Neuv Sermon Subalpin/Andé da Gesù e porteje ‘dcò ‘d gent

Andé da Gesù e porteje ‘dcò ‘d gent

Quand ch’i treuve na meisin-a foravìa ch’a l’ha fave bin, a ven ëspòtich racomandela ‘dcò a d’àutri chi seve ch’as treuvo ant la midéma condission che la vòstra. Nen vera? “Cola meisin-a a l’ha fàit bin a mi; i l’hai pijala e i son varì. A podrìa ‘dcò esse la solussion dij vòstri sagrin”. A podrìa esse në specialista vajant col ch’i l’oma trovalo. Antlora, për coj ch’i-j tnoma da cont, a-j doma nen mach l’indicassion, l’adressa, ëd col ëspecialista, ma i-j foma l’oferta ‘d porteje nojutri ‘d përson-a da col-lì. Antlora a la testimoniansa i giontoma n’assion concreta d’agiùt.

Ant ël test dl’evangeli ch’i lesoma e comentoma ancheuj i trovoma quatr òm ch’a savìo dla potensa ‘d varision ëd Gesù, ch’a-j pòrto n’amis ch’a l’avìo, ch’a l’era paralìtich.

"Un quai dì dòp, Gesù a l'é tornà a Cafàrnao e la gent a l'avìo sentì che chiel a l'era a cà. E sùbit a l'é radunasse tanta ‘d cola gent ch'a podìo gnanca sté 'nt lë spassi dëdnans la pòrta, e chiel a-j nunsiava la Paròla. E dontré a son vnù da chiel an portand un paralìtich ch'a l'era sostnù da quat përson-e. E dagià ch'a podìo nen avzinesse për motiv ëd la furfa, a l’han dësquatà ël coèrt dël leugh andova a l'era Gesù e, dòp ch'a l'han fàit un përtus, a l’han ca là giù ël paralìtich an sla sivera andoa ch'a l'era cogià. E Gesù, an vëdend la fej ch'a l'avìo, a dis al paralìtich: "Mè fieul, ij tò pecà at son përdonà". E quai magister ëd la Lej ch'a j'ero lì setà, a rasonavo tra 'd lor an sta manera: "Sto-sì a bëstëmmia: a l'é mach Nosgnor ch'a peul përdoné ij pecà". Ma Gesù, ch'a l'avìa sùbit capì ch'a rasonavo parèi tra 'd lor, a-j dìs: "Përchè feve sti rasonament-lì?" Di-me 'n pò: còs é-lo ch'a l'é pi fàcil? Dì al paralìtich: ij tò pecà at son përdonà, o ‘d dije: Àusste, pija su toa sivera e marcia? Ma përchè i sapie ch'ël Fieul ëd l'Òm a l'ha ël podèj an sla tèra 'd përdonè ij pecà - a dìs al paralìtich - Àusste, pija sù toa sivera e vatne a toa cà". Antlora col òm a l'é sùbit aussasse e, avend pijà sù soa sivera, a l'é surtì ën presensa 'd tuti, ëd manera che a j'ero tuti sburdì e a dasìo glòria a Nosgnor, an disand: "I l'oma mai vëddù na ròba parèi" (March 2:1-11).

An ësta conta a-i son doi còse ch’am frapo. La prima a l’é la soèn ch’a l’han coj quatr òm ëd porteje a Gesù un sò amìs ëd lor che, ant la condission anté ch’as trovava, a l’avìa ‘n gran bzògn d’esse varì. La sconda a l’é la manera che Gesù a l’arsèiv: Gesù as n’òcupa prima ‘d tut dla condission ëspiritual ëd cola përson-a, ëd soa relassion con Nosgnor Dé e mach apress ëd soa condission fìsica.

Amis o parent ch’a sìo, coj quatr òm a l’han la determinassion ëd porté a Gesù, për che a lo varissa, col ch’a-j vorìo bin. A-i é gnente e gnun ch’a peussa fërmeje, gnun antrap, fìsich o sossial ch’a sìa. A-i é gnente ch’a-j sburdissa, gnente ch’a-j antimidissa. A l’han nen tëmma dle crìtiche, né d’esse molest o dij sgonfion. “A l’han” da rivé da Gesù, ch’a costa lòn ch’a costa. Gesù as n’ancòrz bin ëd soa fej ëd lor, e, ëd cola fej, lë scritor dë sta conta, a na fa ‘n model, n’esempi. E nojàutri? L’om-ne fòrsi tëmma ‘d fé vëdde a la gent ch’i l’oma fej an Gesù? A dovrìa nen esse parèj. Còsa an n’anfà ‘d lòn ch’a penso la gent? Gesù a l’ha ‘l podèj ëd varision e nojàutri i andoma da chiel: che j’àutri a diso pura lòn ch’a veulo!

