La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giosue/Giosue 22

←Giosuè 21

La Bibia piemontèisa Giosue

Giosuè 23→

Giosuè

22

La Bìbia piemontèisa - Giosuè 22

Artorn ëd le tribù da la Transgiordània

¹Anlora Giosuè a l'ha mandà a ciamé j’òm ëd la tribù ‘d Ruben e ‘d Gad, ansem a la mesa tribù 'd Manasse, ²e a l’ha dije: “Vojàutri i l'eve compì tut lòn che Mosè, ël sërvent ëd Nosgnor a l'avìa comandave, e i l'eve scotà mia vos an tut lòn ch'i l'hai ordinave^[1]. ³Voi i l'eve pa chità ij vòstri frej, combin ch'a sia vàire ch'i seve con lor, fin-a al di d’ancheuj, e i l'eve osservà parèj ij comandament dël Signor vòst Dé. ⁴E bin, ora, ël Signor vòst Dé a l'ha daje d’arlass a vòstri frej, com a l'avìa dije. Donch, adess i peule artorné a cà vòstra, ai teniment che Mosè, ël sërvent ëd Nosgnor, a l'ha dave dë 'dlà dël Giordan. ⁵Tnì mach da cont^[2] ij comandament e la lege che Mosè, sërvent ëd Nosgnor, a l'ha racomandave, an voréndje bin al Signor, vòst Dé, an marciand ant ij sò vieuj, an daséndje da ment ai sò comandament: tnive strèit fidej a chiel, e servilo con tut vòst cheur e con tuta vòstra ànima”. ⁶Peui Giosuè a l'ha benedije e lassaje andé; e coj-lì a son tornass-ne a soe ca^[3].

⁷Ore, Mosè a l'avìa daje a la mesa tribù 'd Manasse un teritori an Basan; e Giosuè a l'ha assegnà a l'àutra metà dla tribù un teritori an mes, ëd sa dël Giordan anvers ponent fin-a al mar. Quand che Giosuè a l’ha pijà congé da coj ch’as në tornavo, a l’ha benedije. ⁸A l’ha dije: “Vojàutri i torne a vòstre abitassion con ëd richìsie gròsse, e con na gròssa ardità coma coj dij sò frej, ant ël pais dë 'd sa dël Giordan anvers ponent fin-a al mar. Quand che Giosuè a l’ha pijà congé da coj ch’as në tornavo, a l’ha benedije.

Eression ëd n’autar dapara dël Giordan

⁹Donch, ij Rubenita e ij Gadita, ansem a la mesa tribù 'd Manasse, a son tornasne a soa ca. A l’han lassà j’Israelita a Silo, ch'a l'é ant ël pais ëd Canan; con j'Israelita, e a son andass-ne al pais ëd Ghilead, ant la tèra 'd soa proprietà, cola che Nosgnor, për mojen ëd Mosè, a l'avìa soagnaje. ¹⁰A l’é parèj che ij Rubenita e ij Gadita, ansem a la mesa tribù 'd Manasse,’a son rivà ai finagi dël Giordan, ch'a l'ero ant ël teritori dij Canané, e a l'han drissà ambelelà n'autar, da para dël Giordan, n'àutar dl'aparensa gròssa.

¹¹La neuva a l’é sùbit ëspantiasse an tra j’àutri Israelita: “Ij Rubenita e ij Gadita, ansem a la mesa tribù 'd Manasse, a l’han butà ‘n pé n'autar ch'a varda vers ël pais ëd Canan, an sle rivere dël Giordan, ant ël leu che j’Israelita a l’avìo travërsà ‘l Giordan”. ¹²Quand ch’a l’han sentù lòn, j’Israelita a l’han sùbit convocà a Silo tuta la comunità d’Israel con l’intension ëd feje guèra contra cole tribù^[4]. ¹³Prima, contut, j’Israelita a l’han mandà ‘l sacerdòt Pineas, fieul d’Eleasar ant ël pais ëd Ghilead për parleje a le tribù ‘d Ruben, ëd Gad e dla mesa tribù ‘d Manasse. ¹⁴A l’han compagnalo des dij prinsipaj dël pòpol, un për minca tribù d’Israel; a l’ero ij cap dle dissendense dij clan d’Israel. ¹⁵A son donch andàit al pais ëd Ghilead a trové le tribù ‘d Ruben, ëd Gad e dla mesa tribù ‘d Manasse, e a l’han dije:

