Rino Serra/Le fior dël mal/048
XLVIII. Ël flacon modifiché
A-i son përfum për la qual minca materia as dirìa
Porosa, e che 'dcò 'l véder a pass-ria.
Duvertand un cofanèt ch'a ven da l'Orient
Con la seradura ch'a crija e sgariss malament,
O 'nt na ca deserta doa quàich armari a sta,
Pien ëd lë stantij odor dël temp, nèir e 'mpovrà
A vòlte as treuva 'nt un vej flacon ch'at arpòrta,
Coma sbrincc bin viv n'ànima ch'a l'é risòrta.
Mila pensé ch'a deurmo, ninfe funerarie,
Friciolo dosman ant ël pesant ëscur, vàire
Peui a sbato j'ale e a pijo 'l vòl
Colorà d'asur, cristaj reusa, laminà d'òr.
Varda l'arcòrd ch'a voltegia 'nciarmant e as sent
Ant l'aria tërbola; j'euj sarà; lë stordiment,
Pija l'ànima ormai vinciùa e la possa a doe man
Vers un'abiss oscurì da fiàira uman;
A la buta giù al bòrd ëd n'abiss secolari
Doa, Lazar odorant, strassand sò sudari,
A s'agita, dësvijand-se 'l cadaver spetral
D'un vej amor ransi, anciarmant e sepolcral.
Cand ant la memòria dj'òmini sareu përdù
E 'nt un canton d'un sinistr armari scondù,
Lì a l'avran campame, vej flacon desolà,
Decrepit, spòrch, viscos, scrossì, dëspresià 'mpovrà,
Mi i sarai toa cassia, amabil pestilensa!
Ël testimòni 'd toa fòrsa e 'd toa violensa,
Oh car velen preparà për j'àngej! Licor
Ch'am rosìa, la vita e la mòrt ëd mè cheur!