La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 25
25
modifichéPàul dë 'dnans ëd Festo, apel a l’imperator
modifiché1Festo, ël neuv governator, donca, rivà ch’a l’era ant la provinsa, a l’é montà tre dì dòp da Cesarea a Gerusalem. 2Ij gran sacerdòt e ij prinsipaj dij Giudé a son presentasse dë 'dnans ëd chiel për acusé Pàul, 3e a l’han ciamaje mé ‘n favor ch’a-j acordèissa ‘l trasferiment ëd Pàul a Gerusalem. A Pàul a l’avrìo, an efet, tenduje un trabucèt për masselo për la stra. 4Tutun, Festo a l’ha rësponduje che Pàul a l’era bin guernà a Cesarea, anté ch’a l’avrìa bin tòst artornaje. 5A l’ha dije: “Coj tra ‘d voi, j’autorità, ch’a peudo felo, ch’a ven-o ansem a mi, e se col Pàul a l’é colpèivol ëd cheicòsa, ch’a-j presento dj’acuse”.
6Festo a l’é restà a Gerusalem apopré eut o des dì e peui a l’é calà a Cesarea. L’indoman a l’é astasse al tribunal e a l’ha comandà ch’a-j fussa mnà Pàul. 7Cand ch’a l’é stàit lì, ij Giudé che ‘dcò a l’ero calà da Gerusalem, a son butassje dantorn e a l’han comensà a presenteje d’acuse motobin greve, ma ch’a n’avìo gnun-e preuve.
8Pàul a l’ha rësponduje ch’a l’avìa pëccà an gnente, nì contra la lege dij Giudé, nì contra ‘l Templi, nì contra l’imperator ëd Roma[1]. 9Ma Festo, vorend fé piasì ai Giudé, a l’ha rëspondù a Pàul e a l’ha dit: “Veus-to monté a Gerusalem, e ess-je giudicà ‘d cole ròbe dë 'dnans ëd mi?”. 10Tutun, Pàul a l’ha replicaje: “No! La sede dël tribunal ëd Roma[2] a l’é costa-sì e a l’é sì ch’i l’hai da esse giudicà. I l’hai fàit gnun tòrt ai Giudé, e sossì it lo sas precis. 11S’i l’hai fàit cheicòsa ch’a mérita la mòrt, im arfudo nen ëd meuire. Ma s’i son nossent, gnun a peul deme ant le man ëd lor. I faso apel a l’imperator”.
12Anlora Festo, apress d’avèj conferì con sò consèj, a l’ha rëspondù: “Ses-to apellate a l’imperator? Bin, ti ‘t andras da l’imperator[3]!”.
Pàul dë 'dnans ëd Festo, Agrippa e Bereniss
modifiché13Vàire dì dòp, ël rè Agrippa e Bereniss a son rivà a Cesarea për saluté Festo. 14Dòp d’esse stàit lì diversi dì, Festo a l’ha faje mension al rè dl’afé ‘d Pàul, disand: “A-i é sì n’òm ch’a l’é stàit lassà përzoné da Feliss. 15A sò riguard, mentre ch’i ero a Gerusalem, ij gran sacerdòt e j’ansian dij Giudé a son presentass-me cissand soa condan-a. 16Tutun, i l’hai rësponduje ch’a l’é nen la costuma dij roman ëd buté a mòrt cheidun, anans che col ch’a l’é acusà a l’abia la possibilità ‘d confrontesse diret con ij sò acusator e ‘d dëscolpess-ne[4]. 17Donca, cand ch’a son rivà ansissì, mi, sensa gnun-a dilassion, ël dì dòp, essend-me astà al tribunal, i l’hai dàit òrdin che col òm am fussa mnà, 18ma ij sò acusator, ch’a j’ero lì present, a l’han avansà gnun dij delit che mi i pensava. 19Al opòst, a l’era mach ëd ròbe ch’a l’avìo da fé con soa religion[5] ëd lor e a riguard d’un tal për nòm Gesù, ch’a l’é mòrt, ma che Pàul as dis sicur ch’a l’é ancora viv. 20Ora, për mia part, dal moment ch’i j’era pitòst ambarassà da ‘d question parèj, i l’hai dije se chiel a l’era dispòst a andé a Gerusalem për essje giudicà an mérit a le acuse ch’a l’ero stàite presentà. 21Ma përchè ch’a l’é apelasse, ciamand che sò cas a fussa riservà a la giurisdission dl’imperator, i l’hai comandà ‘d guerné col òm fin ch’a lo mandèisso da l’imperator”. 22Anlora Agrippa a l’ha dit a Festo: “I vorìo bin ëdcò mi sente col òm”, e Festo a l’ha replicà: “Bin, doman it lo sentiras”.
23L’indoman, Agrippa e Bereniss a son rivà an pompa magna e a son intrà ant la sala dj’udiense, compagnà da j’ufissiaj dl’armeja[6] e da përsonagi d’àuta considerassion an sità. Peui, për òrdin ëd Festo, Pàul a l’é stàit fàit intré ant la sala. 24Festo a l’ha dit: “Rè Agrippa, e vojàutri tùit ij present: dë 'dnans ëd voi a-i é l’òm che tuta la furfa dij Giudé, tant a Gerusalem che ansissì, a-j son butassje contra, crijand ch’a ventava pì nen lasselo vive. 25Mi, contut, avend trovà ch’a l’avia fàit gnente ch’a fussa degn ëd mòrt, e chiel istess, essend-se apelà a l’imperator, i l’hai determinà ‘d mandejlo. 26Contut, sicoma ch’i l’hai gnente ‘d sicur da scriv-ne a l’imperator, i l’hai presentavlo, e dzurtut a ti, rè Agrippa, afin che, dòp d’avèjne fàit l’esame, i l’abio ‘d che scriv-ne. 27An efet, a më smijarìa nen rasonèivol ëd mandeje un përzoné, sensa marché ij fàit ch’a n’é acusà”.