La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Geremia/Geremia 8

←Geremìa 7

La Bibia piemontèisa Geremìa

Geremia 9→

La Bìbia piemontèisa - Geremia 08

Geremìa

8

¹“An col temp-là,” i lo diso mi, ël Signor, “a tireran fòra da soe tombe j’òss dij rè e dj’ufisiaj ëd Giuda, e cole dij sacerdòt e dij profeta, e dj’àutri abitant ëd Gerusalem, ²e a saran butà an bela vista sota ‘l sol, la lun-a e le stèile - ij dio che mè pòpol tant a-j j’avìa car, ch’a-j ciamava ‘d consej e ch’a-j rendìa l’adorassion. Coj òss a saran pì nen rabastà e sotrà, ma a saran spatarà an sla tèra tanme ‘d drugia. ³Coj ch’a restran ëd costa gent grama, an tùit ij leu ch’i l’hai dësbergiairaje, a l’avran pì car la mòrt che la vita. I lo diso mi, ël Signor ëd l’Univers”.

Un pòpol dësleal

⁴“Faje savèj, a la gent, coste paròle: “Sossì a l’é lòn ch’a dis Nosgnor: ‘Cand che cheidun a tomba për tèra, é-lo pa ch’as àussa torna an pé? Cand che cheidun as në rend cont ch’a va an sna strà sbalià, é-lo nen ch’a torna andré? ⁵Përché, donca, sto pòpol séguita-lo a marcé an sna strà ch’a-j fà andé an malora? Përchè ‘l pòpol ëd Gerusalem as arfuda ‘d torness-ne andré? As taca a soe busiarderìe e a veul pa cambié strà. ⁶I sento lòn ch’a diso e i-i treuvo gnanca na paròla ‘d vrità. A-i é gnun ch’a ‘rconòssa ch’a l’ha sbalià. A-i é gnun ch’a disa: “An che pastiss ch’i son ficame!”. Nò, Tùit a séguito a core soa corsa anvers a ‘n pressipissi coma ‘d cavaj lansà a la bataja. ⁷Ant ël cel, la sigògna a sà bin cand ch’a l’ha da migré; l’istess la tórtola, la róndola e la gru, a ‘rtorno cand ch’a l’é temp: tutun, mè pòpol a conòss nen le lege 'd Nosgnor. ⁸Com é-lo ch’i peule dì ch’i seve savi përchè i l’eve la paròla ‘d Nosgnor, cand ch’ij vòst magìster^[1] a l’han dëstorzula con le busiardarìe ch’a l’han scrivù? ⁹Ij savant a saran dësvërgognà, as sentiran dëstornà, a tomberan ant ël trabucèt ëd soa folandràgin midema. S’a l’han arfudà la paròla ‘d Nosgnor, che saviëssa a-j resta?

¹⁰A l’é për lòn ch’i darai soe fomne a d’àutri e soe cassin-e a 'd forësté, përchè dai pì cit fin-a ai pì grand, soa vita ‘d lor a l’é governà da l’argordisa. Eh, fin-a ij mè profeta e ij mè sacerdòt a son parèj. Tùit a son mach ëd trasson. ¹¹A meisin-o le piaghe ‘d mè pòpol coma ch’as tratèissa mach dë sgrafignure. A diso: ‘Tut a va bin! Tut a va bin!’ Cand che nen a va bin^[2]! ¹²É-lo ch’a l’han pa d’onta ‘d sò comportament ch’a dà ‘l vòlta-stòmi? Ma gnanca ‘n pò! Lor a san gnanca coma ch’as fà a vnì ross da la vërgògna! A l’é për lòn ch’a tombran tanme j’àutri: ant l’ora dël castigh a l’avran da prostërnesse. A lo dis ël Signor^[3]. ¹³A l’é sicur: i jë sterminrai. A-i sarà pì gnun arcòlt ëd fij o d’uva. Ij sò erbo ‘d fruta a meuireran tuti. Tut lòn ch’i l’avìa daje a-i sarà bin tòst pa pì. I lo diso mi, ël Signor”.

Ël perìcol as avzin-a

¹⁴Antlora la gent a dirà: “Përchè l’omne da speté ‘d meuire ambelessi? Andoma a le sità fortificà: a l’é là ch’i meuireroma, përchè Nosgnor a l’ha decretà nòstra dëstrussion. A l’ha dane da bèive un càles ëd tòssi përchè i l’oma pëccà contra ‘d chiel. ¹⁵Nòstra speransa a l’era la pas, ma gnun-a pas a l’é rivaie. Nòstra speransa a l’era na meisin-a për varìne, ma i l’oma trovà mach dë sparm. ¹⁶Da Dan i podoma già sente ‘l bufé dij cavaj dij nemis; ël susnor dij sò cavaj a l’ha dàit ël baticheur a tuta la tèra. A ven-o për divoré la tèra e tut lòn ch’a-i é, le sità e ij sò abitant. ¹⁷I manderai coste trope nemise an tra ‘d voi tanme ‘d serp velenose ch’i podreve nen anciarmeje. Av mordran e i meuirereve. I lo diso mi, ël Signor.

Plenta për ëd gent dësgrassià

¹⁸Mè deul a peul nen esse pasià: mè cheur a l’é a tòch. ⁹Scoté ij pior ëd mè pòpol. As lo peul sente fin-a da ‘d pais da leugn. A ciama la gent: “É-lo che Nosgnor a l’ha chità Gerusalem? Sò Rè é-lo pa pì là?”. “Përchè han-ne provocà mia zara con ij sò ìdoj antarsià e ij sò dio forësté ch’a l’han gnun valor?”, a dis ël Signor. ²⁰La gent a crija: ‘Passà a l’é ‘l temp dl’arcòlta, e l’istà a l’é finìa, pura i soma nen ëstàit salvà’.

²¹I son brisà për ël dësastr ëd mè pòpol. I faso ‘l deul e i son crasà da la soferensa. ²²È-lo ch’a-i è pì gnun-a meisin-a an Ghilead? È-lo ch’a l’é restaie pi gnun ch’a sia bon a varine? Përchè ch’as peul pa pì saré la ferìa ‘d mia gent?

Nòte

1. O “scriba”.
2. Cfr. Esechiel 13:10.
3. 8:10-12 cfr. Geremia 6:12-15.