Neuv Sermon Subalpin/Lòn ch’a l’é capitaje ant un dì ‘d Nosgnor

Lòn ch’a l’é capitaje ant un dì ‘d Nosgnor

La Duminica a l’é la grifa d’òr ch’a ten ansema le pàgine dla sman-a. An efet, la Duminica a l’é ‘n cadò che Nosgnor a l’ha fane e ‘d ròbe bele a càpito a coj ch’a la passo coma Nosgnor a veul. Ancheuj i vëddoma n’esempi dal test ëd March 1:29-31.

Quaidun a l’ha bin armarcà che “La dominica a l’é la grifa d’òr ch’a ten ansema le pàgine dla sman-a”. Vera, për nojàutri cristian, la Duminica a l’é quaicòsa ‘d pressios, nen mach përché a l’é ‘n dì d’arpos (o parèj a dovrìa esse) ma përché ch’a l’é ‘n dì special da dediché a Nosgnor e selebré tut lòn ëd pì bel chiel a l’ha dane për cadò ‘d soa grassia. A l’é ‘l dì ch’i foma part a j’àutri dla gòj ëd conòsse Gesù Crist, ch’an salva dal mal. Lòn ch’a l’é ‘dcò capitaje ‘d bel quand ch’a l’é furnìa l’adunansa che Gesù a l’avìa pijane part ant la sinagoga ‘d Cafàrnao con ij sò dissépoj? Ëd ròbe bele, an efet, a càpito nen mach ant l’adunansa dël dì ‘d Nosgnor, ma ‘dcò apress. Lesoma lòn ch’a dis l’Evangel ëd March al capìtol 1 dal vers 29 a 31.

Gesù a variss vàire përson-e. “E sùbit apress, essend surtì da la sinagòga, a son andàit con Giaco e Gioan ant la ca ëd Simon e Andrea. E la madòna 'd Simon a l'era cogià, malavia con la frev, e sùbit a l'han parlaje 'd chila. E Gesù, avzinandse a chila, a l'ha pijala për man, fasendla aussé. La frev a l'é passaje 'd colp e a l'é butasse a servije. Rivà la sèira, al calé dël sol, a l'han ëmnaje tuti ij malavi e j'andiaolà. E tuta la sità a l'era radunase dnans a la pòrta. E a l'ha varì motobin ëd malavi ch'a l'avio 'd maladìe diverse e a l'ha scassà vàire demòni da coj ch’a n’ero possedù e a l'ha pa lassà che ij dèmoni a disèisso ch’a lo conossìo” (March 1:29-31).

Quand ch’i l’oma nòstra adunansa an cesa, la Duminica, për ëscoté ansema la letura e la spiegassion dla Paròla ‘d Nosgnor, selebré ij sacrament, preghé e canté ij Salm - coma Nosgnor a l’ha comandane ‘d fé - ëd sòlit a l’é dla matin e as términa a l’ora dël disné. A-i é fina ‘d comunità cristian-e che la Duminica a fan disné ansema, o a anvito d’àutri an soe ca për mangé. Im arcordo dla vòta, diversi agn fà, ch’i j’ero an America e, na Duminica, i soma andàit a fé na vìsita a na comunità cristian-a dj’Amish, cola gent ch’a riess a vive ancora coma ch’as fasìa na vira e ch’arfudo la tecnologìa dla vita moderna. Apress l’adunansa, i soma stàit anvità ‘dcò nojàutri antëcà ’d na famija ‘d campagna. A-i era na gran taulada e tanta gent, nen mach dla famija, ma ‘dcò d’àutri, dë vzin e d’òspiti tanme nojàutri. A l’era pa na festa strasordinaria, ma la festa ch’a l’ha da esse minca dì ‘d Nosgnor, la Duminica. Tuti, grand e cit, fomne e òm, a ‘avìo dàit na man për pronté col disné, anans d’andé an cesa ansema a l’adunansa. Pròpi bel, e i ringrassio Nosgnor për cola esperiensa e la bela testimoniansa ch’a l’han dame.

