La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 48
48
modifichéGiacòb a benediss ij fieuj ëd Giusep
modifiché1Dòp dë sti aveniment, a l’han fàit savèj a Giusep che sò pare a l’era malavi. Anlora a l’é andàit a vëdd-lo con ij sò doi fieuj Manasse e Efraim. 2Quand che la còsa a l’é stàita arferìa a Giacòb chiel a l’é stàine informà: “Varda che tò fieul a l’é vnù da ti”, e Israel a l’ha butà ansema soe fòrse e a l’é setasse an sël let. 3Giacòb a l’ha dije a Giusep: “Ël Dé tut-potent ch’a l’é manifestass-me a Luz, ant ël pais ëd Canan, a l’ha benedime 4e a l’ha dime: “Mi it farai dru e it moltipicherai; mi it farai vnì a esse na famija granda ‘d nassion e it darai sto pais an possession përpetua ai tò dissendent dòp ëd ti[1]”.
5Ore, i pijo coma s’a fusso ij mè, ij doi fieuj ch’at son nassù ant ël pais d’Egit anans ch’i son ëvnù. Efraim e Manasse a saran mè al midem titol che Ruben e Simeon. 6Për lòn ch’a riguarda le masnà ch’it l’has generà dòp ëd lor a saran mach toe. Quand ch’a l’avran d’arsèive an ardità soa part ëd teritori, a saran comprèis ant la part d’Efraim e ‘d Manasse.
7Tant temp fà, antant ch’i rivava da Padan-Aram, toa mare Rachel a l’é mòrta ant la tèra ‘d Canan. I j’ero ancora për la stra, poch anans ëd rivé a Efrata (visadì Betlem). Parèj, con gran pen-a i l’’oma sotrala ambelelà an sla stra d’Efrata[2].
8Israel a l’ha vëddù ij doi fieuj ëd Giusep e a l’ha ciamà: “Chi ch’a son coj-là?”. 9Giusep a l’ha rëspondù: “Costi-sì a son ij fieuj che Nosgnor a l’ha dame ambelessì”, e sò pare a l’ha replicà: “Pòrtmije, che mi i peussa benedije”. 10Ore, j’euj d’Israel a l’ero frust për la veciaja, chiel a vëddìa squasi pì nen, e Giusep a l’ha avzinaje a chiel, ch’a l’ha basaje e ambrassaje. 11Israel a l’ha dije a Giusep: “Mi i pensava pì nen ëd podej torna vëdd-te, e varda ‘n pò che Nosgnor a l’ha fame vëdde ‘dcò ij tò dissendent!”. 12Anlora Giusep a l’ha tiraje andarera dai sò ginoj e a l’é prostërnasse fin-a a toché la tèra con la front. 13Giusep a l’ha pijaje tùit e doi, Efraim da la drita përchè a fussa a la mancin-a d’Israel. Manasse a la mancin-a përchè ch’a podèissa sté a la drita d’Israel, e a l’ha faje avziné a chiel. 14Ma Israel a l’ha dëstendù soa man drita e a l’ha butala an sla testa d’Efraim, ch’a l’era ‘l cadet, e soa man mancin-a an sla testa ‘d Manasse, ancrosiand ij brass; an efet, Manasse a l’era ‘l prim nassù. 15A l’ha benedì parèj Giusep: “Che ‘l Dé che mè pare Abraham e Isach a l’han marciàje dë 'dnans, ël Dé ch’a l’é stàit mè bërgé da cand ch’i vivo fin-a a l dì d’ancheuj, 16l’àngel ch’a l’ha salvame da tùit ij maj, ch’a peuda benedì coste masnà; che mè nòm e ‘l nòm dij mè grand, Abraham e Isach, a peussa dzorvive an lor; ch’ a chërso e ch’ as moltiplico an sla tèra!”.
17Giusep a l’avìa vëddù che sò pare a l’avìa butà soa man drita an sla testa d’Efraim e sòn a l’é dëspiasuje. Anlora a l’ha pijà la man ëd sò pare për gavela da la testa d’Efraim e butela an sla testa ‘d Manasse. 18Giusep a l’ha dije a sò pare: “Nen parèj, pare, përchè ch’a l’é costì ‘l pì vej: buta toa man drita dzora ‘d soa testa”. 19Sò pare, contut, arfudandse ‘d felo, a l’ha dije: “I lo sai bin, car ël mè fieul, i lo sai. Ëdcò chiel, Manasse, a vnirà a d’esse un pòpol, dcò chiel a sarà grand. Contut, sò cadet a sarà pì grand che chiel, soa dissendensa a vnirà esse na caterva ‘d nassion. 20An cola giornà là a l’ha benedije[3] përparèj: “Coj d’Israel as valeiran ëd tò nòm, Giusep, për benedì, an disend: ‘Che Nosgnor at fasa smijé a Efraim e a Manasse!”.
21Peui Israel a l’ha dije a Giusep: “I son press ëd meuire: tutun Nosgnor a sarà con vojàutri e av farà torné al pais dij vòstri antich. 22E për gionta it dago an Sichem ëd pì che ai tò frej: un brich ëd montagna ch’i l’hai vagnà an sj’Amorita con mia spa e mè arch.