La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 15

←At 14

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 16→

J’At dj’apòstoj

La Bìbia piemontèisa - At 15

15

Ël concili ‘d Gerusalem

¹Damentre che Pàul e Bàrnaba a j’ero a Antiòchia, cheidun ch’a l’era calà da la Giudea a 'ndotrinava ij cristian^[1] parèj: “S’iv feve nen sirconcide conform a la Lege 'd Mosè, i peude nen esse salvà”. ²Pàul e Bàrnaba a j’ero nen d’acòrdi con lolì e a-j fasìo n’oposission fòrta. Anlora la cesa^[2] a l’ha pijà la decision ëd mandé Pàul e Bàrnaba a Gerusalem, compagnà da chèich d’àutri chërdent dël leugh, për traté ‘d costa chestion con j’apòstoj e j’ansian^[3]. ³Cola comunità cristian-a^[4], donca, a l’ha mandà 'd delegà a Gerusalem, e, ant ël viage, lor a son fërmasse a trové ij cristian dla Fenicia e dla Samaria, e a l’han contaje dla conversion ëd tanti pagan. Lolì a dasìa granda gòj ai chërdent. ⁴Cand ch’a son rivà a Gerusalem, a son ëstàit arseivù da la cesa antrega, comprèis j’apòstoj e da j’ansian, e a l’han contaje tute le còse che Nosgnor a l’avìa fàit per sò mojen ëd lor. ⁵Contut, cheidun dij cristian ch’a l’avìo fàit part dël grup dij Farisé, a son aussasse disand con insistensa che ij convertì dal paganésim a l’avrio bin da sugetesse a la sirconcision e a tut lòn ch'a stabiliss la Lege 'd Mosè.

⁶Anlora j’apostoj e j’ansian ëd la comunità a son radunasse për esaminé costa chestion. ⁷Apress d’un gran debat, Pero a l’é aussasse e a l’ha dije: “Mè frej! Vojàutri i seve che a l'é da vàire che Nosgnor a l’ha sernume da an tra ‘d vojàutri përché ‘dcò ij pagan a scotèisso për mia boca la paròla dl’evangeli e a-j chërdèisso. ⁸Nosgnor a conòss ij cheur ëd la gent, e a l’ha confermà che coj ch'a ven-o a la fede da j'àutre gent, chiel a j’aceta bin coma ch'a son, dasandje lë Spirit Sant l’istess che a nojàutri^[5]. ⁹Nosgnor a l’ha fàit gnun-a diferensa an tra noi e lor përchè chiel a l’ha purificà ij sò cheur ëd lor për ël mojen ëd la fede.¹⁰Ora, donca, përchè voleve-ne buté a la preuva Nosgnor, volenda impon-e ai dissépoj un giov che nì nòstri antich nì nojàutri i l’oma avù la fòrsa ‘d porté? ¹¹Bin al contrari, i chërdoma che tant nojàutri che lor, i soma salvà mach për ël mojen ëd la grassia ‘d Gesù, ël Signor”.

¹²Anlora tuta l’adunansa a l’é stass-ne chieta e a scotava Bàrnaba e Pàul ch’a contavo che ‘d prodis e che ‘d maravije Nosgnor a l’avìa fàit për ël mojen ëd lor an tra ij pagan.

¹³Cand ch’a l’han terminà ‘d parlé, Giaco a l’ha pijà la paròla e a l’ha dit: “Mè frej! Steme a sente! ¹⁴Simon a l’ha contà coma Nosgnor a l’ha, fin-a dal prinsipi, pijà ‘d mira d’arsèive da 'n tra le nassion pagan-e un pòpol ch’a pòrta sò nòm. ¹⁵Costa conversion ëd pagan a l’é pròpi lòn che ij profeta a l’avìo preanunsià. An efet a l’é scrit: ¹⁶'Apress ëd lòn i artornerai e butrai torna an pé ‘l tabernacol ëd David, ch’a l’é tombà; i farai la riparassion ëd soe ruin-e e i lo ristabilirai, ¹⁷përché tuti j’àutri, comprèis ij pagan, a serco Nosgnor - tuti coj ch’i l’hai ciamà përch’a sìo ij mè'^[6]. Lolì a lo dis Nosgnor, ¹⁸ch’a l’ha fàit conòsse coste ròbe da sèmper”^[7]. ¹⁹A l’é për lòn ch’i son ëd l’avis ch’i l’oma nen da buté d’antrap ëdnans ai pagan ch’as converto a Nosgnor. ²⁰I l'oma mach da scrivje e da dije ch’as astnisso da la carn smonùa a d’idoj^[8], da l’inmoralità sessual^[9], dal mangé ‘d carn ëd bestie strangolà e dal mangé ‘d sangh^[10]. ²¹Sossì a l’é përchè ch’a-i é, fin da l’antichità, an minca sità, ëd gent ch’a lo prédica, da già ch’a lo leso ant le sinagòghe minca dì ‘d Saba”.

