Neuv Sermon Subalpin/Chërde o nen chërde

Chërde o nen chërde?

“A l’é Nosgnor ch’a l’ha da dimostreme, con un miràcol dal cél, ch’a l’è vera lòn che la Bibia a dis a propòsit ëd Gesù, dësnò i chërdrai pa an chiel”. Costa sì a l’é la reassion tìpica nen ëd coj ch’a vorìo chërde ma ‘d coj ch’a l’han gnun-a intension ëd chërde e che Nosgnor a lo dësfido. Coj-lì a troverìo sèmper na scusa për nen chërde, gnanca dëdnans al miràcol pì strasordinari! Còsa ch’a-j rëspond Nosgnor Gesù Crist a ‘d gent parìa. Vardomlo dal test dl’evangeli ëd March 8:10-13.

“Sùbit apress a l'é montà ant un barchet con ij Sò dissépoj e a l'é andàit ant la region ëd Dalmanuta. Quand ch'ij Farisé a l'han sentì ch'a l'era rivaje Gesù, a son vnù da chiel e a l'han comensà a fé 'd polémiche. Për butelò a la preuva a l'han ciamà 'd mostreje 'n quai segn miracolos dal cél përchè a-j dimostrèissa Soa autorità. Antlora Gesù a l'ha sospirà përfond ant Sò spirit e a l'ha dit: "Përché sta generassion-sì séguita-la ciameme 'd fé 'd miràcoj? Iv diso la vrità, ch'a-j na sarà acordà gnun ëd sòrt. E chitandje, a l'é torna montà ant ël barchet, e a l'é passà a l'àutra riva” (March 8:10-13).

Ëd Crist, ëd salvator, a-i na j’é tanti! Vera: a-i na i-è tanti ‘d Crist fàuss, d’imitassion fàusse, ma a-i é ‘l Crist genit, l’unich ver, col ch'a l'è nunsià e dëspiegà ant la Bibia! An ësto mond i l’oma da manca ‘d disserniment, tant: i dovoma pa da fesse ancanté da ‘d Crist fàuss. Gesù medésim a l’avìa bin dine ‘d pijess-ne varda: “Antlora se quaidun av dis: "Varda, ël Crist a l'é 'mbelessì!" o "A l'é ambelelà!", chërdje nen, përché a seurtran fòra 'd fàuss Crist e 'd fàuss profeta ch'a faran ëd grand portent e miracoj tant da dëstradé fin-a ij sernù, s'a fussa possìbil. Ma pijevene guarda, vardé, i l'hai divlo d'avans“ (March 13:21-23).

Bin ch'a sia vera tut sossì, i dovoma nen tombé da la banda opòsta: avèj tròp sens critich, esse, coma ch'as dis, iper-critich, lòn ch'a podrìa fin-a esse na maladìa. Coj ch’a l’han ciapala a diso ‘d chërde a gnun, ëd sospeté 'd tut e 'd tuti, ch’i vivoma ant un mond ëd busiard, che la vrità a esist nen o ch’a l’é mach na fabricassion ëd coj che, con lòn, a veurìo dominé la vita dla gent. Lolì, contut, a l’ha gnun sens. A-i va ‘d disserniment: a l’é vera an certi cas, ma nen an tuti! S’a chërdèisso përdabon a gnente e a gnun, a podrìo pì nen vive. An efet, coj ch’a diso parèj, ëd chërdense a n’han bin, almanch cola che lòn ch’a diso a sia ver!

A l’é ‘dco 'n fàit che buté tut an discussion, a podrìa dventé un vissi, un gieugh ëd la ment che, për lor, a l’ha ‘dcò ‘ëd conveniensa”: a l’é l’impediment che lor medésim as buto dëdnans e ch’a-j ampediss d’arsèive la vrità e 'd conformess-je. A l'è probàbil ch'a l'era pròpi sta-sì la pòsa 'd costi e d'àutri Farisé dont ël vangel a parla, ij “savant ëd religion” ch’a-i ero antlora, j’osservant ëscrupolos ëd cola che lor a consideravo “l’ortodossìa”, la fidelità a la tradission religiosa. A la dovravo për fé oposission a Gesù. La pì granda part ëd la popolassion (che lor a meprisavo) a vnisìa con fiusa a Gesù e a na restavo sodisfàit. Lor, contut, nò, as acostavo a Gesù mach për discute con chiel e për “butelo a la preuva”. Për podèj chërde an chiel, a-j ciamo ‘d podèj arsèive “un segn dal cél”, un miracol ch’a podèissa esse “la dimostrassion” che Gesù a sia përdabon col ch’a dis d’esse. Ma... é-lo che Gesù a l’avìa pa nen già dàite ’d preuve ciàire ‘d soa identità? Còs ancora a l’avrìa dovù fé për lor, Gesù, përché lor a-j chërdèisso?

