Neuv Sermon Subalpin/Trasfusion ëd sangh

Trasfusion ëd sangh

Ancheuj a-i é tant da manca ‘d sangh e coj ch’a son dispòst a dene ‘d sò sangh a son ancora tròp pòchi. La donassion ëd sangh a l’é la pì bela ròba ch’i podrìo mai fé. A ‘d gent ch’a n’ha da manca i doma parèj un pò ‘d nòstra vita. A-i é gnente ch’a sìa pì cristian che dé un pò ‘d nòst sangh përché quaidun, ch’a l’ha perdune, a peussa ‘rcuperé la salute e la vita. Ancheuj i lesoma n’episòdi dël vangel andoa ch’i trovoma na fomna ch’a l’avìa ‘d pérdite greve ‘d sangh e ch’a savìa pi nen lòn ch’a podèissa fé për varì. Tutun, chila a treuva Gesù ch’a l’avrìa nen daje na delusion. Lesoma.

"Antlora na fomna ch'a l'avìa 'n fluss ëd sang da dódes agn, ch'a l'avìa tant patì ant le man ëd vàire médich, e ch'a l'avìa spendù tut lòn ch'a l'avìa, ma sensa gnun profit, ansi, andasenda viaman fin-a pes, quand ch’a l’ha sentì parlé ëd Gesù, a l'é vnùita ant la furfa për daré, e a l'ha tocà ‘l mantel ëd Gesù. A disìa: ‘A sarìa mach pro ch'i tochèissa sò mantel e i sarai varìa’. E pròpi an col moment-lì ch’a l’ha tocalo, ël fluss ëd sangh a l'é fërmasse e a l'ha sentì an sò còrp ch'a l'era stàita varìa da sò flagel. Dlongh Gesù, rendendse cont dla fòrsa ch'a l'era surtìa da chiel, a l'é virasse vers la gent e a l'ha dit: "Chi é-lo ch'a l'ha tocà mè mantel?". Contut, ij sò dissìpoj a l'han dije: ‘Vëddes-to nen che la furfa at sara tut dantorn, e it dise: Chi é-lo ch'a l'ha tocame?'". Ma Gesù a vardava tut dantorn a chiel për vëdde cola ch'a l'avìa fàit lòn. Antlora la fomna, sbaruvà e tramblanda tuta, savenda lòn ch'a l'era rivaje an soa përson-a, a ven e as campa ai sò pé, e a-j diciara tuta la vrità. Gesù a-j dis: ‘Fija mia, toa féj a l'ha salvate; vat-ne an pas, e sie varìa da tò flagel’" (March 5:25-34).

Ant ij vangej a-i é soens ëd provocassion. I vëddoma Nosgnor Gesù Crist o ‘d gent ch’a-j sta dantorn, ch’a trasgrediss a pòsta le régole dla tradission religiosa ch’a-i era antlora, o lòn che ij binpensant a diso ch’a sia da fesse o da nen fesse, e lolì pr’ artrové ij valor génit ëd l’umanità. Gesù soens a dasìa scàndol o a dasìa l’aprovassion a ‘d gent ch’a lo fasìa, dzurtut për combate l’ipocrisìa ch’a càusa mach ëd patiment.

A fé ‘d trasgression ëd régole, ant ël cas dla conta ch’i tratoma ancheuj, a l’é nen Gesù ma na fomna, che për tanti agn a patìa ‘d pérdite ‘d sangh, ch’a l’avìa ‘n fluss ëd sangh, d’emoragìe. I la trovoma ch’a pija l’inissiativa d’andé a toché Gesù për “s-ciancheje” cola varision che gnun a riussìa ‘d procureje. Sti fluss ëd sangh (ch’a-i ero bin da pì dle mëstruassion normaj, che già a rendìo na fomna, “impura” da la mira religiosa, ch’as podìa nen tochela), a l’ero tan grande che la gent a la tnisìa bin a distansa. La gent a l’avìa da fé atension, scond le costume ‘d coj temp-là, a nen tochela, dësnò a l’avrìa avù da sogetesse a ‘d sirimònie ‘d purificassion pitòst complicà. Cola fomna gnun a l’avrìa pì tocala e gnanca sfiorala, e lolì për la tëmma superstissiosa e ij pregiudissi. Gnanca sò marì, an cola condission-lì a l’avrìa tocala. Nojàutri is rendoma bin cont vàire ch’a sìa dolorosa la “deprivassion dij sens”, la mancansa ‘d contàt fìsich! Për cola fomna sta situassion a l’era durà për bin dódes agn - coma s’a fussa nen ëstàit pro sò fluss ëd sangh! A l’é sicur che sta situassion a l’avrìa fela “dventé mata”. Ëd sicur a-i son ëd përson-e ch’a l’han d’artegn e ch’a son nen “calorose” tanme d’àutre, ma nojàutri fomje nen manché, a j’àutri, nòst ambrass d’amicissia, nòst ancoragiament. La Bibia an dis: “Saluteve j’un j’àutri con ël basin dla pas” (1 Corint 16:20), o “basin sant”.

