Rino Serra/Le fior dël mal/118
CXVIII. Rivòlta - L'arnegament ëd San Pé modifiché
A Nosgnor còs a-j n'anfà dj'anatema e ij sò fluss
Ch'a monto tuti ij di vers ij sò car Serafin?
Com un tiran bin pien ëd carn ëdcò 'd vin,
Chiel s'andeurm al rumor ëd bëstëmmie 'd son doss.
Ij sangiut dij martir ëdcò dij suplissià
A son sinfonìa ch'a peul mach anciarmene
Malgré 'l sangh che 'l piasì peul costene,
Ij cej a na son pa ancor dël tut sodisfà!
-Ah! Gesù, arcòrd-te dël giardin dj'ulive!
An toa semplicità ti 't pregavi 'nginojà
Col che 'n sò cel al son dij ciò a fasìa na rijà
Mentre ignòbij bòja a-j piantavo 'n toe carn vive.
Cand it l'has vist ëspué su toa divinità
Ij ciocaton dël còrp ëd vardia e dle cusin-e
E cand it l'has peui sentì penetré le spin-e
An tò cranio doa a vivìa l'in-mensa umanità;
Cand ël pesantor oribil dël tò còrp brisà
Slongava ij tòi doi brass dëstèis e 'l sangh tò
E tòi sudor colavo da toa front palia 'dcò,
Cand dnans tui l'han butate për esse bërsajà,
It pensavi a coj di splendrìent e bej ancor
Doa it ses vnùit për manten-e l'eterna promëssa
E a pisté, a caval ëd na sòma brava e dossa,
Dë stra tute spatarà 'd ramèt e 'd fior,
Cand, ël cheur tut gonfi 'd valor e dë speransa,
Ti 't fuëttavi tui coj vij mercant, sensa pietà,
It ses stàit magister anfin! Ël rimòrs l'é pa
Intrà 'n tò fianch, bin pì përfond ëd la lansa?
-Ëd sicur, mi i surtirai, sens'àutr sodisfàit
Da 'n mond doa l'assion, dël seugn l'é pa seure;
Che peussa mi dovré la spa e dë spa meure!
San Pé a l'ha arnegà Gesù...bin a l'ha fàit!