La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Re/2Re 6

←2 Rè 5

La Bibia piemontèisa Lìber dij Rè

2 Rè 7→

2 Rè

Pàgina revisionà

6

Elisé a fà sté a gala na testa d’assul

¹Cheidun dij profeta a l'ha dije a Elisé: “Varda, ël leugh andova ch’ is trovoma a l'é tròp ëstrèit për tuti nojàutri ansema. ²Andoma al Giordan. Mincadun ëd noi a pijerà ‘n bion ëd bòsch e is faroma na ca ch’a vada bin për tuti nojàutri: is ancontreroma ‘mbelelà”. ³Un ëd lor a l'ha dije: “Për piasì, ven ëdcò ti con nojàutri ij tò servent”. A l'ha rësponduje: “Va bin, i vnirai”. ⁴Parèj, Elisé a l'é andàit con lor. Cora ch’a son rivà al Giordan, a l'han ancaminasse a tajé d’erbo. ⁵Antramentre che un ëd lor a l'era darera a fé un bion, la testa dl’assul a l'é tombàie ant l'eva. A l'é butasse a crijé: Òh nò, magìster mè! I l'avìa famla ampërmudé!”. ⁶Ël profeta a l'ha ciamaje: “Dov é-la robatà?”. Quand a l'han mostraje la mira, Elisé a l'ha tajà un branch, a l'ha campalo ambelelì e a l'ha fàit vnì a gala la testa dl’apia! ⁷A l'ha dije: “Pijla!”. E col-lì a l'ha dëstendù la man e a l'ha ambrancala.

Elisé a buta ‘n derota n’armèja

⁸Antramentre che 'l rè dl'Assiria a l'era an guera con Israel, a l'ha consultà ij sò consijé, e a l'ha dit: “Caloma^[1] a fesse padron ëd leugh ëstrategich për Israel” e a l’ha mensionà ‘d leugh. ⁹Ma l'òm ëd Dé a l'ha mandaje a dì al rè d'Israel: “Vardte dal passé da cole bande-lì përchè la Siria a l'ha debordà e a l’han butaje d’ansìdie”. ¹⁰Parèj che 'l rè d'Israel a l'ha mandà un mëssagi ant ël pòst che 'l profeta a l'avìa 'ndicà, butandje an vàrdia. E sòn a l'é ancapità vàire vire. ¹¹Sòn a l'ha fàit motobin ëstraviré 'l rè 'd Siria. Parèj, chiel-sì a l'ha convocà ij sò consijé e a l'ha dije: “Un ëd vojàutri an tradiss con ël rè d'Israel: i veuj savèj chi ch'a l'é!”. ¹²Ma un dj'ufissiaj a l'ha rësponduje: “Nò, mè sgnor ël rè. A l’é Elisé, profeta d'Israel, che a arferiss al rè d'Israel tut lòn che ti 't dise fin-a an toa camera da let!”. ¹³Ël rè a l'ha comandà: “Va, anformeve andova ch’as treuva, che mi i peussa mandé a ciapelo”. A l'han arferije al rè: “Elisé a stà a Dotan!”. ⁴¹Parèj, chiel a l'ha mandà d’òm a caval e 'd chèr ambelelà, ansema a n'esércit già bele gròss. A son rivà 'd neuit e a l'han sircondà la sità.

¹⁵Ël servitor dël profeta a l'é aussasse bonora la matin. Cora che a l'é surtì a-i j'era n'armeja ch' a ‘nvironava la sità, ansema a 'd cavaj e chèr. A l'ha dije a Elisé: “Aidemì, ël mè magìster! Còs farom-ne adess?”. ¹⁶Chiel a l'ha rësponduje: “Gnun-e tëmme, përchè coj ch’a stan con nojàutri a son da pì che coj ch’a stan con lor!”. ¹⁷Antlora Elisé a l'ha pregà: “Nosgnor, dovertje ij sò euj, che chiel a peussa vëdde”. E 'l Signor a l'ha dovërtà j'euj dël servent e chiel a l'ha vëddù che le colin-e d'antorn a Elisé a l'era pien-e d’òm a caval e 'd chèr ëd feu. ¹⁸Antramentre che ij Sirian a s'avzinavo, Elisé a l'ha pregà Nosgnor: “It sùplico, taca sta gent dë sborgniment”. E 'l Signor a l'ha colpije ant la vista coma che Elisé a l'avìa ciamaje. ¹⁹Antlora Elisé a l’é surtì e a l'ha dije: “Costa a l'é pa la stra e gnanca la sità giusta. Ven-me dapress e mi 'v portrai da l'òm ch’i sërche”. E a l'ha portaje ant la sità ‘d Samaria.