¹⁶“Parèj a dis tuta la ciambrea 'd Nosgnor: ‘Còs é-lo mai, cost crìmen comëttù da vojàutri contra 'l Dé d'Israel, an dëstornànd-ve ancheuj dal Signor, an drissànd-ve n'autar, për arvireve d'ancheuj contra Nosgnor^[5]? ¹⁷L'om-ne ancora avune pa pro dla prevaricassion ëd Peor, che tanti maleur a l'ha portà a la comunità dël Signor, e che 'dcò adess i soma ‘ncora nen ëstane purificà^[6]? ¹⁸Vardé, vojàutri i vë slontan-e da Nosgnor! E për vòstra arvira d'ancheuj, doman a s'anviscrà l'ira 'd Dé contra tut ël pòpol d'Israel! ¹⁹Contut, s’i chërde ch’a sia nen pro pura la tèra ch'i l'eve d'ancheuj, passé a la tèra dël Signor, andova 'l Tabërnàcol ëd Nosgnor a s'arlama, e i l'avreve na proprietà an tra nojàutri, basta mach ch’i andeve nen a arvireve^[7] contra 'd Nosgnor, nì contra 'd nojàutri, an fabricand-ve n'autar ch'a sia pa col dël Signor nòst Dé. ²⁰N'aviseve pa d'Acan, fieul ëd Zerach ch'a l'era fasse colpeivol d'antërdet, an comëttend parèj un crìmen^[8]? Anlora l’ira 'd Nosgnor a l'era anviscasse contra tuta la comunità d'Israel! Combin ch'a fussa stàit sol, a l'é pa stàit mach chiel a meuire^[9] për soa përversità”.

²¹Ij Rubenita, ij Gadita e coj dla metà dla tribù ‘d Manasse a l’han rësponduje ai cap dij clan d’Israel: ²²“Ël Signor Tutpotent Dé, ël Signor Tutpotent Dé^[10] a lo sa pro bin lòn ch’i voroma e a venta che ‘dcò Israel a lo sapia. S’i l’avèisso vorsù arviresse o pëcché contra 'd Nosgnor, ch’an përdon-a pa, ch’an fasa meuire. ²³Ch'a sia Nosgnor Dé a giudichene, s’a l'é për vireje le spale al Signor, ch’i l'oma drissà n'autar, o nopà, mach për smon-e 'd sacrifissi ëd comunion e d'olocàust. ²⁴Tutun bin al contrari, nojàutri i l’oma falo përchè i j’ero sagrinà che ‘n doman ij vòstri fieuj a podèisso dì ai nòstri: ‘Còsa l’evene vojàutri da fé con ël Signor, ël Dé d’Israel? ²⁵Gent ëd Ruben e ‘d Gad, a l’é ‘l Signor medèsim ch’a l’ha butà ‘l Giordan tanme na frontiera an tra nojàutri e vojàutri; parèj, donca, vojàutri i l’eve gnente da spartì con ël Signor, Dé d’Israel’. Parèj che ij vòstri fieuj, un doman, a podrìo dëstorné ij nòstri dal timor ëd Nosgnor. ²⁶Për lòn i soma disse: ‘Domse da fé, foma n'autar, nen për ufrì d'olocàust o d’àutri sacrifissi, ²⁷ma tanme na testimoniansa an tra nojàutri e vojàutri, e an tra le generassion ch’a vniran - che 'dcò nojàutri i l'oma da rende l’adorassion a Nosgnor, dë 'dnans ëd chiel, con nòstri olocàust e sacrifissi e vìtime 'd comunion. A l’é parèj che ij vòstri fieuj a peudran pa dì ai nòstri un doman: ‘Vojàutri i intre gnente con ël Signor!’ ²⁸Donca, noi i pensavo: ‘Se a dovèissa riveie che vojàutri i disèisse coste paròle a noi, o a le generassion venidòire, nojàutri i-j diroma: ‘Vardé na réplica dl’autar ëd Nosgnor, col ch’a l’han fàit ij nòstri cé - pa nen për d’olocàust o ‘d sacrifissi, ma tanme na testimoniansa an tra vojàutri e nojàutri’. ²⁹Lontan da noi mach ël pensé 'd vorèine arviré o ‘d viré le spale a Nosgnor, an drissand n'autar për j'olocàust, j'oblassion e ij sacrifissi fòra da l'autar ch'a l'é dël Signor e ch’a stà dë 'dnans ëd sò tabërnàcol!”.

