La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 2

←Deuteronomi 1

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 3→

Deuteronòmi

La Bìbia piemontèisa - Deuteronòmi 02

2

¹Apress ëd lòn, i soma butasse an marcia an diression dël desert, anvers ël Mar Ross, precis coma che Nosgnor a l’avìa comandame. I l’oma girà d’antorn al Mont Seir për vàire^[1].

Israel a gira d’antorn ai teritòri d’Edom, Moab e Amon

²A la fin, Nosgnor a l’ha dime: ³“I l'eve girà pro d'antorn a sta montagna; vireve anvers tramontan-a. ⁴Daje coste istrussion al pòpol: I seve an camin ëd passé ij finagi dij fieuj d'Esaù, vòstri frej, ch’a son a Seir^[2]; lor a l'avran tëmma 'd vojàutri; pijeve bin varda. ⁵Feje pa la guèra, përchè d’ës pais-sì iv darai gnanca na branca ‘d tèra. Ij mont ëd Seir i l’hai daje an ardità a Esaù. ⁶Cateve da lor con dë dné mach le proviande ch’i l’eve da manca e l’eva da bèive. ⁷Arcord-te che ‘l Signor, tò Dé, a l’ha benedite an tut lòn ch’it l’has butà la man për felo. A l’ha vijà dzora ‘d ti mentre ch’it marciave për ësto gran’ desert. Për tui costi quarant’agn, ël Signor, tò Dé, a l’é stàit sèmper con ti e a l’é mancate nen”.

⁸A l’é parèj ch’i soma passà aranda dij nòstri frej, ij dissendent d’Esaù, tnisend-se an sla stra dl’Arabà, ch’a ven da Elat e da Asion-Gaber. Peui i soma virasse e adrëssasse anvers ël desert ëd Moab. ⁹Anlora Nosgnor a l’ha dime: “Trata pa Moab^[3] tanme n'aversari, ciment-lo pa contra, fasendje guera, përchè mi't darai nen sò teritòri: a l'é ai fieuj ëd Lòt che i l'avìa daje Ar an ardità. ¹⁰Tant temp fà, Ar a l’era abità da na rassa ‘d gigant, j’Emita, na gent fòrta, numerosa e gorëgna tanme j’Anachita. ¹¹Cola gent-lì, l’istess che j’Anachita, a son considerà ‘dcò dij Rafaita, ma ij Moabita a-j ciamavo Emita. ¹²Ant la region ëd Seir, a l’opòst, a-i ëstasìo da l’antichità j’Orita, ma ij dissendent d’Esaù a l’han paraje via da col teritòri, a l’han faje dësparì e a son ëstabilisse a sò pòst ëd lor. J’Israelita ‘dcò a l’han fàit l’istess con ël pais che ‘l Signor a l’ha daje an possess.

¹³Nosgnor a l’ha ‘ncora dime: “E adess, an marcia! Travërsé ‘l torent Zered!”, e nojàutri i l’oma fàit parèj. ¹⁴Fin-a a ‘nlora i l’avìo passà tranteut agn dal moment ch’i j’ero seurtì da Cades-Barnea. Tuti j’òm ëd cola generassion, abij a la guèra, a l’ero mòrt, com a l’avìa giurà ‘d fé Nosgnor^[4]. ¹⁵Nosgnor a l’avìa fàit sente sò podèj e a son tombà fin-a che a son dësparì dël tut.

¹⁶Cand che la mòrt a l’avìa fàit dësparì tuti coj j’òm da ‘n mes dla gent, ¹⁷Nosgnor a l’ha dime: ¹⁸Da 'ncheuj ti 't ses darera 'd passé ij finagi 'd Moab an Ar, e t'avzineras ai fieuj d'Amon. ¹⁹Tàchje pa e faje nen la guera, përchè mi 't darai gnun-a proprietà ant ël pais d'Amonita^[5]; an efet i l'hai dàilo an possess ai fieuj ëd Lòt.

