Rino Serra/Le fior dël mal/137
. Le promësse d'un visagi modifiché
Amo, o palia blëssa, ij tò sign bassà,
Doa a smija a-i calo le tënëbre;
Ij tò euj, combin che tant nèir, m'ispiro 'd pensà
Che a l'han pa gnente 'd funebre.
Ij tò euj, ch'a van d'acòrde con ij tò nèir cavej,
Con la caviura elastica,
Ij tò euj langhid am diso: "se 'l tò vurej,
Moros ëd la musa plastica,
L'é seguité la speransa che 'n ti i l'oma cissà
E tui ij gust ch'it veuj manifesté,
It pudras constaté nòsta sincerità
Che da l'amburì a le ciape a-i é.
It troveras ëdzor a doi bej sen pesant, pontù,
Doe larghe midaje 'd bronz
E sot un vènter unì, doss coma lë vlù,
Ëdcò lustr coma la pel d'un bonz,
Un rich toson che, verament, a l'é seur
Ëd cola enòrme caviura,
Còtia e rissa, ch'at egualia ën ëspëssor,
Neuit sensa stèile, neuit ëscura!"