La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 8

←Surtia 7

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 9→

Surtìa

8

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 08

Sconda piaga: le ran-e

^{1 (7:26)}Peui^[1] Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Va a trové ‘l Faraon e dije: ‘Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor: Lassa seurte mè pòpol përchè am renda l’adorassion. ²S’ it arfude ‘d lasselo seurte, i mandrai an tut tò teritori n’invasion ëd ran-e. ³Ël Nil as n’ampinirà ‘d tal manera ch’a seurtiran dal fium e a intreran an tò palass, fin-a an toa stansia da let e dzora tò let medésim. As ficran fin-a ant le ca ‘d tò cortisan e an cole ‘d tò pòpol. A sautran ant ij forn e ant j’èrche pastòire. ⁴Le ran-e a sauteran adòss a tì, a tò pòpol e ai tò cortisan”.

⁵Peui Nosgnor a l’ha ‘ncora dije a Mosè: “Dije a Aron: “Dëstend la man con ël baston anvers ëd tute le rivere, ij canaj e j’armeuj e fane seurte ‘d ran-e ch’a ampinisso tut ël pais d’Egit”. ⁶Anlora Aron a l’ha dëstendù la man anvers ëd j'aque d’Egit, a në son surtije tante ‘d cole ran-e da quaté tut ël pais. ⁷Contut, ij mascon egissian a son riussì a fé l’istess con soe mascarìe. Ëdcò lor a l’han faie seurte le ran-e an sël pais d’Egit. ⁸Parèj ël Faraon a l’ha fàit ciamé Mosè e Aron e a l’ha suplicaje. “Preghé ‘l Signor ch’a fasa andé vìa le ran-e da mi e da mè pòpol, e mi i lass-rai seurte j’Israelita përch’ as na vado a smon-e ‘d sacrifissi al Signor”. ⁹Mosè a l’ha rësponduje: “Àbie la compiasensa ‘d fissé ti medésim ël moment ch’it veule che mi i prego për ti, pr’ ij tò cortisan e për tò pòpol, përchè a dësparisso le ran-e da ti e da toe ca. A restran mach ant ël Nil. ¹⁰Faraon a l’ha dije: “Falo doman matin”. Mosè a l’ha replicaje: “Va bin. A sarà coma ‘t l’has dit ti, e parèj it savras ch’a-i é gnun ch’a sìa coma ‘l Signor, nòstr Dé. ¹¹Le ran-e a së slontanran da ti, da toe ca, dai tò cortisan e dal tò pòpol. A restran mach ant ël fium Nil.

¹²Anlora Mosè e Aron a l’han chità ‘l palass ëd Faraon, e Mosè a l’ha pregà Nosgnor ch’a slontanèissa le ran-e ch’a l’avia mandaje contra. ¹³Nosgnor a l’ha fàit pròpi coma Mosè a l’avìa ciamaje. Le ran-e ch’a-i ero ant le ca, ant le cort e ant ij camp a son mòrte tute. ¹⁴J’Egissian a l’han ambaronaje an dij gran mugg e na spussa granda a l’ha ampinì ‘l paìs. ¹⁵Nopà, quand che Faraon a l’ha vëddù ch’a l’era tornà la calma, a l’ha andurì torna sò cheur e a l’ha pì nen ëscotà Mosè e Aron, pròpi coma Nosgnor a l’avìa dit.

Tersa piaga: ij moschin

¹⁶Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Dije a Aron: “Dëstend tò baston e frapa la pόer ëd la tèra për ch’as cambia an dij moschin për tut ël pais d’Egit’”. ¹⁷A l’han fàit parèj. Aron a l’ha dëstendù soa man con ël baston e a l’ha frapà la pόer ëd la tèra. Anlora na gran massa ‘d moschin a l’ha quatà tuta la gent e le bestie: tuta la pόer ëd la tèra a l’era cangiasse an dij moschin për tut ël pais d’Egit.

¹⁸Ij mascon egissian a l’han ëdcò provà a fé seurte ‘d moschin con ij sò ancantament, ma lolì lor a l’han pa podulo fé^[2]. Ij moschin a l’avìo quatà tuta la gent e le bestie. ¹⁹Anlora ij mascon a l’han dije al Faraon: “A l’é la man ëd Dé^[3] ch’a l’ha falo”. Contut, ël cheur dël Faraon a l’é andurisse e a l’ha pa scotà Mosè e Aron. Sossì a l’é ancapitaie propi coma Nosgnor a l’avìa dit.

