La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/March/March 5

←March 4

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd March

March 6→

March

La Bibia piemontèisa - March 05

5

Gesù a lìbera n'andemonià

¹A son rivà da l'àutra banda dël lagh ant ël teritori dij Gadarenian. ²Pen-a che Gesù a l'é surtiss-ne da 'nt la barca, a-j ven ancontra n'òm ch'a l'era dominà^[1] da në spìrit maléfich, n’òm ch'a seurtìa da le balme ch’a j’ero dovrà coma simiteri, ël leugh anté chiel a vivìa. ³Gnun a podìa ten-lo stacà, gnanca con ëd caden-e, ⁴përchè soèns, cand ch'a l'avio gropalo con ëd fer e 'd caden-e, a l'avìa rompù le caden-e e fàit ij fer a tòch: gnun a l'avìa pro 'd fòrsa për dominelo. ⁵A l'era sèmper ëd di e 'd neuit ch’a andasìa për ij sepolcr e për le montagne an crijand, e dasend-se 'd bòte con ëd pere.

⁶Pen-a ch'a vëdd Gesù da leugn, a cor da chiel e as campa 'n ginojon dë 'dnans ëd chiel ⁷e crijand con tuta soa fòrsa a dis: "Còs i-é lo antra 'd noi, Gesù, Fieul dël Dé ël pì àut? I të scongiuro për amor ëd Nosgnor ëd nen tormenteme". ⁸A disìa parèj përchè Gesù a l'avia dije: "Spìrit maléfich, seurt fòra da col òm!". ⁹Antlora Gesù a l'ha ciamaje: "Coma ch'a l'é ch'it ciames?". Col-lì a-j rëspond: "Mè nòm a l'é Legion, përchè ch’i soma an vàire". ¹⁰E a lo scongiurava ch'a lo mandèissa nen fòra da col teritòri-lì.

¹¹A-i j'era lì-davzin a le montagne un grand ëstrop ëd crin an pastura. ¹²E tuti coj demòni a lo pregavo disendje: "Mand-ne ant ij crin përch'i intro ant lor". ¹³E dun-a Gesù a l'ha përmëttujlo. Anlora, coj spìrit maléfich a son surtì da col òm e a son intrà ant ij crin, e lë strop a l'è campasse ant ël lagh da 'n precipissi. Ij crin, ch'a j’ero apopré doimila, a son nijasse ant l'eva.

¹⁴Coj ch'a pasturavo ij crin a son scapass-ne e a l'han portane la neuva ant la sità e tut dantorn, e la gent a l'é surtìa për vëdde lòn ch'a l'era rivaje. ¹⁵A son ëvnù da Gesù e a l'han vëddù l'andemonià, col ch'a l'avìa la legion, ch'a l'era setà e vestì, e ch'a l'avìa 'rcuperà la rason, e a son ëstàit ciapà da la pàu. ¹⁶Coj ch'a l'avìo vëddù a l'han contà lòn ch'a l'era rivaje a l'andiavlà e lòn ch'a l'era capità ai crin. ¹⁷Anlora a son butasse a supliché Gesù ch'as n'andèissa via da col pais-lì.

¹⁸Cand ch'a l'é montà torna ant la barca, col ch'a l'era stàit andemonià a l'ha suplicalo 'd përmëttje 'd resté ansema a chiel. ¹⁹Ma Gesù a l'ha nen përmetujlo e a l'ha dije: "Vatne a toa ca, dai tò, e contje ëd le gran' còse ch' ël Signor a l'ha fate e coma ch'a l'ha avù compassion ëd ti". ²⁰Donca, col òm a l'è andass-ne e a l'é butasse a fé savèj daspërtut për la Decàpoli tut lòn che Gesù a l'avìa faje, e tuti a son restane sbërlondì.

