La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 16
J’At dj’apòstoj
modifiché16
modifichéPàul a pija Timòt për compagn
modifiché1Peui Pàul a l’é rivà a Derbe e a Listra, anté ch’a j’era un dissépol ch’as ciamava Timòt, fieul ëd na fomna giudèa convertìa a la fede, ma d’un pare grech. 2Timòt a l’era motobin ëstimà dai frej cristian ch’a j’ero a Listra e a Icònia. 3Parèj, Pàul a l’ha vorsù ch’a-j andèissa ansema. A l’ha pijalo donca con chiel, e, anans ëd parte, a l’ha sogetalo a la sirconcision për deferensa dj’ebreo ch’a j’ero an col pòst-lì, përchè as savìa che sò pare a l’era grech. 4Peui lor a andasìo da sità a sità e a mostravo ai chërdent cristian a tense a le decision[1] che j'apòstoj e j'ansian a Gerusalem a l'avìo pijà. 5Parèj, le cese a l’ero fortificà ant la fede e minca dì a chërsìo ‘d nùmer.
Pàul a l’é ciamà an Macedònia
modifiché6Apress, Pàul e Sila a l'han travërsà la Frigia e 'l pais ëd la Galàsia, përchè lë Spirit Sant a l'avìa antërdìje 'd nunsié la Paròla ant la provinsa dl’Asia për col temp lì. 7Parèj a son rivà an Mìsia e a l’avìo l’intension d’andé an Bitìnia, ma lë Spirit Sant a l’ha përmetujlo pa. 8Për conseguensa, passand për la Mìsia, a son calà a Tròade. 9Ambelelà Pàul a l’a avù ‘d neuit na vision ëd n’òm ëd la Macedònia ch’a l’é presentasse dë 'dnans ëd chiel e a l’ha pregalo disandje: “Ven an Macedònia e giutne”. 10Për motiv ëd cola vision i l'oma pijà la decision ëd parte sùbit për la Macedònia, përsuas che Nosgnor an ciamava a prediché la Bon-a Neuva ambelelà.
La conversion ëd Lìdia
modifiché11Parèj, essend partì da Tròade, i soma andàit drit a Samotràcia, e l’indoman a Neàpolis. 12Da lì i soma rivà a Filippi, ch’a l’é na colònia roman-a, sità dël prim dipartiment dla Macedònia, andoa ch’ I l’oma passaje vàire dì 13Un dì ch’a l’era ‘d Saba i soma sortì da la sità e i soma andàit nen tant da leugn an sla riva d’un fium, andoa ch’i figuravo d’essje un leugh ëd preghiera. I soma ansetasse e i l’oma parlà con le fomne ch’a l’ero radunasse lì për l'ocasion. 14An tra ‘d lor a j’era na fomna për nòm Lidia, marcanda ‘d pórpora, ch’a l’era dla sità ‘d Tiàtira. Lidia già adorava ‘l Dé ùnich. Anlora Nosgnor a l’ha dovertaje ‘l cheur përché a fèissa atension a lòn ch’a disìa Pàul. 15E apress d’avèj arseivù ‘l batèsim, chila e tuta soa famija, a l’ha invitane a sté a soa ca, disand: “S’i chërde ch’i soma përdabon dij chërdent ant ël Signor, intré an mia ca e steje”, e a l’ha tant fane insistensa ch’i l’oma acetà.
Pàul e Sila ampërzonà a Filippi
modifiché16Ora a l’é rivà che, damentre ch’i andasìo al leugh ëd la preghiera, a n’é vnuje ancontra na serva ch’a l’era ampossessà da në spirit ch’a la fasìa strologhé e ch’a disìo ch’a l’era lë spirit ëd Piton. Për lòn ch’a disìa, cola fomna a fasìa fé ‘dij grand guadagn ai sò padron. 17A l’é capità che chila as tnisìa sèmper daré a Pàul e a nojàutri, e, crijand a disìa: “Sti òm-sì a son ij sërvent dël Dé pì-àut e av nunsio coma ch’i peude esse salvà![2]”. 18E a l’ha fàit lòn për vàire dì. A la fin Pàul, che lolì a-j dasìa pitòst fastidi, a l’é virasse e a l’ha dije a lë spirit: “It comando an nòm ëd Gesù Crist, ëd seurte da sta fìja”, e tut sùbit lë spirit a l’é seurtine.
