Rino Serra/Le fior dël mal/132
CXXXII. Ij giojej
modifichéVI
Mia adorà l'era patan-a e, conossend mè cheur
Chila a l'avìa tnù ij giojej sonant solament,
Dont ël rich spatuss a-j dasìa l'aria dël vagneur
Che le s-ciave dij mòro a l'han ant ij di content.
Cand a campa 'n dansand sò viv e sbëfiard rumor,
Sto mond ch'a l'é splendrìent ëd metal e 'd pere
Am rapis an estasi e i-j veuj bin con furor
A le còse doa 'l sol as mës-cia a le lumiere.
Chila donca a l'era cogià e as lassava filé
E da dzor ëd la sislonga 'd piasì a grignava
A mè amor che përfond e doss coma 'l mar a l'é
Che anvers chila coma vers jë scheuj a montava.
J'euj fiss ëdzor a mi coma na tigra domà,
Chila a pijava pòse con aria sognanta
E 'l candor a l'inossensa bin mes-cià
A dasìa a sò cambiament neuva aria 'nciarmanta;
E ij sòi brass, soe gambe, soe cheusse, sòi ren,
Seuli 'mé l'euli, ondegiant 'mé un cign ch'avansa
Passavo dnans ij mè euj antivist e seren;
Rape dij mè autin, sò sen e soa pansa,
A së sporzìo smorfios pì che j'àngej dël mal,
Mach për dësturbé l'arpòs ëd l'ànima mia
E për gavela da la rochera 'd cristal,
Doa calma e solitaria chila a stasìa.
Ëd vëdde ansem për un neuv disegn mi chërdìa...
Anche d'un Antiope e 'l bust d'un matèt,
Tant soa taja risalté soa vita a fasìa.
Su sò plagi ross e brun borios l'era 'l rossèt!
-E la lampia a meuire l'era rassegnà,
Mach pì 'l feu la stansa 'nluminava,
Minca vòlta ch'a mandava 'n sospir afoà,
Cola pel color ambra 'd sangh a inondava!