²⁰Cora che a son intrà an Samaria, Elisé a l'ha dit: Nosgnor doverta torna ij sò euj ‘d lor, ëd manera che a peusso vëdde”. E 'l Signor a l'ha dovërtaje torna j'euj e lor a l'han vëddù che a l'ero ant ël pì bel mes ëd Samaria! ²¹Ant ël moment che 'l rè d'Israel a l'ha vëddùje, a l'ha ciamaje a Elisé: “Mè pare! L'hai-ne da feje fòra?”. ²²Ma chiel a l'ha rësponduje: “Màssje pa! Sassineres-to chi 't l'avèisse pa fërmà con toa spa o tò arch? Pitòst deje un pòch da mangé e d'eva, ëd manera che a peusso bèive e mangé e peui ch’as në torno da sò padron. ²³Antlora a l'é prontasse ‘n grand disné për lor e a l'han mangià e beivù. Peui a l'han congedaje e lor a son tornà da sò padron. Dòp ëd lòn le bande dj'Aramé a son pa pì intrà ant la tèra d'Israel.

Ben-Adad a buta l’assedi a Samaria

²⁴A l’é passaje un pò ‘d temp, ma rè Ben-Adad ëd Siria a l'ha torna samblà tuta soa armeja e a l'ha vorsù torna taché e assedié Samaria. ²⁵Le proviande 'd Samaria a l’ero bele che finìe e a l'han assedià tant a la longa, che la testa d'un borich as vendìa për otanta sicl d'argent e un qab ëd tùber për sinch sicl d'argent. ²⁶Antramentre che 'l rè d'israel a fasìa n’ispession a le muraje dla sità, na fomna a l'ha crijaje: “Agiut, mè sgnor, òh rè!”. ²⁷Chiel a l'ha rëspondù: “A sta mira sì, mach Nosgnor a peul giutete. Com i podrìa mai ess-te d'agiut? L'èira e 'l tòrcc a son giumai veuid”. ²⁸Peuj ël rè a l’ha giontà: “Ma dime ‘n pò: col ch’a l’é tò problema?”. Chila a l’ha rësponduje: “Na fomna a l’ha dime: ‘Dame tò fieul: i lo mangeroma ancheuj e doman i mangeroma ‘l mè’. ²⁹Parèj ch’i l'oma fàit beuje mè fieul e i soma mangiass-lo. Peui ël di dòp i l'hai dije: Adess dame tò fieul e i lo mangeroma. Ma chila a l'ha stërmà sò fieul!”. ³⁰Cora che 'l rè a l'ha sentù lòn che la fomna a l'avìa dit, a l'é s-ciancasse le vestimente për la dësperassion. E antramentre ch’a passava për ij murajon, la gent a l'ha podù vëdde che chiel a portava ël sach ëd tërliss sota ij sò vestì. ³¹Peui a l'ha dit: “Che Dé a peussa giudicheme sever se Elisé fieul ëd Safat a l'avrà ancora la testa an sël còl a la fin ëd costa giornà!”.

³²Ora Elisé a stasìa setà antëcà; con chiel a l'ero stà ij cap ëd la comunità. Ël rè a l'ha mandà un nunsi a fesse precede,ma anans che costì a rivèissa Elisé a l'ha dije a j'ansian: “Rendìve cont che cost sassin a veul tajeme la testa! Vardé, a-i riva 'l mëssagé, saré la pòrta e felo pa intré. Sente pa darera 'd chiel ël rabel dij pé 'd sò padron?”. ³³A l'era ancora darera a parlé che 'l nunsi a l'é avzinasse e a l'ha dije: “Varda, Mach Nosgnor a l'é responsàbil ëd tut ës maleur! Dovrài-ne sté a speté che chiel an giuta?”.

Nòte

1. As podrìa 'dcò réndze con "mè camp a cala, a calerà" ant un contest militar da la rèis נָחַת (nacat): תַּחֲנֹתִֽי a sarà mè camp.