La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Samuel/1 Samuel 2

←1 Samuel 1

La Bibia piemontèisa Prim e scond lìber ëd Samuel

1 Samuel 3→

La Bìbia piemontèisa - 1 Samuel 02

1 Samuel

2

Càntich d’Anna

¹Apress ëd lòn Anna a l’ha pregà parèj:

“Mè cheur a s’arlegra 'nt ël Signor! Nosgnor a l’ha rendume fòrta. Adess i sai lòn ch’i l’hai da dije ai mè nemis. I son contenta përchè Nosgnor a l’ha salvame. ²A-i é gnun ch’a sia sant tanme Nosgnor! Gnun a l’é Dé fòra che chiel. ³Dì pa pì csì tante paròle d’arogansa; ch’a seurto pì nen da vòstra boca d’ansolense! Nosgnor a sà bin lòn ch’i l’eve fàit, a sarà chiel ël giùdes ëd vòstre assion! ⁴L’arch ëd coj ch’as chërdìo fòrt a l’é s-ciapasse, e coj che anans a s’antrapavo, a son vnuit fòrt. ⁵Coj che anans a l’avìo la pansa pien-a, adess a patisso la fam, e coj ch’a meuirìo ‘d fam adess a son sodisfàit. La fomna ch’a l’era stéril adess a l’ha sèt fieuj, e cola che anans a l’avìa tante masnà, adess a ven màira. ⁶A l’é Nosgnor ch’a fà vive o ch’a fà meuire; ch'a fà calé giù j’un ant ël pais dij mòrt, e d’àutri a në tira fòra. ⁷A l’é Nosgnor ch’a dà povertà o richëssa, ch’a tira giù e ch’a tira su. ⁸A tira su ij pover da la póer e jë bzognos da la dëscaria dla mnis. Peui a-j fà seté an tra ij prinsi, e a-j buta 'nt ij pòst d’onor. A l’é Nosgnor ch’a ten su le fondamenta dla tèra e ansima a l’ha sistemaje ‘l mond. ⁹Chiel a guernarà ij sò fedej, ma coj ch’a son gram chiel a-j fà sparì 'nt ël top. Coj ch’as fido mach ëd soe fòrse a podran nen avèj ëd bon ésit. ¹⁰Coj ch’a combato contra 'd Nosgnor a saran fàit a tòch. Chiel a tron-a da l’àut dij cej; a giùdica ‘l mond da ‘n cap a l’àutr e a acòrda la vitòria a sò rè: a àussa la front ëd col ch’a l’ha consacrà con d’euli”,

¹¹Peui Eli a l’é tornass-ne a Rama, soa ca. Ël fiolin a servìa ‘l Signor an giutand^[1] ël sacerdòt Eli.

Ij fieuj d’Eli

¹²Ore, ij fieuj d’Eli a j’ero ‘d plandronass ch’a l’avìo gnun rispet për Nosgnor o për j’òbligh ch’a l’avìo coma ‘d sacerdòt për ël pòpol. ¹³Cand che cheidun a smonìa ‘n sacrifissi, ij fieuj d’Eli a-j mandavo un servitor con un forcon a tre ponte. Antant che la carn a cheusìa, ¹⁴ël servitor a la ficava 'nt la marmìta e a pretendìa che tut lòn ch’a l’avrìa anfilsà a fussa dàit ai fieuj d’Eli. Tùit j’Israelita ch’a vënìo a Silo për rende l’adorassion a Nosgnor a l’ero tratà parèj. ¹⁵Pes ancora! Anans che ‘l sacerdòt a brusèissa për Nosgnor la grassa dla bestia, a rivava ‘l servitor e a pretendìa ch’a-j fussa dàita dla carn crùa parèj ch’a fussa dovrà për rustì. ¹⁶Se col òm a l’avèissa dit: “Ciap-ne lòn ch’i veule, ma prima la grassa a l’ha da esse brusà”, ël servitor a l’avrìa rësponduje: “Nò, damla adess, o it la ciaprai për fòrsa!”. ¹⁷Ël pecà dij fieuj d’Eli a l’era motobin grev a j’euj ‘d Nosgnor, përchè a tratavo sensa rispet ij sacrifissi ch’a j’ero smonù.

¹⁸Samuel, contut, combin ch’a fussa mach un fiolin, a servìa Nosgnor. A j’andasìa vestì con un càmus ëd lin tanme col d’un sacerdòt. ¹⁹Minca n'ann soa mare a antërsava na mantlin-a e a-j la portava cand ch’a vnisìa con sò marì për ij sacrifissi. ²⁰Eli, peui, a dasìa na benedission a Elcana e a soa fomna, and disend parèj: “Che Nosgnor av daga d’àutri fieuj al pòst ëd col ch’i l’eve daje a Nosgnor: ch’a sia vòstra arcompensa”. Anlora as në tornavo a sò pòpol. ²¹E Nosgnor a l’ha daje la grassia, a Anna, ëd fé vnì al mond tre fieuj e doe fije. Antant Samuel a chërsìa a la presensa dël Signor.

