La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giudes/Giudes 2

←Giudes 1

La Bibia piemontèisa Giudes

Giudes 3→

La Bìbia piemontèisa - Giudes 02

Liber dij Giùdes

2

Anfedeltà dël pòpol a l’Aleansa

¹L’àngel ëd Nosgnor a l’é montà da Ghilgal a Bochim e a j’Israelita a l’ha dije: “Mi i l’hai tirave fòra da l’Egit e i l’hai portave a la tèra ch’i l’hai promëttuje ai vòstri antich. I l’hai fàit ël giurament ch’i l’avrìa mai cassà mia aleansa con vojàutri, ²Vojàutri, për vòstra part, i l’avìe contut nen da fé d’aleanse con j’abitant dë sto pais e i l’avìe da dësblé ij sò autar, ma ant lolì i l’eve nen ubidime. Përchè mai l’eve-ne fàit na ròba parèj^[1]? ³Ore, i l’avìa bin dive che s’i m’avèisse pa fàit ubidiensa, i l’avrìa pì nen taparà da ‘dnans a vojàutri ij Cananita, ma lor a sarìo tacasse a vòstre còste tanme dë spin-e e ij sò dio ‘d lor a l’avrìo pijave an tràpola”.

⁴Finì ch’a l’avìa l’àngel ëd Nosgnor ëd dì ste paròle a tuti j’Israelita, ël pòpol a l’é s-ciopà a fé ‘d grand pior. ⁵A l’é për lòn che ‘l leugh anté ch’a l’é capità lolì a l’é stàit peui ciamà Bochim (ch’a veul dì “coj ch’a pioro”). Apress ëd lòn a l’han smonù ‘d sacrifissi a Nosgnor.

Mòrt ëd Giosuè

⁶Congedasse ch’a l’era Giosuè, j’Israelita a son andass-ne mincadun al teritori ch’a l’era staje assignà an ardità e a l’ha butass-ne al possess. ⁷Ël pòpol a l’é stàit fidel a Nosgnor mach fin-a a la mòrt ëd Giosuè e dj’ansian ch’a l'ero dzorvivuje. Tuti coj-lì a l’ero stàit ij testimòni dle gran maravije che Nosgnor a l’avìa fàit an favor d’Israel. ⁸Giosuè, fieul ëd Nun, sërvent ëd Nosgnor, a l’é mòrt a l’età ‘d sent e des agn, ⁹e a l’é stàit sotrà ant la tèra ‘d soa proprietà a Timnat-Eres, an tra ij mont d’Efraim, al nòrd dël mont Gas^[2]. ¹⁰Tuta cola generassion, peui, a l’é mòrta e a l’é giontasse ai sò antich. A l’é vnùine n’àutra ch’a l’avìa pa conossù Nosgnor e ch’a l’avìa pa fàit esperiensa dle maravije fàite da chiel an favor d’Israel.

Ël pòpol a adora d’àutri dio

¹¹A l’é rivaje che j’Israelita, con soa condòta grama a l’han ofendù Nosgnor, dagià ch’a son butasse a rende adorassion ai Baal. ¹²A l’han chità Nosgnor, ël Dé dij sò antich, col ch’a l’avìa faje seurte da l’Egit, e a son andaje dapress a d’àutri dio, coj dij pòpoj ch’a-j stasìo dacant, e a l’han adoraje. Tut sossì a l’ha provocà l’andignassion ëd Nosgnor.

¹³Apress d’avèj bandonà Nosgnor për rende l’adorassion al dio Baal e a j’Astarte, ¹⁴Nosgnor a l’é anrabiasse contra j'òm d'Israel e a l’ha daje ant le man dij brigant, ch’a l’han sachegiaje lassàndje an misèria. Nosgnor a l’ha ‘dcò butaje ant le man dij nemis ch’a vivìo dantorn ëd lor, sensa che j’Israelita a podèisso feje resistensa. ¹⁵An efet, cora che j’Israelita a surtìo për combate, la man ëd Nosgnor a sarìa virasse contra ‘d lor, pròpi coma chiel a l’avìa dije e giurà ‘d fé. A l’é parèj che Israel a l’é trovasse ant na situassion ëd perìcol grev. ¹⁶A l’é an coj moment-lì che Nosgnor a-j mandava ëd giùdes ch’a liberavo j’Israelita da le man ëd coj ch’a-j butavo a sach ël pais. ¹⁷Tutun, j’Israelita a l’avrìo pa daje da ment ai giùdes, e a tornavo a prostituisse con d’àutri dio e a j'adoravo. A sarìo slontanasse fin-a ‘d pì dal senté dova ch’a l’ero marciaie ij sò antich, che bin a l’avìo daje ubidiensa ai comandament ëd Nosgnor: lor a-j imitavo pa. ¹⁸Tute le vire che Nosgnor a-j mandava un giùdes, Nosgnor a l’era con chiel e, damentre che ‘l giùdes a vivìa, chiel a podìa bin liberé Israel dai sò nemis; përché Nosgnor a l’avìa compassion dj’Israelita, ch’a gëmmìo sota ij maltratament ch’a-j fasìo ij sò craseur. ¹⁹Contut, ant ël moment ch’ ël giùdes a 'ndasìa a meuire, la generassion dj’Israelita ch’a vnisìa dòp a tornava a corompse e a l’avrìa comportasse fin-a pes ëd cola d’anans. A sarìo andaje dapress a d’àutri dio, e a l’avrìo renduje l’adorassion e prostërnass-je dë 'dnans. A l’avìo, an efet, gnun-a 'ntension ëd chité ‘d fé d’assion grame nì ‘d chité da soa condòta arvirosa.

Israel butà a la preuva

²⁰Anlora Nosgnor a l’é 'ndignasse contra Israel e a l’ha dije: “Sto pòpol a l’ha violà ij tèrmo dl’aleansa ch’i l’avìa fàit con ij sò antich e a veulo pa feme ubidiensa. ²¹Parèj i seguiterai pa pì a scassé da ‘dnans a lor ij pòpoj che Giosuè, dòp ch’a l’é mòrt, a l’ero restaje da scassé. ²²Nosgnor, an efet, a vorìa servisse dë sti pòpoj për buté a la preuva Israel, për vëdde s’a l’avèissa seguità a andeje dapress a le pianà lassà dai sò antich, o s’a l’avèissa pa falo. ²³A l’é për lòn che Nosgnor a l’avìa lassà costi pòpoj ant ël pais, sensa pì nen ëscasseje. Chiel a l’avìa pa fàje tombé ant le man ëd Giosuè.

Nòte

1. Cfr. Surtìa 34:12-13; Deuteronòmi 7:2-5.
2. Cfr, Giosuè 19:49-50.