Quarta piaga: ij tavan

²⁰Nosgnor a l’ha dit a Mosè: “Àuss-te ‘d prima matin e present-te a Faraon cand ch’andrà an brova a l’eva. It i-j diras: “Lassa seurte mè pòpol përchè am renda l’adorassion. ²¹Se ti’t veule nen lassé seurte mè pòpol, mi ‘t manderai n’invasion ëd tavan su ti, an sij tò cortisan e su toa gent. As ficran fin-a an toe ca. Le ca dj’Egissian a saran pien-e ‘d tavan, e ‘dcò ‘l teren andova ch’as treuvo. ²²An col dì-là mi i farai ecession pr’ ël pais ëd Gosen andova ch’a sta mè pòpol, an manera che là a-i sìo nen ëd tavan, përche ti ‘sapie che mi i son ël Signor, e i son an mes al pais. ²³Mi i farai distinsion an tra mia gent e toa gent; e a l’é doman ch’ ancapiterà sto segn”. ²⁴Nosgnor a l’ha fàit parèj, e ‘d tavan ëd bon nùmer a son intrà ant la ca’d Faraon, ant le ca dij sò cortisan e an tut ël pais d’Egit; ël pais a l’é stàit vastà për motiv dij tavan.

²⁵Faraon a l’ha fàit ciamé Mosè e Aron e a l’ha dije: “Andé a smon-e ‘d sacrifissi a vòst Dé, ma ch’a sìa ant ël pais d’Egit”. ²⁶Mosè a l’ha rësponduje: “A conven nen ëd fé parèj, përchè nòstri sacrifissi a son n’ònta per j’Egissian. Se noi i smonèisso ‘d sacrifissi sota j’euj dj’Egissian, còsa che lor a l’han an abominassion, saromne pa massà a prassà? ²⁷A l’é a tre giornà ‘d marcia ant ël desert che noi i androma a smon-e ‘d sacrifissi a Nosgnor, nòst Dé, coma ch’a l’ha dine”.

²⁸Faraon ha l'ha dije: “Iv lasserai parte për smon-e ‘d sacrifissi a vost Dé ant ël desert, ma andé nen tròp lontan. Preghé për mi”. ²⁹Mosè a l’ha dije: “Da quand che mi i sarai surtì da toa presensa mi i pregherai Nosgnor. Doman ij tavan a së slontanran da Faraon, dai sò cortisan e da soa gent. Che Faraon, tutun, a chita ‘d badinene, nen lassand parte la gent për ësmon-e ‘d sacrifissi a Nosgnor”. ³⁰Mosè a l’é surtì da Faraon e a l’ha pregà Nosgnor. ³¹Mosè a l’ha fàit lòn ch’a l’ha ciamaje Nosgnor e ij tavan a son ëslontanasse da Faraon, dai sò sërvitor e da soa gent; a l’é nen restajne un sol. ³²Ma ‘dcò sta vira Faraon a l’ha andurì sò cheur e a l’ha nen lassà seurte ‘l pòpol d’Israel.

Nòte

1. Ancomensand da 8:1, ël numer dij versèt fin-a a 8:32 (conforma a nòstra version d’arferiment, la NET Bible) a l’é diferenta dal test ebràich (BHS), con 8:1 NET = 7:26 BHS, 8:2 NET = 7:27 BHS, 8:3 NET = 7:28 BHS, 8:4 NET = 7:29 BHS, 8:5 NET = 8:1 BHS, etc., fin-a a 8:32 NET = 8:28 BHS. Parèj an nòstra version i l’oma l’l capìtol 8 con 32 verses, mentre che ant la Bìbia ebràica a l’ha 28 verses, con ij quatr versèt ch’a manco tacà al capìtol 7.
2. A l’é probàbil che la rason che ij mascon a l’han pa podù felo a l’é che a l’implicava la produssion ëd vita, vita da la póer ëd la tera, coma an Génesi 2:7. Mach Nosgnor e gnun-a mascarìa uman-a a l’avrìa podù fé lolì.
3. Lét. "ël dì 'd Dé", cfr. Luca 11:20.