La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giona/Introdussion
Introdussion
modifichéLa Bibia an parla d'un profeta për nòm Giòna, fieul d'Amitai, ch'a vivìa al temp ëd Geroboam II, rè d'Israel dal 787 al 747 a. C. (cfr. 2 Rè 14:25). Tutun, lë stil e 'l contnù d'ës lìber an sugerisso, scond vàire savant, na data 'd composission ch'a ven dòp dl'esili an Babilònia. An cola época j'Ebrèo as trovavo an contat ëstrèit con ëd popolassion pagan-e. An soa conta educativa, l'autor, con në stil un pòch irònich, a presenta ai sò compatriòta 'l drama spiritual ch'a seurt dal contrast an tra le dificoltà e ij dubi d'un profeta 'dnans a Nosgnor, ch'a veul la salvëssa nen mach dij Giudé, ma 'd gent ëd minca nassion. L'esperiensa 'd Giòna a l'é parija 'd cola 'd minca n'Ebrèo e 'd tuti coj ch'a son ciamà da Dé a compì na mission.
Ël lìber ëd Giòna a l'é ùnich an comparassion con j'àutri lìber profétich, përché a comùnica sò mëssagi an contand n'episòdi ch'a l'ha për protagonista 'l profeta midem. Giòna,che, për òrdin ëd Nosgnor, a l'ha da portesse a Ninive, la capital dl'Assiria, na nassion ch'a l'era nemisa d'Israel. Ambelelà a l'avrà da proclamé 'l giudissi 'd Dé contra 'd cola sità. Giòna, contut, as arfusa 'd felo e a scapa via. A l'é mach apress na série d'aveniment dramàtich, coma p.es. motobin famos, dël temp che chiel a l'avìa passà ant la pansa d'un gròss pess, ël profeta a ubidiss a l'órdin che Nosgnor a l'avìa daje. J'abitant ëd Ninive a scoto sò mëssage e a arnunsio a sò comportament gram. A l'é antlora che Nosgnor, da soa banda, a arnunsia a castijé la sità coma ch'a l'avìa dit. A Giòna, ch'a peul nen comprende na ròba parìja, Nosgnor a-j fà memòria che Chiel a veul salvé tùti coj ch'as arpentisso e as converto, a fà nen ëd che pòpol a sio. Dé, ch'a dòmina an sù tuta la creassion, dë 'dnans a la conversion ëd j'uman, a manifesta Soa bontà e a-j përdon-a.
A la stòria 'd Giòna Gesù midem as arferiss për parlé 'd Soa mòrt e arsuression e për propòn-e a la gent ëd Sò temp, coma n'esempi, la conversion ëd j'abitant ëd Ninive (cfr. Maté 12:38-42).