LXVII. Ij cioch

modifiché

Sota ij tass nèir ch'a j'ospito,
Ij cioch a stan ordinà e stàtich,
Butà 'n fila mé 'd Dei esòtich
Dardegio l'euj ross, a medito.

Sensa bogesse as na staran
Fin-a a la malincònica ora
Che, ën possand ël sol ancora
Dë sbies, j'ombre a së stabiliran.

Al savi, a mostra soa mòda 'd fé
Che a sto mond da tëmme a-i é
Ël batibeuj e 'l moviment;

L'òm cioch ëd n'ombra ch'a passa
A pòrta sempe 'l patiment
Ëd col-là che sò pòst a lassa.