An efet, Gesù ‘d sicur a sortìa, conform ai sò cànoni ‘d lor, da l’ortodossìa ch’a-j chërdìo. Gesù a ‘ndasìa fòra da tuti jë schema, a podìa nen esse classifgicà fàcil. A l’era n’anticonformista. Coma podìo mach pensé che Gesù a l’avèissa vorsù discute con lor ëd soa identità, ëd lòn ch’a predicava e a fasìa, con ëd gent tanme lor ch’a l’ero nen dispòst a buté an discussion lor medésim e che, pì ‘d tut, ij sò pregiudissi ‘d lor a-j rendìa bòrgno? Nò, da Gesù lor a l’avrìo arseivù gnun d’àutri segn (marche). Con lor, Gesù a l’avìa gnun-a intension ëd giustifichesse, nì a sercava soa aprovassion ëd lor. Ëdcò l’apòstol Pàul, dëdnans a coj ch’a përsistìo a critichelo, a disìa: “Për mi, contut, an n’anfà bin pòch d’esse giudicà da vojàutri o da na cort uman-a; a sto rësguard im fido gnanca ‘d mè giudissi privà. Mia cossiensa a l’é neta, ma lolì a dimostra nen ch’i sia a pòst: a l’é Nosgnor medésim ch’am valerà e ch’a pijerà na decision a mè rësguard. Donca, giudiché gnun dëdnans dël temp - anans l’artorn dël Signor. A sarà chiel ch’a farà seurte al ciàir lòn ch’a së sterma ant lë scur e ch’a butrà dëdnans a jeuj ëd tut le motivassion dij cheur. A sarà mach antlora che Nosgnor a darà a mincadun le làude ch’a mérita” (1 Corint 4:3-5)

Ël test a dis: “Antlora Gesù a l'ha sospirà përfond ant Sò spirit”. Gesù a sospira sopatand la testa përchè sò cheur ëd lor a l’era bin dur, goregn. Soa ment ëd lor a stërmava mach l’intension ëd feje dël mal a Gesù, përchè chiel a butava an risigh sò podèj ëd lor. A l’era ‘d gent nen sincera. Lor a l’avìo nen ant ël cheur l’arserca dla vrità, ma as proponìo mach ëd fé tombé Gesù ant un trabucèt. A l’é parèj che Gesù, pròpi col ch’a ‘rseivìa d’òm e ‘d fomne për varìje, ij Farisé a-j passa pì anans dasendje gnente,; a-j lassa“a boca sùita” përchè a son ëd gent përvërsa e dura: a val nen la pen-a ‘d discute con lor.

A l’é l’istess ch’i l’oma da fé nojàutri cristian: a serv a nen afanesse për përsuade a tuti ij cost coj ch’an dan contra përchè ch’a l’han ëd pregiudissi. An tùit ij cas lor a l’han gnun-a intension ëd pijé an sël sério e d’esaminé lòn ch’a veul dì d’esse an comunion con ël Crist e lòn ch’is proponoma ‘d fé an nòst angagg. I passoma dë dlà ‘d lor. Ël mond a l’é grand. I l’oma nen da manca ‘d soa aprovassion ëd lor. I podoma mach preghé për lor, che Nosgnor a-j doverta la ment e ‘l cheur. Pì ‘d lolì i podoma nen fé.

PREGHIERA

Nosgnor Dé, dame, it na prego, un sens ëd dissernimen, ma fà nen ch’i tombo ant la pòsa iper-crìtica ‘d coj ch’a buto tut an discussion, ma ch’a l’é mach na manera ‘d nen buté an discussion lor medésim. Amen.