LXXXI. Alchimìa dël dolor modifiché

Un at anlumina con sò ardor
L'àutr an ti a buta sò deul, natura!
E lòn ch'a dis a un: Sepoltura!
A dis a l'àutr: Vita e splendor!

Ermes sconossù che t'im assisti
E ch'it l'has sempe spaventame,
Ti a Mida 't l'has ugualiame,
Ël pì arnos ëd tui j'alchimisti;

Për ti mi i cambio l'òr an fer
E 'l paradis ant l'ìnfer;
Ant ël sudari 'd nivole dens

Mi i dëscheurv n'amabil cadaver
E 'n sle rive celeste sovens
Mi i faso 'd sarcòfagi in-mens.