La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 42
Ij Salm
modifiché42. Coma la cerva a susta ‘d rij d’eva
modifiché- Ël Salmista a ‘arcorda coma ch’a l’era bel d’andé an procession con ij fedej ëd Nosgnor anvers al Templi an mes ëd cant ëd gòj, ma adess a lamenta d’esse an esili ant na tèra forestera andoa ch’ij sò nemis a lo pijo mach an gir për soa fede.
1Për ël magìster dël còro. Un salm dij fieuj ëd Còre. Tant ‘me la cerva a susta ‘d rij d’eva, parèj mia ànima a sosta ti, mè Dé. 2I son assià ‘d ti, dël Dé ch’a l’é mia vita. Cand ch’a sarà-lo ch’i podrai vëdde Nosgnor an facia[1]?
3Dì e neuit i mangio[2] mach ëd lerme, damentre ch’ij mè nemis am pijo ‘n gir e am diso: “Dova ch’a l’é mai tò Dé?”.
4Am sagna ‘l cheur mach a penseje coma ch’a l’era bel dë sté an companìa dij tò fedej ch’as n’andasìo an procession anvers la ca ‘d Nosgnor e ch’a cantavo ‘d gòj e d’arconossensa an mes ai son ëd na selebrassion granda!
5Përchè mai adess costa tristëssa, ànima mia? Përchè mai costa comossion? Spera an Nosgnor! I artornerai a laudé Nosgnor, ch’a l’é mè Salvator e ‘l mè Dé! 6Pròpi adess ch’i l’hai lassame andé, i m’arcordrai ëd ti, fin-a dal Mont Ermon, ch’a l’é bin da leugn, la sorgiss dël Giordan, ëd la tèra dël Mont Missar.
7I sento l’arbeuje dël mar an tempesta ch’a s’anfuria dzora ‘d mi, soe onde furiose ch’a së sbato contra ‘d mi, 8Contut, minca dì Nosgnor a arvërsa sò amor an mè cheur e i sai ch’a më vnirà mai a manché. Parèj ant la neuit i canto soe canson e i levo mie orassion a Nosgnor, ch’am dà la vita. 9I diso a Nosgnor, mia ròca: “Përchè has-to dësmentiate ‘d mi? Përché hai-ne d’andé ‘n gir ant ël deul, crasà dai mè nemis? 10Soe schergne ‘d lor am ës-ciapo j’oss. Lor a diso: “Andoa sarà-lo mai tò Dé?”.
11Përchè mai tuta sta tristëssa, ànima mia? Përchè mai costa comossion? Spera an Nosgnor! I artornerai a laudé Nosgnor, ch’a l’é mè Salvator e ‘l mè Dé!