La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 28

←At 27

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

Roman 1→

La Bìbia piemontèisa - At 28

28

Pàul an sl’isola ‘d Malta

¹Essend-se donca salvà, a l’han anlora arconossù che l’isola as ciamava Malta. ²La gent dël pòst a l’han tratane con estrasordinaria umanità. Dàit ch’a pieuvìa e ch’a fasìa pitòst frèid, a l’han viscà ‘n gran feugh an sla riva dël mar e a l’han dane ‘l bin-ëvnù.

³Pàul, avenda rabastà na manà ‘d rama sëcca, a l’era ancamin a campeje ant ël feugh cand na serp velenosa, ch’a scapava da la calor, a l’é tacassje a la man. ⁴Cand j’isolan a l’han vëddù cola bestia ch’a pendìa da soa man, a son disse an tra ‘d lor: “A l’é sicur che st’òm-sì a l’é n’amassida, dagià ch’a l’é scapà dal mar e la giustissia a-j përmèt nen ëd vive”. ⁵Pàul, tutun, avend sopatà la bestia ant ël feu, a l’ha arseivune gnun mal. ⁶La gent a spetava, an efet, che Pàul a anfièissa o ch’a tombèissa mòrt, ma cand ch’a l’avìo spetà un bel pes, e ch’a l’han vëddù ch’a-j rivava gnente, a l’han cambià d’opinion, e a l’han comensà a dì che Pàul a l’era ‘n dio.

⁷Nen lontan da col leugh-lì, a-i era la proprietà dl’òm ël pì amportant ëd l’isola. As ciamava Publio e chiel a l’ha arseivune amabilment e a l’ha logiane për tre dì. ⁸A l’è rivà che ‘l pare ‘d Publio a l’era malavi cogià an sò let, a l’avìa la frev e la dissenterìa. Pàul a l’é intrà për vëddlo, a l’ha pregà për chiel fasendje l’imposission ëd le man e a l’ha varilo. ⁹Cand ch’a l’é rivà lolì e ch’a l’é savusse an gir, tuti j’àutri malavi dl’isola a son ëvnù da chiel e a son ëstàit varì. ¹⁰Tuti a l’han fane ‘d grand onor e, a nòstra partensa, a l’han provëddune tut lòn ch’i n’avìo da manca për ël viagi.

Pàul a riva a Roma

¹¹Tre mèis pì tard i soma partì ans na nav d’Alessandria ch’a l’avìa passà l’invern ant l’isola e ch’a l’avìa për ansëgna Castor e Polluce^[1]. ¹²Essend rivà a Siracusa, i soma restaje tre dì. ¹³Da lì, andand ëd còsta, i soma rivà a Reggio; e un dì apress, essend-se levà ‘l vent dël mesdì, i soma vnù lë scond dì a Pozzuoli. ¹⁴Belelì i l’oma trovaje ‘d frej ant la fede e i soma stàit pregà dë steje con lor set dì. An séguit, i soma rivà a Roma.

¹⁵Da là, ij frej, cand ch’a l’han savù ch’i j’ero rivà, a son ëvnù a arsèivne fin-a al Marcà d’Appio e a le Tre Taverne. Pàul, vëdendje, a l’ha rendù grassie a Nosgnor e a l’ha pijà coragi. ¹⁶Cand ch’i soma rivà a Roma, ël comandant ëd le guardie a l’ha armëttù ij përzoné al Prefèt dël Pretòri ma, për lòn ch’a riguardava Pàul, a l’é staje consentì dë stess-ne ant na ca privà, con un soldà ch’a-j fasìa la guardia.

Pàul a prédica a Roma

¹⁷Tre dì dòp, Pàul a l’ha convocà ij prinsipaj dij Giudé. Cand ch’a son rivà, a l’ha dije: “Frej! Mi, combin ch’i l’avèissa fàit gnente contra nòst pòpol nì contra le costume dij nòstri antich, i son ëstàit arestà a Gerusalem e dàit ant le man dij Roman. ¹⁸Ij Roman a l’han interogame e a vorìo lasseme an libertà, përchè i l’avìa comëttù gnun delit ch’a l’avèissa meritame la pen-a ‘d mòrt. ¹⁹Ij cap dij Gìudé, contut, a lolì a son oponusse e i son ëstàit forsà a apeleme a l’imperator^[2], sensa ch’i vorèissa acusé gnun ëd mia nassion. ²⁰A l’é për dëspiegheve sòn ch’i l’hai ciamà ‘d vëdd-ve e ‘d parleve, dagià ch’a l’é për la speransa d’Israel ch’i son cargà dë sta caden-a”. ²¹ Lor a l’han rësponduje: “Nojàutri i l’oma arseivù gnun-e litre da la Giudea a tò riguard, nì gnun dij frej a l’é vnù ch’a l’abia arferì o dit ëd mal ëd ti. ²²Contut, i vorsoma sente bin volenté da toa boca midema lòn ch’it pense, përché a propòsit ëd cola seta, i savoma pro ch’a daspërtut a treuva d’oposission”.

²³Dòp d’avèj fissà un dì, tanti a son ëvnù da chiel an sò alògg. A lor a-j dëspiegava, con diverse testimonianse, riguard al Regn ëd Nosgnor e, da la matin a la sèira, a mirava a feje chërde chi ch’a l’é Gesù conform a lòn ch’a diso la Lege 'd Mosè e ij profeta. ²⁴Tanti a son ëstàit persuas ëd lòn ch’a disìa, mentre che d’àutri a vorìo nen chërdje^[3]. ²⁵Për motiv ëd lòn, nen essend d’acòrdi an tra ‘d lor, a son artirasse dòp che Pàul a l’avìa dije sta paròla: “Lë Spirit Sant a l’ha bin parlà ai nòstri antich për ël mojen dël profeta Isaìa: ²⁶“Va da sto pòpol e disje: ‘I scotereve ‘d vòstre orije, e i capireve nen; e pura vardand i s-ciairereve nen. ²⁷Përchè a l’é ‘l cheur dë sto pòpol ch’a l’é dventà insensibil, e a l’han sentì con d’orije dure, e a l’han sarà j’euj a fussa nen ël cas che ij sò euj a s-ciairèisso, che sò cheur a comprendèissa, e ch’is convertisso, e mi i varirìa!^[4]”. ²⁸I l’eve donca da savèj che costa salvassion ëd Nosgnor a l’é stàita mandà adess ai pagan. A saran lor a scotela!”.

[²⁹Cand ch’a l’ha dit cole còse-lì, ij Giudé a son artirasse da chiel, dòp ch’a l’era surtìa na gran contestassion]. ³⁰Pàul a l’é peui restà doi agn antregh ant na ca ch’a l’avìa fità për chiel, doa ch'a arseivìa tuti coj ch’a vnisìo a trovelo. ³¹A nunsiava ‘l Regn ëd Nosgnor e a dotrinava a riguard ëd Nosgnor Gesù Crist, con tuta valentisa e sensa gnun impediment.

Nòte

1. O “Ij diòscuri”, ij dio grech dla navigassion.
2. Cfr. At 25:11
3. O “a resistìo a chërdje”.
4. Cfr. Isaia 6:9-10.