Rino Serra/Garcia Lorca/030
Ël sol l'é calà
modifichéËl sol l’é calà. J’erbo
A medito ‘mé statue.
Già ‘l gran a l’é stàit tajà.
Che tristëssa
Le machine fërme!
Un can ëd campagna
A veul mangesse Vénere e a-j bàula.
A bërlus su sò camp ëd pre-basin,
Coma ‘n grand pom.
Le zanzare-Pegasi dla rosà-
A vòlo ant l’aria pasia.
La Penelòpe in-mensa dla lus
A tess na neuit ciàira.
“Fije mie, deurme, ch’a-i ven ël luv,”
Le feje a fan bé.
“L’é rivaje l’otonn, cambrada?”
A dis una fior ësporìa.
A vniran ij pastor con sòi nì
Da la sierra leugna!
A giugheran ij cit an sla pòrta
Dla veja ca,
E a-i saran ëstròfe d’amor
Che già a san
A memòria le ca.
Agost 1920