²²Anlora a l’é smijaje bon a j’apòstoj e a j’ansian, con tuta la cesa, ëd mandé a Antiòchia, ansem a Pàul e Bàrnaba, dj’òm sernù da 'n tra ‘d lor; ch’a son Giuda, ch’a-j diso ‘dcò Barsabba, e Sila, ch’a j’ero ij dirigent ëd la comunità cristian-a. ²³Sta-sì a l’é la litra ch’a l’han portà con lor:

“J’apòstoj, j’ansian ch’a l’han la presidensa dla cesa ‘d Gerusalem, ij vòstri frej, a saluto ij frej ch’a son nen dij Giudé e ch’a stan a Antiòchia, Siria e Cilicia. ²⁴I l’oma savù che cheidun ëd nojàutri - sensa nòstra autorisassion - a l’é vnù për conturbeve con soe opinion e butand an agitassion vòstre ànime. ²⁵Për lòn i l’oma pijà a l’unanimità la decision ëd mandeve ‘d nòstri rapresentant ufissiaj ansema ai nòstri stimà Bàrnaba e Pàul, ²⁶ch’a l’han dedicà soa vita ‘d lor a la càusa dël nòm ëd Nosgnor Gesù Crist. ²⁷I l’oma donca mandave Giuda e Sila, ch’av faran sente ‘d përson-a^[11] l’istesse ròbe ch’iv disoma nojàutri për ëscrit. ²⁸Lë Spirit Sant e nojàutri i l’oma decidù ëd nen buté an sù vojàutri ëd pèis pì gross che ste còse-sì ch’a son necessarie: ²⁹visadì, ch’iv astnisse da la carn sacrificà a d’idolj, dal mangé ‘d sangh, dal mangé ‘d bestie strangolà e da l’inmoralità sessual. I fareve bin a pijeve guarda da tut sossì. Sté bin!”.

³⁰Donca, dòp avèj pijà congé, a son ëvnù a Antiòchia e, avend radunà la cesa, a l’han consegnà la litra. ³¹Cand ch’a l’han lesula, a son motobin arlegrass-ne e na son ëstàit ancoragià.

³²Giuda e Sila, ch’a j’ero ‘dcò lor ëd profeta, a esortavo ij frej con diversi discors, për deje d’ancoragiament e ‘d rinforsé soa fede 'd lor. ³³Dòp esse stàit lì chèich temp, a son ëstàit mandà andaré a la cesa ‘d Gerusalem con na benedission ëd pas. [³⁴ Ma a l’é smijaje bon a Sila ‘d resté lì.] ³⁵Pàul e Bàrnaba a son ëdcò restà a Antiòchia, an dotrinand e nunsiand la bon-a neuva dla paròla ‘d Nosgnor.

Pàul e Bàrnaba as separo

³⁶Chèich dì dòp, Pàùl a l’ha dit a Bàrnaba: “Andoma a fé visita ai frej ëd minca sità andoa ch’i l’oma na vira nunsià la paròla ‘d Nosgnor e vëddoma coma ch’a stan. ³⁷Bàrnaba a l’era d’acòrdi con lòn e a vorìa pijesse ansema ‘dcò Gioann March. ³⁸Pàul, contut, a jë smijava nen rasonèivol che col ch’a l’era separasse da lor fin-a da la Panfilia^[12], e ch’a l’era nen andàit ansema a lor për col’euvra ansilì, as giontèissa a loràutri. ³⁹Da lì a l’é nassuje na fòrta tension an tra ‘d lor, ch’a l’ha fàit ch’a son separasse l’un da l’àutr. A l’é parèj che Bàrnaba, pijand-se March, a l’é ambarcasse për andé a Cipro. ⁴⁰Pàul, për soa part, a l’ha sernù Sila coma sò compagn, e a l’é partì da lì, dòp esse stàit arcomandà dai frej a la grassia ‘d Nosgnor. ⁴¹A l’ha travërsà, parèj, la Siria e la Cilicia rinforsanda le comunità cristian-e ch'a-i ero.

Nòte

1. Let. “ij frej”, coj ch'a j'ero stàit convertì a Crist e ch'a vnisìo dal paganésim.
2. La comunità cristian-a d'Antiòchia.
3. Coj ch’a l’avìo la presidensa dla comunità cristian-a ‘d Gerusalem.
4. Lét. "la cesa".
5. Cfr. At 2:4
6. O “përchè a pòrto mè nòm”.
7. 15:16-18 cfr. Amos 9:11-12.
8. Cfr. Surtìa 34:15-17.
9. O “fornicassion”. Cfr. Levìtich 18:6-23.
10. Cfr. Levìtich 17:10-16.
11. O “ëd boca”.
12. Cfr. At 13:13.