La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 50

←Isaìa 49

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 51→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 50

Isaia

50

¹Sossì a l'é lòn ch’a dis Nosgnor: "Forsi che vòstra mare a l'é stàita mandà vìa përchè i l'avìa fàit divòrsi da chila? A chi dij mè creditor hai-ne venduve coma dë s-ciav? Nò, s'i seve stàit vendù a l'é për ij vòstri pecà; a l’é për motiv ëd vòstra 'nfedeltà che vòstra mare, Gerusalem, a l'é stàita bandonà. ²Përchè cand ch'i son rivà a-i era gnun a speteme? Përchè gnun a l'ha rëspondù cand ch'i l'hai ciamà? Peul d'esse che 'l motiv a sìa përchè i l'avrìa gnun-a fòrsa për salvé cheidun? Nò, col-là a l'é nen ël motiv! Përchè mi i podrìa bin parlé al mar e felo suvé dël tut! I podrìa fé sëcché ij fium tant da feie dventé 'd desert. ³I son mi ch'i vëstisso 'l cel ëd nèir e ch'i lo tapisso da mòrt.

Ël servent dël Signor (ters cant)

⁴Nosgnor, ch’a l’é sovran, a l'ha dame soe paròle 'd sapiensa: a l’é për lòn ch’i sai coma giuté coj ch'a son ësvers e dëscoragià. Coma ch'as fà con ij dissépoj, la matin ëd minca di chiel am dësvija e am rend antivist për amprende sò vorèj.

⁵Nosgnor, ch’a l’é sovran, a l'ha parlame e i l'hai scotalo. I l'hai pa faje 'd resistensa e i l'hai nen viraje le spale. ⁶I l'hai sporzù la schin-a a coj ch'a vorìo foëtteme e le ciafele a coj ch'a vorìo s-ciancheme la barba. I l'hai nen ëstërmà mia facia da coj ch'a vorìo sbefieme e scraceme a còl^[1]. ⁷Contut, Nosgnor, ch’a l’é sovran, am giuta e për lòn i sarai mai batù - ch'as faso gnun-e ilusion! I stago a testa àuta e i rendo mia facia dura tanme 'n ròch. I sarai mai dësvergognà. ⁸Col ch'am rendrà giustissia a l'é 'n camin ch'a riva. Chi ch'as n'ancalerà 'ncora a 'ncolpeme? Andoa ch'a son finì ij mè acusator? Ch'a ven-o fòra! ⁹Nosgnor Dé a stà da mia part! Chi mai podrà-lo condaneme? Tùit ij mè nemis a saran dësblà tanme na ròba veja mangià da le càmole^[2].

¹⁰Chi an tra 'd vojàutri a l'ha timor ëd Nosgnor e ch'a scota la vos ëd sò sërvent? Se cheidun a marcia 'nt lë scurità, sensa gnanca 'n ragg ëd lus, ch'as confida an Nosgnor e ch'as ten-a strèit a sò Dé! ¹¹Ma fé mach atension, vojàutri ch'i marce 'nluminà da vòstra lus e ch'i vë scàude con ij vòstri feu. Sta-sì a l'é la sòrt che Nosgnor a l'ha arservave: i l'avreve da meuire an mes ai torment.

Nòte

1. Cfr. Maté 26:67; March 14:65.
2. 50:8-9 cfr. Roman 8:33-34.