Terminà ch’a l’era l’adunansa ant la sinagòga ‘d Cafàrnao, Simon e Andrèa a l’avrio bin vorsù anvité Gesù a soa ca ‘d lor për disné. Për lor a sarìa stàit përdabon un grand’ onor! Col di là, contut, col anvit a sarìa stàit pròpi nen convenient. An efet, la madòna ‘d Simon, ch’a stasìa ‘d ca con lor, a l'era cogià an sò let, malavia con la frev. I savoma nen ëd precis lòn ch’a fussa, ma a l’era na maladìa greva ch’a-j dava ‘d sagrin.

A l’era nen ëd sicur ël moment d’anvité Gesù për ël disné an cola ca. Pura, Simon e Andrea a insisto che Gesù a vada a soa ca ‘d lor, nen për deje ancora pì d’ambarass a cola pòvra dòna, e magara a fela sté sù an pé për servije. Nò, Pero e Andrea a-j parlo, a Gesù, ëd cola dòna e ‘d soa maladìa e a cisso Gesù ‘d feje quaicòsa për chila, ëd varila.

Simon e Andrea a j’ero nen parèj ëd tanti òm ancheuj ch’a pretendo che le fomne a-j servo, fin-a ant ël cas che lor a stan nen bin, ma a-i son d’òm ch’as pijo soen ëd soe fomne coma ‘d tesòr prëssios. A parëss, donca, che Simon e Andrea, an st’episòdi, a sio d’òm egoista e sensa considerassion, ma a l’era nen parèj. Quand ch’a intro antëcà as buto nen a tàula a speté che ‘l disné a-j sia servì, ma a van da cola fomna malavia. Gesù a intra an la stansia anté che chila a l’é cogià e “avzinandse a chila, a l'ha pijala për man, fasendla aussé. La frev a l'é passaje 'd colp e a l'é butasse a servije”. Vera, a la fin a-j serv, ma da përson-a varìa, volenté e për arconossensa, gnun a l’avìa forsala, përchè quaidun, Gesù, ansema ai sò dissèpoj, a l’era përdabon anteressass-ne ‘d chila. I podoma, antlora bin imaginé che tùti ij present, Gesù comprèis, as dan da fé për selebré con un gran’ disné la festa ch’a l’ha da esse ‘l dì ‘d Nosgnor.

Peui la vos a së spantia: Rivà la sèira, al calé dël sol, a l'han ëmnaje tuti ij malavi e j'andiaolà. E tuta la sità a l'era radunase dnans a la pòrta. E a l'ha varì motobin ëd malavi ch'a l'avio 'd maladìe diverse e a l'ha scassà vàire demòni da coj ch’a n’ero possedù e a l'ha pa lassà che ij dèmoni a disèisso ch’a lo conossìo”. Gesù a l’era mai strach quand ch’as tratava ‘d giuté la gent, a d’arleveje dai sò sagrin e maladie. A lo fà për compassion ës-ceta, nen përché chiel a sia lòn ch’a l’é, ël Salvator dël mond (an cola ocasion chiel a veul gnanca ch’a-j sìa quaidun ch’a dësquata soa identità), ma për dé n’esempi ai sò dissèpoj d’un amor ch’a l’ha gnun-a d’àutra motivassion ëstermà: mach për amor, mach la grassia.

Anvité Gesù as peul felo ‘dcò ancheuj, quand che nojàutri i arseivoma soa Paròla e sò Spirit: antlora tute nòstre prospetive a cangio, a dvento diverse: volenté is rendoma a disposission dj’àutri e tut a dventa na festa. Tut a dventa na festa e fin-a “andé an cesa” a dventa ‘n piasì. E-lo l’istess për vojàutri? I prego Nosgnor ch’a peussa esse parèj ëdcò për tuti vojàutri.

PREGHIERA

Nosgnor! I son nen degn ch’it intres an mia ca. An efet, soens i mostro a j’àutri ch’i l’hai pa nen ël caràter dël Crist, visadì d’esse pien d’atension e bin dispòst a serve. Mostrame a d’esse sèmper ëd pì coma ch’it ses ti e, apress d’avèj pijà part a l’adunansa dij cristian, i peuda ocupeme con gòj dj’àutri, përchè ch’a n’è soa conseguensa natural. Amen.