²²Ora Eli a l’era motobin vej. A savìa bin lòn che la gent a disìa ‘d tut lòn che ij sò fieuj a fasìo a la gent d’Israel. Chiel a savìa, për esempi, lòn ch’ij sò fieuj a fasìo con le giovnëtte ch’a giutavo a l’intrada dël santuari. ²³Eli a-j disìa: “Am ven-o sèmper a j’orìje le lamente ch’a fà la gent d’Israel contra ‘d vojàutri për tut ël mal ch'i-j feve. Përchè seguitevene a fé ‘d pecà parèj? ²⁴Për piasì, fé pì nen dë ste ròbe, car ij mè fieuj. Le neuve ch’am rivo a son nen bon-e; vojàutri i feve fé 'd pecà al pòpol d’Israel. ²⁵Se cheidun a comët ëd pecà contra n’àutr, Nosgnor a peul fé da mediator për coj ch’a son colpèivol. Ma se cheidun a comëtt ëd pecà contra 'd Nosgnor, chi podrìa-lo mai fé da mediator?”. Contut, ij fieuj d’Eli a scotavo pa sò pare. Anlora Nosgnor a l’ha pijà la decision ëd feje meuire.

²⁶Antramentre, ël fiolin Samuel as fasìa grand e a chërsìa nen mach an autëssa, ma ‘dcò 'nt ël favor ëd Nosgnor e con la gent.

Castigh ëd la famija d’Eli

²⁷Un di, n’òm ëd Nosgnor a l’é andàit a trové Eli e a l’ha dije: “Nosgnor am manda a portete sto messagi-sì: i l’hai arvelame ai tò antich cand ch’i j’ere s-ciav ëd Faraon ant l’Egit. ²⁸I l’hai sernù Aron, tò antich, da ‘n tra tute le tribù d’Israel, përchè a më smonèissa ‘d sacrifissi su mè autar, për brusé d’ancens, e për porté soa ròba ‘d sacerdòt cand ch’am sërvìa^[2]. Mi i l’hai peui acordà a soa famija na part ëd j’oferte dj’Israelita^[3]. ²⁹Përchè, donch, i trateve sensa considerassion ij sacrifissi e j’àutri don ch’i l’hai comandave dë smon-e an përpetuo? Përchè onores-to 'd pì ij tò fieuj che mi medésim e it-j permëtte che lor as pijo ‘l mej dj’oferte dël mè pòpol Israel? ³⁰Mi, ël Signor, Dé d’Israel, i l’avìa promëttù che coj ëd tò branch ëd la tribù ‘d Levi a sarìo stàit për sèmper ij mè sacerdòt. Contut, i darai d’onor a coj ch’am dan d'onor, e mi i manifestrai mia dëspresia a tuti coj ch’am dëspresio’. Sossì a dis Nosgnor. ³¹A vnirà ‘l di che mi i farai vnì a la fin toa famija, e a serviran pa pì coma ‘d sacerdòt. Tùit ij mèmber ëd toa famija a meuireran prima dël temp. Gnun ëd lor a rivrà a d’esse vej. ³²Ti ‘t vardëras con gelosìa cand ch’i arvërsrai ‘d prosperità an sël pòpol d’Israel, ma gnun dij mèmber ëd toa famija a vivrà longh. ³³Ij pòchi dij tò ch’i mantenrai al servissi ‘d mè autar a dzorvivran, ma mach përchè ij sò euj a ven-o bòrgno e che ij sò cheur a së s-ciapo, e che ij sò fieuj a meuiro ‘d na mòrt violenta. ³⁴E për dete na preuva che lòn ch’it diso a l’é vera, i farai che ij tò doi fieuj, Ofni e Pincas a meuiro 'nt l’istess di!

³⁵Peui i farai seurte fòra un sacerdòt fedel ch’am servirà e ch’as comportrà scond ij desideri ‘d mè cheur; mi i rendrai stàbil soa famija, e lor a saran dij sacerdòt pr’ ij rè ch’i l’hai consacrà për sèmper. ³⁶Anlora tuti coj ch’a dzorvivran ëd toa famija as prostërneran dë 'dnans ëd chiel, e a-j ciamran ch’a-j daga da mangé e ‘d sòld. Lor a diran: ‘Për piasì, dane un travaj da sacerdòt përchè i l’àbio pro da mangé’”.

Nòte

1. O “a j’órdin ëd”.
2. Cfr. Surtìa 28:1-4.
3. Cfr. Levìtich 7:35-36.