La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 5

←Salm 4

La Bibia piemontèisa Ij Salm

Salm 6→

Ij Salm

La Bìbia piemontèisa - Salm 005

5. Scota, Nosgnor, mie paròle

'Apeland-se a la giustissia ‘d Nosgnor e a soe promësse an favor dij sò, l’autor a ciama a Nosgnor d’anterven-e për libereje dai malfasent.

¹Për ël magìster dël còro: un Salm ëd David, pr’ esse compagnà dla fluta. Scota, Nosgnor, mie paròle, arsèiv mia anvìa. ²Dà da ment ai mè crij d’agiùt, mè Rè e mè Dé, përchè a l’é a ti ch’a s’àussa mia vos. ³Scota mia vos a la matin, Nosgnor. Minca na matin i pòrto mie arceste 'dnans a ti e i speto con ësperansa.

⁴Nosgnor! It pijess gnun piasì ant la malissia; it peudes nen toleré ij pecà dij malfasent. ⁵A l’é për lòn che j’arogant a peulo pa resté an toa presensa; it l’has an òdio tùti coj ch’a fan ël mal. ⁶It faras dësparì tùit ij busiard. J’assassin e j’ambrojon a stan an slë stòmi a Nosgnor.

⁷Mi, contut, i intro an toa ca për toa gran misericòrdia e im prostërno pien ëd reverensa dë 'dnans al santuari. ⁸Menme për ël giust senté, òh Nosgnor, sëdësnò ij mè nemis a podrìo ciapeme. Fà che ‘l tò senté a sìa nen tròp fatigos për mi da seguité.

⁹A-i é gnun-a vrità ant le paròle ch’a diso ij mè nemis. A l’han d’anvìa mach ëd fé ‘d mal. Soe paròle ‘d lor a son tanme la fiàira ch’a seurt fòra da na tomba doverta. Soe lenghe a son pien-e ‘d fàusse lusinghe^[1].

¹⁰Proclama toa sentensa ‘d condan-a contra ‘d lor; fà ch’a sio lor midésim a tombé ant ij trabucet ch’a l’han piassà. Tapàrje vìa për motiv dij tanti pecà ch’a l’han fàit, përchè a son arvirasse contra ‘d ti. ¹¹A l’opòst, ch’a s’arlegro tuti coj ch’a l’han trovà an ti soa sosta ‘d lor. Slarga dzora ‘d lor ël mantel ëd toa protession, parèj che tuti coj ch’at veulo bin a peudo esse ampinì ‘d gòj. ¹²Ti, òh Nosgnor it benedisse coj ch’a son giust, it j’ansercie con tò scu d’amor.

Nòte

1. Cfr. Roman 3:13.

Version ëd Pinuccia Gamba

SALM 5 - OBADA
Salm ëd David

Scota, ò Nosgnor, ste mie paròle
prësta orija a mè gëmme,
dì che ’d sì a mia orassion, òh mè Rè e mè Dé!
përché it ses ti ch’i suplico, òh Nosgnor!
Da la matin bonora, scota mia vos;
apen-a ch’as fà di a l’é a ti ch’i penso,
a l’é an ti che i spero.
Ti it ses pa un ëd coj Dé ch’a gòd dël fé dij përvers,
nì la canaja as seta a toa tàula,
ij pòch ëd bon a peulo nen stete danans;
ti it peule nen ës-ciairé ij malfasent,
e it rende mut ij busiard.

Nosgnor a l’ha an ghignon ij sanghinari e ij trocion!

Ma mi, mërsì a toa benevolensa,
intro an toa ca e casco an ginojon
an tò templi sant, tut ciapà da toa tëmma.
Guid-me ti, òh Dé dla giustissia;
a motiv ëd la gramissia dij mè nemis
rend seulia toa stra, danans a mi;
përché a l’é nen franca la boca ’d lor-sì,
e ’nt sò cheur a ordisso mach d’angann;
soa gola a l’é na tomba spalancà,
e la lenga a fà na tèila d’anciarm.
Castighje, òh Dé! Dëstorna ij sò dissègn,
taparje via për tui sò malefissi,
e për soa arvira contra ’d ti.
Ma che a sìa content chi an ti a treuva sosta,
ch’a ’rgioijssa sempe. Ti it jë guerne!
ch’a s’arlegra an ti chi a veul bin a tò nòm,
përché ti it benedisse ’l giust, òh Nosgnor
e tò Amor a lo para, ’ma ch’a fà lë scu.