³⁰A sente sòn, ël sacerdòt Pineas, fieul d'Eleasar, e ij cap ëd la comunità, valadì ij cap ëd le milen-e d'Israel ch'a l'ero con chiel, a son restane sodisfàit. ³¹Nen mach, ma Pineas a l'ha dije ai Rubenita, ai Gadita e a coj ëd Manasse: “Adess^[11], i savoma che 'l Signor a l'é con vojàutri, përchè i l'eve comëttù contra 'd chiel gnun-a prevaricassion, e con lòn, i l'eve risparmiaje a Israel, l'arvangia 'd Nosgnor”. ³²Peui Pineas, fieul dël sacerdòt Eleasar, a l'é congedasse da lor, e ansema con ij prinsi a l'é tornass-ne dal pais ëd Ghilead ant la tèra 'd Canan, an tra j’Israelita për arferije tut. ³³J'Israelita a l'han agradì motobin soe paròle: a l'han benedì Nosgnor e a l'han mai pì parlà 'd feje guèra për vasté la region andova ch’a stasìo ij Rubenita e ij Gadita. ³⁴ E a l'han ciamà l'autar “Testimoniansa”, ch’a sta a significhé: “A l’é na testimoniansa an tra nojàutri e loràutri che Nosgnor a l’é ‘l Dé ùnich”.

Nòte

1. Cfr. Nùmer 32:20-32; Giosuè 1:12-15.
2. O “buteje an pràtica con col gran soèn”.
3. O “a soe tende”.
4. Quand che le doi tribù e mesa ch’a stasìo an sla riva oriental dël Giordan a l’han drissà n’autar a Nosgnor, j’àutre tribù a l’han reagì fòrt e an pressa. Le neuv tribù e mesa a l’han mnassà ‘d feje guèra s’a l’avèisso nen chità costa pràtica. A l’avìa, an efet, da essie un sol autar, ël Mishcan, e gnun d’àutri. L’istess a l’era quand ch’a l’avìo fabricà ‘l Templ ëd Gerusalem: an gnun àutr pòst ëd sacrifissi a j’ero përmess. Combin che la tera antrega d’Israel a sia santa, Nosgnor a veul che sò pòpol a-j renda l’adorassion ansema ant n’ùnich leugh, ant ël cheur ëd la capital, Gerusalem.
5. Cfr. Deuteronòmi 12:6.
6. Cfr. Nùmer 25:1-9.
7. Ebràich: i t'arvire pa וְאֹתָנוּ da מָרַד , marad: arviros. Vàire mss ebràich a leso an manera giusta la particela negativa אַל ( 'al ) për la preposissione אֶל (' el , "a").
8. Cfr. Giosuè 7:1-26.
9. (1) Prima possibilità 'd tradussion "a l'é pa stàit mach chiel a meuire për sò pecà." (2) Sconda opssion:  וְהוּא אִישׁ אֶחָד ( v hu''ish 'Ekhad ' , e chiel [a l'era] n'òm") parèj ëd na clàusola concessiva a unìsse con lòn che a-i j'é anans. Le paròle che a resto ( לֹא גָוַע בַּעֲוֹנוֹ , lo'gava' ba'avono) a son ancora tant 'me na domanda retòrica ("É-lo pa mòrt për sò pecà?").
10. Ël Dé d'Israel a l'é ambelessì identificà con tre nòm: (1) אֵל (' el ), "El" (o "Dé"); (2) אֱלֹהִים (' elohim ), "Elohim" (o "Dé"), e (3) יְהוָה ( yhvh ), "Yahweh" (o "ël Signor"). Ël nòm אֵל (' el , "El") a l'é sovens combinà con tìtoj, për esempi El Ellyon , "Dé Pì Àut".
11. אָז ('az ''antlora'') dovrà an sens lògich.