin sicur ch’a vivrà s’a l’ha vivù con dritura e a l’ha fàit ël bin.

¹⁷Tutun, coj dël tò pòpol a diso: ‘La manera 'd fé 'd Nosgnor a l'è pa giusta!’ Nopà, d’esse nen giusta a l’é soa manera ‘d fé ‘d lor! ¹⁸Se ‘l giust a chita ‘d fé ‘l bin e a comëtt ël mal, a l’é për colpa ‘d lòn ch’a l’avrà da meuire. ¹⁹Tutun, se ‘l pervers a chita ‘d comëtte ‘l mal, a viv con dritura e a fà ‘l bin, chiel a vivrà grassie a lolì. ²⁰E ancora a diran che la manera ‘d fé ‘d Nosgnor a l’é nen giusta! Ch’i sapie, pòpol d’Israel, che mi i giudicherai minca un ëd vojàutri conform a soa condòta”.

Tombà ‘d Gerusalem e jë scampà

²¹L’ann ch’a fà dódes ëd nòstra deportassion, ël dì sinch dël mèis ch’a fà des, në scampà ch’a vnisìa da Gerusalem a l’é presentasse a mi e a l’ha dime: “La sità a l’é tombà^[5]”. ²²Tutun, la sèira anans che lë scampà a rivèissa, la man ëd Nosgnor a l’era ‘mpadronisse ‘d mi e a l’é torname la paròla^[6]. ²³Nosgnor a l’ha dime: ²⁴‘Fieul d’òm, stame bin a sente: Coj ch’a vivo ant cole ruin-e dla tèra d’Israel a diso perparèj: ‘Se Abraham, ch’a l’era n’òm sol, a l’ha otnù ‘l possess dël pais, con pì bon-a rason nojàutri, ch’i soma ‘n bon nùmer, Nosgnor an darà ‘’l pais përchè i në sio padron’. ²⁵E bin! Dije: ‘Sossì av fà savèj ël Signor Dé: “Vojàutri, ch’i pije part ai disné idolàtrich ch’as fan an sle montagne, ch’i bute vòstra fiusa ant ij vòstri ìdolj arbutant e i comëtte ‘d crimen ëd sangh, coma podriene pretende ‘d conservé la proprietà dël pais? ²⁶Vojàutri ch’i confide mach an vòstre spa, ch’i comëtte d’abominassion e i dzonore la fomna ‘d vòst avzin, come podriene pretende ‘d conservé la proprietà dël pais? ²⁷Dije da part mia: ‘Ël Signor Dé av fà savèj sossì: Com a l'é sicur che mi i vivo, coj ch’a l’han chità le sità an ruin-a a andran a meuire dë spà, coj ch'a abito an pien-a campagna a saran mangià da le bestie ferose e coj che a stan ant le balme e ant ij leu malasi a meuiriran ëd contacc. ²⁸I vasterai ‘l pais e i lo farai dventé ‘n desert, e l’orgheuj ëd soa glòria a chiterà. Le montagne d’Israel a dventran na desolassion e pì gnun a ‘ndrà a passeie. ²⁹Cand ël pais d’Israel a dventrà ‘n desert dëspopolà për colpa ‘d tute j’abominassion ch’a l’han comëttù, a savran che ‘l Signor a l’é mi.

³⁰Ma ti, fieul d’òm, stà a sente. Coj ëd toa gent (ch’a parlo ‘d ti arlongh le muraje e a le pòrte dle ca) as diso l’un l’àutr: ‘Vnì donch a scoté che paròla a riva da Nosgnor!’. ³¹A ven a ti na furfa 'd gent ch’as seta an facia 'd ti com a fussa la ciambrèja ‘d mè pòpol. Lor a sento toe paròle, ma a-j dan pa da ment. Lòn che lor a buto an pràtica a l'é la busiarderìa ch'a l'é an soa boca e sò cheur che a l'é mach an sò vantagi. ³²Varda^[7], për lor ti ‘t ses mach tanme na canson d’amor cantà da na bela vos e bin compagnà da la mùsica. A scoto bin toe paròle, ma gnun a-j buta an pràtica. ³³Ant ël moment che tut sossì a rivrà - e vardé che lòn a riva sicura - antlora lòr a savran che coj-lì a l'avìo un profeta an tra 'd lor”.

Nòte

1. O: “na paròla”.
2. O: “as converta”
3. O: “la giustissia”.
4. O: “ant ël di ‘d soa arvira”.
5. Cfr. 2 Rè 25:3-10; Geremìa 39:2-8; 52:4-14.
6. O: “ël Signor a l'ha dovertà mia boca dal moment che i j'era pa pì stàit bon a parlé”; Nosgnor a l’avìa gavaje la facoltà ‘d parlé, cfr. 3:26.
7. La paròla הִנֵּה (hinneh, ëd sòlit: "vëdde") a mostra 'd pijé cossiensa 'd cheicòsa che ambelessì a l'è stàit voltà da verb.