19Ij padron ëd cola serva, an vëdend che la speransa ‘d fé ‘d guadagn a l’era andass-ne, a l’han pijà Pàul e Sila e a l’han rablaje ant la piassa pùblica dë 'dnans ai magistrà. 20E a l’han presentaje ai governator, disand: “Costi-sì a son dj’ebreo ch’a veulo buté sot-dzora nòstra sità, 21përché a mostro ‘d costume che a nojàutri chi soma ‘d roman, a l’é nen consentì né d’aceté né ‘d seguité!”.
22Ëdcò ‘l pòpol a l’é solevasse contra ‘d lor e ij governator, avendje fàit s-cianché le vestimente, a l’han comandà ch’a fusso foatà. 23E dòp d’avèje dàit vàire foatà, a l’han butaje an përzon, dasandje ordin al consergi ëd goerneje al sicur. 24Ël consergi, con n’òrdin parèj, a l’ha butaje al fond ëd la përzon, e a l’ha strenzuje ij pé ant ij sèp.
25Ora, sù la mesaneuit, Pàul e Sila a pregavo, cantand ëd làude a Nosgnor, ëd manera ch’ij përzoné a-j sentìo. 26E tut d’an colp a l’é fasse un grand taramòt, tal che le fondamente dla përzon a son socrolà, e su ‘l moment tute le pòrte a son deurbisse, e le caden-e ‘d tuti a son dëstacasse. 27Sù lòn, ël consergi a l’é dësvijasse e, an vëdend le pòrte dla përzon doverte, a l’ha tirà fòra soa spa e a vorìa massesse, chërdand ch’ij përzoné a-j fusso scapaje. 28Ma Pàul a l’ha crijà fòrt disand: “Fate gnun mal, përché i soma tuti ansissì. 29Anlora, avend ciamà ‘d ciàir, ël consergi a l’é corù andrinta e, tut tërmoland, a l’é campasse ai pé ‘d Pàul e Sila. 30E avendje mnà fòra, a l’ha dije: “Monsù, còsa venta-lo ch’i fasa pr’ esse salv?”.
31Lor a l’han dije: “Chërdje al Signor Gesù Crist, e ‘t saras salv, ti e tuta toa famija![3]”. 32E a l’han nunsiaje la Paròla ‘d Nosgnor, a chiel e a tuti coj ch’a j’ero an soa ca. 33Pròpi anlora, ant ël pì bel mes ëd la neuit, ël consergi a l’ha lavaje soe piaghe ‘d lor e, sùbit dòp, a l’é stàit batesà ansema a tuti coj ëd soa ca. 34Peui a l’ha portaje andrinta da chiel, e a l’ha servije da mangé, e a l’é arlegrasse përché ansema a tuta soa gent a l’avìa chërdù a Nosgnor.
35L’ora ch’a l’é stàit dì, ij governator a l’han mandà dj’ussié për dije: “Lassa pura andé lìber cola gent lì”. 36E ‘l consergi a l’ha riferì cole paròle a Pàul: “Ij governator a l’han mandà dì ch’iv lassèissa andé. Seurte donca adess, e andevne an pas”.
37Ma Pàul a l’ha dije a j’ussié: “Apress d’avèjne foetà an pùblich, sensa gnanca n’aparensa d’un process, nojàutri ch’i soma dij roman, a l’han butane an përzon, adess i-j na campe fòra an segret? Che manere ch’a son coste? A l’ha nen d’andé parèj: ch’a ven-o lor medésim a butene an libertà”. 38J’ussié a l’han arferì cole paròle ai governator, che, avend sentì ch’a j’ero ‘d roman, a l’han avune tëmma. 39Anlora ij governator a son vnù a la përzon ëd person-a, a l’han ciamaje scusa ‘d lòn ch’a l’avìo faje; peui, avendje butà an libertà, a l’han suplicaje ch’as n’andèisso via da cola sità. 40Pàul e Sila, anlora, essend sortì da la përzon e a son andàit a ca ‘d Lidia. Lì a son ancontrasse con ij chërdent e a l’han ancoragiaje ancora na vira. Peui a son partiss-ne.