La fomna dont i parloma, a l’avìa ‘dcò d’àutre fustrassion: a l’avìa bin tentà ‘d varì an tute le manere possibij. A l’avìa ‘d sòld, ma, “a l'avìa tant patì ant le man ëd vàire médich, e ch'a l'avìa spendù tut lòn ch'a l'avìa, ma sensa gnun profit, ansi, andasenda viaman fin-a pes” (26). Ant coj temp-là, ëd sicur la medisin-a a l’era ‘ndaré, aretrà. Ël vangel a veul ambelessì buté an evidensa le tante delusion dë sta fomna. A l’avìa la delusion për la sossietà anté ch’a stasì, la delusion për la religion ch’a la giutava pròpi nen, ansi, ch’a-i dasìa ‘ncora pì ‘d pèis da porté; la delusion pr’ ij dotor ch’a riussìo nen a varìla; la delusion pr’ ij meisinor. A l’é bin vera che soens “ij meisor” dë sto mond a dan gnun-a vera varision, ma mach at dësfruto pr’ ij sò anteresse ‘d lor - e a l’han gnun ëscrupoj a felo. Parèj, cola fomna a l’era pròpi sensa speransa. La dësperassion uman-a, contut, a l’é ‘n limit ch’a peul esse travërsà con Crist e an Crist. Cola fomna a l’avìa mach sentì parlé ‘d Gesù, n’òm ch’a dasìa gnun-e delusion a coj ch’as adressavo a chiel con fej. Gesù antlora a l’era ‘d passagi da cole bande. A-i era gnun temp da perde! A l’avìa da avzinesse a Gesù e da ciameje agiùt. Coma fé, se già tanta era la gent ch’a-j stasìa dantorn? Chila a pensava, antlora, ch’a sarìa stait prò toché dë scondion la vestimenta ‘d Gesù e chila a sarìa stàita varìa!

A l’é parèj che sta fomna a pija l’inissiativa ‘d dësfidé le régole stabilìe, dë probé ‘l tut për tut e ...a sarìa anfilasse tra la furfa për toché Gesù. Chila a l’avìa ‘d sicur pensà: “Che ‘m anfà dle régole? I veuj varì. I chërdo che Gesù a peussa felo. An tuit ij cas, i chërdo che Gesù a l’avrìa mai ancalasse a toché na fomna coma mi. I vado e a-j s-cianco na varision!”. E-lo che la soa a l’era mach ed superstission, o na folairà cissà da la disperassion? O n’autosugestion? I lo savoma ne, A càpita, contut, che Gesù: “...rendendse cont dla fòrsa ch'a l'era surtìa da chiel, a l'é virasse vers la gent e a l'ha dit: "Chi é-lo ch'a l'ha tocà mè mantel?" (30). Për cola fomna ‘l contat ëd fej con Gesù a dventa decisiv. Tuta cola gent a stasìa dantòrn a Gesù ma “a lo toca nen”. Bele ancheuj a-i son tanti ch’as anteresso ‘d Gesù o ch’a fan tanti bej discurs riguard a chiel, ma ch’a lo conòsso nen përdabon, perchè a l’han ancora pa “tocalo” con la man ëd na fèj génita. A l’han gnun-a vera relassion personal con Gesù: për lon ch’a son ancora “malavi” ant lë spirit!

Ambelessì i l’oma na fomna ch’a perdìa ‘d sangh, ch’a përdìa l’energìa dla vita, ma che da Gesù a ‘rsèiv na sort ëd “trasfusion ed sangh”. La Sacra Scritura, nen për asard, a dis: “s'i vivoma ant la lus tanme chiel a l'é 'nt la lus, i soma 'n comunion l'un con l'àutr, e 'l sangh ëd Gesù, sò Fieul, an purifica d'ògni pëccà” (1 Gioann 1:7). Lòn ch’a dis ës pass dla Paròla ‘d Nosgnor a l’é pròpi parèj e ‘d lolì la conta riguard ëd la fomna con un fluss ëd sangh a podrìa esse na figura. Për nòstre tante maladìe a-i é mach un ch’a podrìa varine: Gesù Crist. Sossì a val ancora ‘ncheuj. Prové për chërde!

Preghiera

Nosgnor! I ven-o dacant a ti con màssima fiusa. It ringrassio ch’it ses dispòst d’arsèive pròpi mi con n’ambrass d’amor. It ringrassio ch’it l’has vërsà tò sangh pressios an sla cros për ch’i fussa përdona dai tanti mè pëccà e varì. It prego ch’i peussa porté ‘n contàt ëd varision, ch’a smija al tò, a tante përson-e ch’a l’han da manca ‘d mè amor e ‘d mia solidarietà. It lo ciamo për amor ëd Gesù Crist, mè Signor e Salvator. Amen.