XII. LA VITA ANTËRIOR

modifiché

Për tant temp l'hai vivù sota spassios pòrtich
Che ij soj ëd mar an mila feu a tensìo
E che grand pilastr, drit e maestos, a rendìo
Eguaj, anvers sèira, a croton basaltich.

Le vision dij cej che j'onde an ëntërvojand,
Mës-ciavo 'n manera pomposa e mistica
Ij potent acòrd ëd na rica musica
Che ij mè euj rifletìo ai color dël sol ch'a sta caland.

Lì i l'hai vivù dl'anciarm j'ore pì calme,
Circondà d'asur, d'onde e dë splendor
E da s-ciav patao, tui ambibì d'odor,

Che am rinfrëscavo la front con le palme
E che l'unica cura a l'era aprofondì
Ël segret doloros ch'am fasìa langhì.