La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 20

←Deuteronomi 19

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 21→

Deuteronòmi

La Bìbia piemontèisa - Deuteronòmi 20

20

Régole për la guèra

¹Cand ch’i andreve a la guèra contra ij vòstri nemis, e ch’i vëdreve 'd cavaj e ‘d chèr e n’armeja pì gròssa che la vòstra, gnun-e tëmme ‘d lor. Ël Signor, vòst Dé, ch’a l’ha tirave fòra dal pais d’Egit, a sta ‘nsem a vojàutri. ²Quand ch’a vnirà ‘l moment d’avzinessje për combate, ch’a ven-a anans ël sacerdòt për parlé a le trope. ³A-j dirà: “Scota, Israel! Ancheuj i vade a combate ij vòstri nemis: dëscorageve pa, avèj gnun-e tëmme, sburdive pa, nì tërmolé dë 'dnans ëd lor. ⁴Ël Signor, vòst Dé av compagna për combate a vòst favor contra ij vòstri nemis e për deve la vitòria”.

⁵Antlora j’ufissiaj a parleran al pòpol e a-j diran: “Chi é-lo col ch'a l'ha drissà na ca neuva e a l’é pa ‘ncora 'nstalassie? Ch’as në vada, ch’as në torna a ca soa, për tëmma 'd meuire e n’àutr a vada a steie. ⁶E chi è-lo ch'a l'àbia pianta na vigna, e a n'àbia pa ancora cujìne 'l frut? Ch'as në vada, ch'as në torna a ca soa, dla tëmma che cheidun d'àutri a vada a cheuine la produssion. ⁷E chi ch'a l'é ch'a sia ampromëttusse con na fija e ancora a sia pa mariasse? Ch’as në torna a ca soa, a fussa nen ël cas ch’a meuir ant ël combatiment e n’àutr as la maria”.

⁸“E ij cap a 'ndran anans a parleje a la gent, e a-j diran: "Se a-i é cheidun ch’a sia tìmid e vil, ch’as në vada, ch'a torna a ca soa. Parèj a svilirà^[1] pa j’àutri". ⁹Tòst che ij cap a l'avran chità 'd parleje a la gent, lor a nomineran j’ufissiaj për minca un-a dj'unità dl’armada.

¹⁰Cand ch’i rive a na sità pr’ atachela, feje prima n’oferta ‘d pas. ¹¹S’a rëspondo ‘d manera pacìfica e av doverto le pòrte, tùit ij sò abitant a saran da sogetesse tanme ‘d vassaj a ‘d prestassion forsà. ¹²S’a aceto pa ‘d fe la pas con vojàutri e av diciaro la guèra, i butreve cola sità sota assedi. ¹³Quand ch'ël Signor, vòst Dé, a l’avrà fatla tombé an man, i fareve passé a fil dë spa tùit j’òm ch’as treuvo ambelelì. ¹⁴Mach le fomne e le masnà a l’avran da esse rësparmià. E tute le bestie, tut lòn ch’a-i sarà an la sità, tut sò cabial, av restrà coma ladrarìa ‘d guèra; i mangereve 'l botin ciapà dai vòst nemis, coj che ‘l Signor, vòst Dé, a l’avrà date ant le man.

¹⁵Fé parèj con tute le sità lontan-e, ch’a sio pa 'd nassion ch’av son dacant.

¹⁶Tutun, ant le sità dë sti popoj-sì, che ‘l Signor, vòst Dé, av dà ‘n proprietà, i l’eve da fene resté gnanca n’ànima. ¹⁷Vòté a la dëstrussion j'Hitita, j'Amorita, ij Canané, ij Perisita, j'Evita e ij Gebusé, coma che ël Signor vòst Dé a l'ha comandave 'd fé, ¹⁸Parèj av mostreran nen a imité le pràtiche abominèivole ch’a fan an onor dij sò dio, e i pechereve pa contra ‘l Signor, vòst Dé.

¹⁹Cand che i sandreve na sità con l'assedi për vàire di, an sercand ëd pijela, i dëstruireve pa dël tut ij sò erbo a colp d'assul: i podreve mangene la fruta, ma sensa tajé le piante. L'erba dla campagna é-la pa n'òm che ti 't l'àbie da assautela. ²⁰I podreve mach dëstrùve e tajé le piante che i sàpie nen esse erbo da fruta, e con lòn fabriché d’euvre 'd fortificassion e d'assedi contra dla sità ch'av fà guera, fin-a che a sia sogiogà.

Nòte

1. O “dla tëmma che 'l cheur dij sò frej a vado pa a slinguesse parèj dël sò”.