La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 49

←Genesi 48

La Bibia piemontèisa Genesi

Genesi 50→

49

La Bibia piemontèisa - Génesi 49

Giacòb a benedìss ij sò dódes fieuj

¹Giacòb a l’ha ciamà ansema ij sò fieuj e a l’ha dije: “Vnì tuti ambelessì, che mi i peussa nunsieve lòn ch’a rivrà a minca un ëd vojàutri ant l’avnì. ²Vnì tuti ambelessì, scoté, fieuj ëd Giacòb, scoté Israel, vòst pare.

³Ruben, ti ‘t ses mè fieul pì grand, mia fòrsa, ël fieul ëd mia gioventura vigorosa, bondansios an fierëssa e bondos an vigor, impetuos tanme dj’aque, ma ti ‘t l’avras nen la preminensa, përchè ti ‘t ses cogiate con mia fomna e parèj it l’has profanà mè tàlam contra ‘d mi.

⁴Simeon e Levi a son fàit dl’istessa pasta. Ij sò cotej a son utiss ëd violensa. ⁵I veuj nen aveje da fé con ij sò antrigh, ⁶i veuj nen ësteje dapress ai sò complòt, përchè an soa furia a l’han massà ‘d gent e mach për rije a l’han ëstropià dij beu. ⁷Che soa flin-a ‘d lor a sìa maledìa përchè ch’a l’era bin grama e soa furia a l’era sensa pietà. I-j dësbergiairai an tra ij dissendent ëd Giacòb, i-j dësperdrai për tut Israel.

⁸Giuda, ti, ij tò frej at lauderan, toe man a ciaperan për ël còl ij nemis, ij tò frej as prostërneran dë 'dnans a ti. ⁹Giuda, ël mè car fieul, a l’é tanme ‘n leon giovo ch’a l’ha pen-a finì ‘d mangé soa piàita. A l’é slongasse për tèra, a l’é coaciasse parèj d’un leon, tanme na leonëssa: chi mai as n'ancalerìa a felo alvé^[1]? ¹⁰La cavija real a sarà pa pì gavà a Giuda, nì ‘l baston ëd comand dai sò dissendent, fin-a al moment che a-i rivrà col ch’a-j aparten për dirit e che tute le nassion a-j faran ubidiensa. ¹¹Chiel a gropa sò asnet a na vis, e ‘l fieul ëd soa sòma a na vis sernùa; chiel as lava la vesta ant ël vin, soe vestimente ant ël sangh ëd l’uva. ¹²Ij sò euj a son pì scur che ‘l vin e ij sò dent a son pì bianch che ‘d làit.

¹³Zabulon a starà ans la rivera dël mar, chiel a sarà òm ëd mar an sij bastiment, con ël fianch dij sò confin voltà anvers ëd Sidon.

¹⁴Issacar a l’é n’aso robust, coacià ant tra doi ciston da sela. ¹⁵ Quand ch’a l’avrã vëddù coma ch’a l’é bela la campagna e coma ch’a l’é piasos ël pais, chiel a piegherà soa schin-a al fardel e as sogetrà a ‘n travaj dur.

¹⁶Dan a farà da giùdes ëd soa gent parèj ëd minca d'un-a dle tribù d’Israel. ¹⁷Dan a sarà coma na serp dacant ëd la stra, coma na vipra cornùa an sël vieul, ch’a mòrd ij garet ai cavaj për feje tombé a tèra sò sivalié. ¹⁸An toa salvëssa mi i spero, Nosgnor!

¹⁹Gad a sarà tacà da na maniga ‘d brigant, ma chiel a-j tacherà cand che lor as artiro.

²⁰Aser a mangerà ‘d bon-e pitanse e a provëddrà da mangé degn ëd rè.

²¹Neftali a l’é na bëccia lesta ch’a dà ‘d bej serviat.

²²Giusep a l’é ‘n gich ëd such dru, but ëd such dru davzin a na sorgiss. Ij sò branch as dëstendo an sla muraja. ²³J’arcé a l’han esasperalo e colpilo, ²⁴ma sò arch a l’é restà antregh e ij sò brass as bogio lest e fòrt për le man ëd ël Potent ëd Giacòb, për ël nòm dël Bërgé, pera d’Israel. ²⁵Che ‘l Dé ‘d tò pare at giuta, che ‘l Dé tut-potent at benedissa con ëd benedission da l’àut dël cel; ëd benedission da j’aque ancreuse sota la tèra; ëd benedission dal sen e da la fàuda; ëd benedission dj'ëspì e dle fior, ëd benedission dle montagne antiche, ²⁶Ch’a peudo mie benedission paterne esse pì grande dle benedission dij mè antich, e ch’a rivo fin-a a j'autësse dle colin-e eterne. Ch’a peusso vnì an sla testa ‘d Giusep, ch’a l’é prinsi an tra ij sò frej!

²⁷Beniamin a l’é ‘n luv ravass che a la matin a divora la piàita, e che a la sèira a fà le part ëd lòn ch’a l’ha ciapà”.

²⁸Coste-sì a son le dódes tribù d’Israel, e sossì a l’é lòn ch’a l’ha dit sò pare cand ch’a l’ha benedije. A mincadun chiel a l’ha daje na benedission particolar.

Mòrt ëd Giacòb

²⁹Apress ëd lòn, Giacòb a l’ha daje soe ùltime arcomandassion. A l’ha dije: “I son press a meuire e a gionteme ai mè antich. Sotreme dacant ai mè grand, ant la balma ch’a l’é ant ël camp d’Efron, l’Hitita, ³⁰ant la balma dël camp ëd Macpela, an facia ‘d Mamre, ant ël pais ëd Canan, che Abraham a l’avìa catà da Efron l’Hitita coma proprietà funeraria^[2]. ³¹Ambelelà a son ëstàit sotrà Abraham e soa fomna Sara^[3]; là a son ëstàit sotrà Isach e soa fomna Rebeca^[4]; là a l’é stàita sotrà Lea. ³²A l’é ‘l camp con la balma ch’a l’ero stàit catà dai fieuj d’Het”.

³³ Quand ch’a l’ha chità ‘d deje coste arcomandassion ai sò fieuj, Giacòb a l’ha artirà ij pé an sël let, a l’é spirà^[5] e a l’é giontasse ant la mòrt ai sò antich.

Nòte

1. Cfr. Nùmeri 24:9; Arvelassion 5:5.
2. Cfr. Génesi 23:3-20.
3. Cfr. Génesi 25:9-10.
4. Cfr. Génesi 35:29.
5. Cfr. At 7:15.