La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 15
Surtìa
modifiché15
modifichéCàntich ëd Liberassion
modifiché1Antlora Mosè ansem a j’Israelita a l’han tacà a canté còst càntich an onor ëd Nosgnor[1]:
“Cantoma a Nosgnor për soa vitòria granda[2]: chiel a l’ha campà ant ël mar sia ij cavaj che ij sivalié. 2Nosgnor a l’é mia fòrsa e ‘l motiv ëd mè càntich[3]. A l’é chiel ch’a l’ha salvame. A l’é chiel mè Dé e i l’hai da laudelo. A l’é chiel ël Dé ‘d mè pare, i l’hai pròpi da magnifichelo! 3Nosgnor a l’é ‘n grand guerié; “Jahvé” a l’é sò nòm! 4Ij chèr ëd Faraon e soa armeja chiel ha la campaie 'ndrinta ‘l mar. Ij mej combatent ëd Faraon a son mòrt nià ant ël Mar Ross. 5J'onde a l’han quataje, a son fongà fin-a al fond tanme ‘d pere. 6Toa man drita, o Signor, a l’é fòrta e gloriosa. Toa man drita a l’ha butà an derota ‘l nemis. 7La grandëssa ‘d toa majestà a l’ha campà giù j’aversari. Ti ‘t l’has dàit ësfògh a toa zara e lor a l’han brusà tanme ‘d paja. 8Al buf ëd tò fià j'aque a son ambaronasse! J'aque a son ëvnùite sù e a son butasse drite tanme ‘n mur; ant ël cheur dël mar l’eva a l’é andurisse. 9Ël nemis a disìa: “I-j corerai dré e i lo ciaprai. I lo dëspojerai e l’anienterai. I farai bërluse mia spa e mia man gorëgna a lo fracasserà!”. 10Ma ti ‘t l’has bufaje via con tò fià e ‘l mar a l’ha quataje. A son fongà tanme piomb andrinta a d’aque poderose. 11Nosgnor! A-i é gnun ch’a sìa coma ‘t ses ti an tra ij dio! Toa santità a l’é gloriosa, tò splendrior a l’é magnifich e ‘t fase maravìe. 12It l’has levà toa man drita e la tèra a l’ha travondùsse nòstri nemis. 13Con tò amor, ch’an ven mai a manch, ti’t guide tò pòpol, col ch’it l’has riscatà. Toa potensa a-j guida fin-a a tò leu sacrà. 14Ij pòpoj a tërmolo mach a sente sòn; a coj ch’a stan an Filistìa a-j ciapa 'l tërmolon.15Coj ch’a comando a Edom a në son terificà; ij cap d’Edom a fërmiolo. Tuti coj ch’a vivo an Canan a son sburdì; 16a l’ha ciapaje ‘l teror e la paura: la fòrsa ‘d to bras a l’ha faje resté ‘d pera antant che tò pòpol a passava travers ël mar, Nosgnor, fin-a a tant che ‘l pòpol ch’it l’has riscatà a l’é passà. 17Falo intré e stabiliss-lo an sla toa montagna - ël leu ch’it l’has arservà për toa abitassion, ël Santuari che toe man a l’han fabricà. 18Nosgnor a sarà rè për sèmper! 19 Quand ch’ij cavaj ëd Faraon, con ij sò chèr e ij sò guerié, a son intrà ant ël mar, Nosgnor a l’ha fàit artorné j’aque dzora ‘d lor. Al opòst, j’Israelita a son marcià an mes ël mar an tèra sùita!”.
20Antlora la profetëssa Miriam, la seure d’Aron, a l’ha ciapà ‘l tambornin e tute le fomne a l’han seguitala a soné ij sò tambornin e a dansé. 21Miriam a l’é butasse a canté sòn: “Canté a Nosgnor për soa vitòria granda: a l’ha campà a mar cavaj e sivalié!”.
L’eva ‘d Mara
modifiché22Mosè a l’ha fàit parte ël pòpol d’Israel dal Mar Ross vers ël desert ëd Sir. A l’han marcià për tre di ant ël desert sensa trové d’eva. 23 Quand ch’a son rivà a l’òasi ‘d Mara, l’eva ambelelà a l’era tròp mèra për podèjla bèive. A l’é për lòn che col leu a l’é ciamà Mara (ch’a veul dì “ameror”). 24Ël pòpol a l’é ancaminasse a lamentesse contra 'd Mosè. A disìo: “Còs l’omne da bèive adess?”. 25Antlora Mosè a l’ha ciamà agiut a Nosgnor, e chiel a l’ha mostraje ‘n tòch ëd bòsch. Mosè a l’ha campalo ant l’eva e l’eva a l’é tornà bon-a da bèive. A l’é stàit ambelelà, a Mara, che Nosgnor a l’ha butaje dë 'dnans ësta ordinansa për buté a la preuva la fidelità ‘d lor anvers ëd chiel. 26A l’ha dije: “S’it ëscote la vos ëd Nosgnor, tò Dé, e ch’it fas lòn ch’a l’é giust dë 'dnans a chiel, s’it ubidisse ai sò comandament e ‘t rispete tùit ij sò decret, mi it farai nen patì le maladìe ch’i l’hai arfilà a j’Egissian, përchè mi, ël Signor, i son col ch’av guariss”.
27Cand ch’a l’han chità Mara, j’Israelita a son rivà a Elim, andova ch’a-i é dódes sorgiss e stanta palme. A son acampasse dacant j’aque.