La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Salm/Salm 109

←Salm 108

La Bibia piemontèisa Ij Salm

Salm 110→

Ij Salm

La Bìbia piemontèisa - Salm 109

109. Nosgnor, Dé ‘d mie làude, resta pa an silensi

An apeland-se a la giustissia ‘d Dé, ël salmista a-j ciama d’esse vendicà dai sò nemis e ‘d feje tombé a còl un giudissi sever.

¹Al magister dël còro. Un salm ëd David. Nosgnor, Dé ‘d mìe làude, resta pa an silensi. ²A-i é ‘d gent maléfica ch’a dis a mè riguard ëd ròbe ignòbij e fàusse: a son tute ‘d busiardarìe! ³A më stan tuti dantorn e am diso ‘d ròbe odiose; am ataco për gnun-a rason. ⁴A ‘rpago mè amor con d’acuse, ma mi i vado anans a preghé për lor! ⁵Am arpago ‘l bin ch’i l’hai faje con ël mal e l’amor con l’òdio.

⁶Lor a diso: “Sërcoma na përson-a maléfica ch’a fasa na fàussa testimoniansa contra ‘d chiel. Che n’acusator a lo rabasta ‘dnans a ‘n tribunal. ⁷Cand ch’a sarà giudicà, ch’a sìa trovà colpèivol. Antlora soe orassion a saran considerà pecaminose. ⁸Che la longhëssa ‘d soa vita a sia curta e che n’àutra përson-a a pija sò pòst ëd travaj^[1]. ⁹Che ij sò fieuj a ven-o a esse d’orfanin e soa sposa na vidoa. ¹⁰Che ij sò fieuj a vado an gir a ciamé la carità e ch’a sio dël tut ruinà sensa pì na ca da steie. ¹¹Che ij sò creditor a-j pòrto via tute le sostanse e che dij forësté a faso ravagi ‘d soe proprietà. ¹²Che gnun a l’àbia pietà ‘d chiel e che gnanca un a l’àbia compassion ëd soe masnà ch’a son restà sensa pare. ¹³Che tùit ij sò dëssendent a vado a meuire e che ‘l nòm ëd soa famija a sia dëscancelà già da la generassion ch’a vnirà. ¹⁴Che Nosgnor as dësmentia pì nen dij pecà ‘d sò pare e che ij pecà ‘d soa mare a sio pa pì oblià. ¹⁵Che Nosgnor as arcòrda ‘d coj pecà e che sò nòm a dësparissa dël tut da la memòria dla gent. Ch’a-j càpita tut lolì përchè chiel a l’ha mai avù ‘d compassion për j’àutri; ¹⁶chiel a crasava ij pòver e jë bzognos. Coj ch’a l’ero sagrinà a-j dasìa adòss fin-a a meuire. ¹⁷A-j piasìa tant lansé ‘d maledission e adess a son tute tombaje adòss, vera, pròpi a còl ëd chiel. A l’avìa gnun-a anvìa ‘d benedì sò pròssim: a l’é parèj che adess a l’é stàit privà chiel ëd benedission. ¹⁸La maledission a l’era sò stil ëd vita, tant che le maledission a son intraje ant lë stòmi coma d’eva e ant ij sò òss coma d’euli. ¹⁹Ore, che soe maledission a-j artorno adòss e ch’as taco a chiel tanme ‘n vestì, ch’a-j sìo gropà a la vita tanme na coreja”.

²⁰Che Nosgnor a j'arpaga ‘d tute le acuse fàusse e maléfiche ch’a diso contra ‘d mi. ²¹Nosgnor! Ti ch’it ses ël Sovran, antërven an mè favor a càusa ‘d tò nòm, ch’a l’é dossa toa misericòrdia. Delivr-me, ²²përchè mi i son crasà e pòver. Drinta ‘d mi ‘l cheur a së s-ciapa. ²³I svanisso coma n’òmbra a la sèira. I’m sento coma n’aliòstra ramassëttà vìa da ‘n vestì. ²⁴Un digiun longh a l’ha ‘nfiachìme ij gënoj e i son dventà mach pel e oss. ²⁵I patisso ‘l dësdòr ëd tuti. Cand che la gent am vëdd a sopata mach la testa dal dëspressi^[2]. ²⁶Nosgnor mè Dé: giùtme ti. Salv-me scond toa misericòrdia. ²⁷Che lor a vëddo che mia salvëssa a l’é toa euvra, che 't ses ëstàit ti a compila. ²⁸Lor am maledisso, ma ti ’t am benedisse. Cand che lor am ataco, a saran lor a esse umilià, ma tò servent as arlegrerà. ²⁹Coj ch’am acuso a saran coatà ‘d vërgògna, l’umiliassion a sarà për lor tanme ‘n mantel ch’a-j cheurv.

³⁰I rendrai n’abondansa ‘d grassie a Nosgnor. An mes a la gent it lauderai ³¹përché chiel as buta a la drita djë bzognos për delivreje da tuti coj ch’a mnasso soa vita ‘d lor.

Nòte

1. Cfr. At 1:20.
2. Cfr. Maté 27:39; March 15:29.