²⁰Ëdcò cost pais a l'era reputà tèra dij gigant, costi-sì a-i ëstasìo d'antan, e j'Amonita a-j ciamavo ij Zamzumim: ²¹ëd gent granda, 'd bon nùmer, àuta dë statura tanme j'Anachita; ma Nosgnor a l'avìa faje dësparì dë 'dnans a j'Amonita, che a l'avìo taparaje via e a l'ero stabilisse a sò pòst. ²²Parèj Nosgnor a l'avìa fàit për ij fieuj d'Esaù ch'a stasìo an Seir, cora che a l'ha dëstrovù j'Orita dë 'dnans ëd lor: lor a l'ha mandaje via e a son ëstabilisse a sò pòst e a-i son ancora ambelelì dël di d'ancheuj. ²³Ëdcò j'Evita, che a stasìo ant ij vilagi fin-a j'anviron ëd Gasa, a l'ero stàit dësblà dai Filisté, surtì da la tèra 'd Caftor, e che a l'ero andàit a abiteie a sò pòst”.

²⁴Nosgnor a l’ha seguità a dime: “An marcia! Gavé ‘l campament e passé la comba dl'Arnon: vardé che mi 't buto an tò podèj Sicon, l'Amorita, rè 'd Chesbon e 'd tut col pais: ancamin-a a fétne padron e bógje guera. ²⁵D'ancheuj i ancaminerai a buteje sparm e pau a cole gent ch'a son sota tut ël cél, përparèj ch’a sente toa fama, a tërmoleran e a saran ciapà da l'afr ëdnans a ti”.

Conquista dël regn ëd Sicon

²⁶Anlora i l'hai mandaje d’ambassador dal desert ëd Chedemot a Sicon, rè 'd Chesbon, con paròle 'd pas, e i l'hai faje dì: ²⁷“Lass-me passé dal tò pais, mi i marcerai për la stra pì drita, sensa vireme nì a drita nì a snistra. ²⁸E i pagheroma con ij dné 'l mangé ch'i l'oma da manca e i cateroma 'dcò l'eva da bèive: lass-me mach passé, ²⁹com a l'han lassame ij fieuj d'Esaù, che a stan an Seir, e i Moabita che abito an Ar, fin tant che i l'àbia passà 'l Giordan për intré ant ël pais che Nosgnor nòst Dé a l'é an camin ëd dene. ³⁰Ma Sicon, rè 'd Chesbon, a l'ha pa vorsù ch’i passèisso an soa tèra, përchè 'l Signor tò Dé a l'avìa faje ven-e contra në spìrit rèid e 'l cheur teston: për butènlo ant le man, com'a l'é ancora al di d'ancheuj.

³¹Nosgnor a l’ha dime: “Varda, i l'hai ancaminame a buté an tò podèj Sicon e sò pais: Comensa la conquista fasend-te padron ëd sò pais. ³²A l'é antlora che Sicon a l'é surtì contra 'd nojàutri con tuta soa gent për angagene guera a Iacas. ³³Nosgnor nòst Dé a l'ha butanlo an nòst podèj e noi i l'oma butalo an derota, chiel, ij sò fieuj e tuta soa armèja. ³⁴Ëd col temp, i l'oma pijàit tute soe sità e votà a lë stermini tute le sità, j'òm, le fomne, le masnà: i l'oma lassà gnun dzurvivù. ³⁵I soma mach portasse via për noi, tanme pijàita, 'l cabial e le dëspeuje dle sità che i l'avìo conquistà. ³⁶Da Aroer ch'a l'é an brova dla valada dl'Arnon, e da la sità che a l'é an sël torent midem, fin-a a Ghilead, a-i é pa staie na sità che nojàutri i l'avèisso nen podù ciapé: ël Signor nòst Dé a l'ha danje tute an nòst podèj. ³⁷Ma ti 't ses pa ‘vzinate al pais dj'Amonita, a tuta la rivera dël torent Iaboch, a le sità dle montagne, e a tùit ij pòst che Nosgnor nòst Dé a l'avìa proibine 'd taché”.

Nòte

1. Cfr. Numer 21:4.
2. Cfr. Gènesi 36:8.
3. Cfr. Génesi 19:37.
4. Cfr. Numer 14:28-35.
5. Cfr. Génesi 19:38.