La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 71
Ij Salm
modifiché71. Nosgnor! I l’hai trovà na sosta an ti!
modifiché- Lë scritor a prega a che Nosgnor a ven-a a giutelo e a dà espression a soa fiusa che Nosgnor a lo guernrà e a-j rendrà giustissia. Ij prim tre vers a son scaasi l’istess che coj ëd Salm 31:1-3.
1Nosgnor! I i l’hai trovà na sosta an ti! I l'avrai mai da avèjne onta[1]. 2Réndme san e salv, tìrme fòra dai pericoj përchè ti’t fase lòn ch’a l’é giust; scótme e sàlv-me. 3It ses ti mia rocafòrt e fortëssa, anté ch’i peudo sèmper stërmeme. 4Mè Dé it ses ti, s-cianch-me da le man dij pervers, da la strèita ‘d coj ch’am craso sensa pietà. 5Nosgnor! It ses ti mia speransa, i son fidame ‘d ti fin da cand ch’i j’era giovo. 6Vera, it ses stame dacant fin-a da mìa nassensa; fin-a ant ël vènter ëd mia mare ti ‘t l’has guername. A l’é për lòn che i chito mai ëd laudete!
7Mia vita a l’é stàita n’esempi për tanta gent[2] përchè it ses ëstàit ti mìa fòrsa e protession. 8A l’é për lòn ch’it chitrai mai ëd laudete: i nunsio toa glòria për tut ël dì. 9E adess ch’i son vej, bùtme pa da banda. Chitme pa cand mie fòrse am ven-o a manché. 10Ij mè nemis a son sèmper lì ch’a speto e ch’a stan a l’avàit për masseme. A complòto contra ‘d mi 11e a diso: “Nosgnor a l’ha chitalo. Andoma a ciapelo, përchè adess a-i é pì gnun ch’a lo giuta”.
12Nosgnor! Slontan-te nen da mi. Mè Dè, ven an pressa a giuteme. 13Pòrta ‘d dësgrassia e ‘d ruin-a ai mè acusator. Rend umiliassion e onta a coj ch’a veulo feme ‘d mal.
14A l’é sicur che mi i chitrai mai d’avèj speransa an ti: i sai ch’it im giutras. It laudrai sèmper ëd pì. 15I conterai a tuti 'd toa giustissia. Për tut ël dì i farai conòsse cola ch’a l’é toa fòrsa, bele se mie paròle a san pa sèmpre felo bin. 16I laudrai toe euvre poderose, Nosgnor mè Dé. I dirai a tùti ch’it ses mach ti a esse giust.
17It ses ëstàit ti, Nosgnor, a mostreme lòn ch’a l’é giust fin-a da mia prima 'nfansia, e i l’hai sèmper contà a tuti le còse maravijose ch’it fase. 18E ancheuj ch’i son vej e gris, bandonme pa, mè Dé. Lassa ch’i nùnsio tò podèj a costa neuva generassion, ij tò miracoj poderos a tuti coj ch’a vniran apress ëd mi.
19Toa giustissia, mè Dé, a riva fin-a al cel; le còse ch’it l’has fàit a son grande: a-i é gnun ch’a sia tanme ti, mè Dé. 20A l’é stàit dur ëd soporté tùit ij maj ch’i l’hai patì, ma i sai che ti t'im faras torna vive e t'im faras seurte da la tomba përfonda. 21Ti ‘t më stabiliras a n’onor na vira pì grand, e na vira ancor it saras mia consolassion.
22Antlora mi it lauderai con la mùsica dl’arpa, përchè ti ‘t ses fedel a toe promësse, mè Dé. I canterai a ti con la lira, Sant d’Israel. 23I crijerai për la gòj e i cantrai toe làude, përchè ti ‘t l’has riscatame. 24I parlerai për tut ël dì ëd toe euvre ‘d giustissia, përchè tuti coj ch’a l’han provà a feme ‘d mal a l’han arseivù mach d’umiliassion e d’onta.