Varision ëd na fomna. La fija 'd Giàiro artorna 'n vita

²¹Cand che Gesù a l'é torna passà an sl'àutra riva ant la barca, a l'é ambaronasse na gran furfa davzin ëd chiel, e a l'era davzin al lagh. ²²Valà ch'a l'é rivaje un dij cap ëd la sinagòga, ëd nòm Giàiro. Cand ch'a l'ha vëddù Gesù, a l'é campasse ai sò pé ²³e a l'ha suplicalo con insistensa disendje: "Mia cita a l'é press a meuire. It prego 'd ven-e e feje l’imposission ëd le man përchè ch’a sia varìa e ch'a viva. ²⁴Gesù, donca, a l'é andass-ne con chiel, e un grand ëstrop ëd gent a j'andasìa dapress e a lo s-ciassava tut dantorn.

²⁵A l'é antlora che na fomna ch'a l'avìa 'n fluss ëd sang da dódes agn, ²⁶ch'a l'avìa tant patì ant le man ëd vàire médich, e ch'a l'avìa spendù tut lòn ch'a l'avìa, ma sensa gnun profit, ansi andasenda viaman fin-a pes, ²⁷cand ch'a l'ha sentì parlé 'd Gesù, a l'é vnùita ant la furfa për daré, e a l'ha tocà ‘l mantel ëd Gesù. ²⁸A disìa: "A sarìa mach pro ch'i tochèissa sò mantel e i sarìa varìa". ²⁹E pròpi an col moment-lì ch’a l’ha tocalo, ël fluss ëd sangh a l'é fërmasse e a l'ha sentì an sò còrp ch'a l'era stàita varìa da sò flagel.

³⁰Dlonga Gesù, rendend-se cont dla fòrsa ch'a l'era surtìa da chiel, a l'é virasse vers la gent e a l'ha dit: "Chi é-lo ch'a l'ha tocà mè mantel?". ³¹Contut, ij sò dissépoj a l'han dije: "Vëddes-to nen che la furfa at sara tut dantorn, e it dise: 'Chi é-lo ch'a l'ha tocame?'". ³²Ma Gesù a vardava tut dantorn ëd chiel për vëdde cola ch'a l'avìa fàit lòn. ³³Anlora la fomna, sbaruvà e tramblanda tuta, savenda lòn ch'a l'era rivaje an soa përson-a, a ven e as campa ai sò pé, e a-j diciara tuta la vrità. ³⁴Gesù a-j dis: "Fija mia, toa fede a l'ha salvate; vat-ne an pas, e sie varìa da tò flagel".

³⁵Antramentre ch'a parlava ancora, a l'é rivaje 'd gent da ca dël cap ëd la sinagòga, ch'a l'han dije: "Toa fija a l'é mòrta, përchè das-to ancor ëd pen-a al Magìster?". ³⁶Ma Gesù, avend tòst sentì lòn ch'a disìo, a-j dis al cap ëd la sinagòga: "Abie nen tëmma, chërd mach". ³⁷E a l'ha përmëttuje a gnun d'andeje dapress, gavà a Pero, a Giaco, e a Gioann ël frel ëd Giaco. ³⁸Peui a l'é andàit ant la ca dël cap ëd la sinagòga, e a vëdd tut col brut ciadel, visadì, coj ch'a pioravo e ch'a sgarìo. ³⁹Essendje intrà, a l'ha dije: “Përchè feve-ne tut ës tapage, e përchè i piore? La cita a l'é pa mòrta, ma a deurm". ⁴⁰E a lo pijavo 'n gir. Ma Gesù avendje fàit seurte tuti, a pija 'l pare e la mare dla fijëtta, e coj ch'a-i j'ero con chiel, e a intra là andoa ch'a-i j'era la fijëtta cogià. ⁴¹E pijand la masnà për man, a-i dis: "Talitha comi", che, voltà an nòstra lenga, a veul dì: "Fijëtta, it diso, àuss-te!". ⁴²Dlonga la fijëtta a l'é aussase, e a l'ha marcià; përchè ch’a l'avìa dódes agn; e lor a në son ëstàit tuti maravijà. ⁴³Gesù, peui, a l'ha comandaje a paròle ciàire che gnun a lo vnissa a savèj. A la fin, a l'ha dije ch'a dèisso da mangé a la fijëtta.

Nòte

1. O "possedù".