Ambelessi, cola ‘d coj tre amis a l’é peuj “na fej ativa”, pa nen “na religion ëd sirimònie” veuide. A l’é na fej ch’a agiss. Parèj a na scriv l’apòstol Pàul: “Për coj ch’a son an Gesù Crist a conta gnente d’esse stàit sogetà o nò a la sirconcision. Lòn ch’a conta, pitòst, a l’é la fej ch’as mostra ant l’amor” (Gàlat 5:6). La fej ch’a l’é n’espression ëd salvëssa a l’é nen mach quaicòsa ‘d “privà” ch’i l’oma ant ël cheur, ma a l’é na fej ch’a l’ha ‘l coragi ‘d mostresse, ëd compërmëttse, da proclamesse al ciàir. “Përchè a l’é an chërdend an tò cheur che Nosgnor at considererà giust, e a l’é an confessand con la boca ch’it seras salv. La Scritura a dis: “Chionque a chërd an chiel a l’avrà nen da vërgogness-ne” (Roman 10:10-11).

Gesù, peui, an rëspondend a la situassion ch’a l’avìo presentaje, cola dël paralìtich, a dà la precedensa a la varision dlë spirit ëd col òm. Soens le maladìe a l’han d’implicassion ant la ment e ant lë spirit ëd na përson-a, nen mach ant ël còrp. A l’é vera che la maladìa a l’é nen sèmper na conseguensa dël pëccà, ma sossì a l’é ver për tuti j’uman, sensa ecession, che tuti “a l’han un problema” ch’a deuvo arzòlve anans ëd tut ël rest. A l’é lòn ch’an separa da Nosgnor Dé, che la Bibia a ciama ‘l pëccà, visadì n’arvira “congénita”, nativa dl’òm an rapòrt a Nosgnor. A l’é lolì ch’an condan-a, nen mach pë ël temp, ma për l’eternità. L’amor e la misericòrdia ‘d Gesù as fà conòsse an prim leugh an lòn che chiel an lìbera da nòstra separassion da Nosgnor Dé, ch’an n’é d’antrap a nòstra relassion con chiel. Gesù an purifica dai nòstri pëccà. Soa vita, soa mòrt, soa arsurression, ël don dlë Spirit Sant, a son tuti finalisà a liberene da le conseguense afrose ‘d nòst pëccà, an arconcilia con Nosgnor Dé, an purifica da tut lòn ch’a vasta e ch’a antamna nòstra vita. A l’é mach la përson-a e l’euvra ‘d Gesù ch’a peul fé për nojàutri tut sossì. Chiel, e mach chiel, a peul përdoné ij pëccà. Ëd chiel la Scritura a dis: ”Vardé-sì l'Agnel ëd Nosgnor ch'a leva 'l pecà dal mond!” (Gioann 1:29). A-i son tanti ‘dcò ancheuj ch’a diso d’esse a pòst tanme ch’a son e ch’a l’han nen da manca dël Salvator Gesù Crist. Che Nosgnor a-j anlùmina e ch’a-j varissa da sò sborgniment ëspiritual. Vardoma tut da la prospetiva ‘d Gesù, e antlora ‘dcò ij problema ch’an sagrin-o, bele s’a son grand e ch’an fan patì, a podran pijé na bon-a piega. Antlora i vedroma “còse mai viste” a la làuda e glòria ‘d Nosgnor!

A l’é anteressant che ant ës episòdi dl’Evangel a-i son ëdco “ij criticon” (a-i na j’é sèmpre) che, con ij sò rasonament, a riesso a trové da dì fin-a a sl’autorità e la potensa ‘d Gesù, a la buto an question. Ancheuj a scrivo ‘dcò ëd gran’ lìber pien dle soe crìtiche ‘d lor, a fan fin-a ‘d conferense për contradì la vrità dla Bibia. Coma ‘d cristian i podoma e i l’oma da respondje a sti criticon, e d’argoment i n’oma bin për contrabatje. L’apòstol Pero a dis: “Fissé vòstri cheur an sël Crist, vòst Signor, sie sèmper pront a dé na rëspòsta a chicassìa ch’av ciama la rason ëd la speransa ch’a l’é an vojàutri, ma félo con gentilëssa e con rispet, sèmper con na cossiensa ciàira, parèj coj ch’a parlo mal ëd vojàutri, malgré vòstra bon-a condòta an Crist, a sio dësvërgognà quand ch’av dan contra” (1 Pero 3:15-16).

Preghiera. Nosgnor Dé! It diso grassie che an Crist Gesù mia vita a l’é stàita e a l’é purificà da ogni pëccà e che, për sò mojen e për sò mérit, adess i son an comunion con ti. Im ten-o streit a chiel për che gnente a vasta e antamna mia vita. Dame la determinassion e ‘l corage ‘d proclamé sèmper sensa tëmma, con la paròla e con l’esempi, che Gesù Crist a l’é mè Signor e Salvator an mnand d’àutri a chiel. Amen.