Rino Serra/Le fior dël mal/064
LXIV. Sonèt d'otogn modifiché
Am diso, ij tò euj, ciàir coma 'l cristal:
"Për ti, bisar amant, col l'é donch ël merit mè?"
-Esse 'nciarmant, tas! Mè cheur, che tut a peul cissé,
Fòravia dël candor ëd l'antich animal,
A veul pa mostrete sò segret infernal,
Cunatris che soa man a longh seugn m'anvita,
An soa nèira legenda con la fiama scrita.
Mi òdio la passion e lë spirit am fà mal!
Volomse bin dosman. L'amor da soa garita,
Tënëbros, amboscà, a tend ël sò arch fatal.
Mi i conòsso j'angign dël sò vej arsenal:
Crimin, oror e folairà! Oh spalia margrita!
ome mi 't ses nen àutr che 'n sol otonal,
Oh mia si bianca, oh mia si frèida margrita?