La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Esechiel/Esechiel 31

←Esechiel 30

La Bibia piemontèisa Esechiel

Esechiel 32→

La Bìbia piemontèisa - Esechiel 31

Esechiel

31

L’Egit, séder arogant

¹Ant l'ann ch'a fà óndes, ant ël ters mèis, a cap dël mèis, Nosgnor a l’ha comunicame soa paròla. A l’ha dime: ²“Fieul d'òm, dije a Faraon rè d'Egit e a soa gent: ‘A chi penses-to dë smijeje an toa grandeur? ³Varda, consìdera l'Assiria^[1], a l'era un séder dël Liban, con na maravija ‘d branch, a dasìa d'ombra tanme na foresta e a l'era motobin àut; sò cò a l'era ant le nìvole. ⁴J’eve a l’avìo falo chërse, j'adoss dël sot-tèra a l'avìo alvalo; a j’ero ‘d fium tut dantorn al leugh anté ch’a l’era stàit piantà e ‘d bialere a seivavo tuti j'erbo dij camp. ⁵Për lòn a l'era chërsù pì àut ëd tuti j'àutri erbo dël camp; ij sò branch a l'ero slongasse, soe frasche a l'ero dëstendusse për la bondosità dj'eve, antramentre che a chërsìa. ⁶An tra ij sò branch a l'avìo fàit nì tùit j'osèj dël cel, sota 'd soe feuje a l'avìo partorì tute le bestie servaje: a soa sosta tute le nassion pì gròsse a l'ero setasse. ⁷A l'era fiamengh an sò auteur e ant la larghëssa 'd soe fronde, përchè soe rèis a l’ero slongasse ancreus fin-a a d’eve bondose. ⁸Ij séder dël vërzé ‘d Dé^[2] a l'ero e a podìo pa eclisselo e j'arsipress a jë smijavo pa con soe còme; fin-a ij plajo a podìo pa esse gnanca parèj d'un dij sò branch: gnun erbo dël vërzé ‘d Dé a l'era parja an blëssa. ⁹Mi i l'avìa falo na maravija con tùit ij sò branch; tuti j'erbo dl'Eden, ant ël vërzé ‘d Dé, a n'avìo anghìcio.

Ël Faraon: séder campà giù

¹⁰Për lòn, ël Signor Dé av fà savèj sossì: Da già che a l'era alvasse a cola autëssa e a l'avìa butà 'l cò an tra le nìvole e sò cheur a l'era dasse 'd sagna për soa grandeur, ¹¹mi i l’hai falo tombé ant le man d’un cap ëd nassion përchè a lo tratèissa com a meritava për motiv ëd soa 'mpietà. I l’hai dëstituilo! ¹²Ëd pòpoj forësté, an tra ij pì barbàrich, a l'han falo a tòch e dëstendulo an sle montagne. Për tute le valade a son tombà ij sò branch e ansima a minca n'ersa dla tèra a son s-ciapasse ij sò brombo. Tute le gent dël pais a son ëslontanasse da soa ombra e a l'han chitalo. ¹³Ansima a soe ruin-e tuti j'osèj dël cel as pògio, antramentre che an tra ij sò branch a-i va minca bestia sërvaja. ¹⁴Për costa rason tuti j'erbo seivà da j'eve a s'esalteran pa pì për soa autëssa e a s'alveran pì nen dzora dle nìvole, nì për sò auteur a l'àbia fiusa an chiel gnun-a pianta ch’a bèiv d'eva. Përchè tùit a l'han destin ëd meuire, finì ant ël pais ëd sot-tera, l’istess che ‘l pì comun dij mortaj^[3], an tra coj che a calo ant la Tampa.

¹⁵Sòn a dis Nosgnor Dé: Ël di che Faraon a l'é calà ant ël pais dij mòrt^[4] mi i l'hai fàit deul: i l'hai quatà për chiel ël balatron, i l'hai fërmà ij sò fium e j'eve gròsse a l'han chità; i l'hai fàit vëstì ël Lìban a deul e tuti j'erbo dël camp a son sëccasse për chiel. ¹⁶Al rabel ëd soa tombà i l'hai fàit tramblé le nassion, cora ch’i l'hai falo robaté ant ël pais dij mòrt con coj che a calo ant la gava. A son confortasse ant la region ëd sota, tute le piante dl'Eden, la part pì sernùa dël Liban, tuti coj seivà da j'eve. ¹⁷Ëdcò lor con chiel a l'ero calà ant ël pais dij mòrt, a riunisse con le vìtime dla spa, coj che an tra le gent a l’ero ij sò aleà e a trovavo sosta sota soa ombra.

¹⁸A chi chërdes-to dë smijeje për glòria e për grandëssa an tra j'erbo dl'Eden? Ëdcò ti 't saras pressipità ansema a le piante dl'Eden ant ël pais ëd sot-tèra; it saras cogià an tra 'd coj ch'a son pa sirconcis e con le vìtime dla spa! Sòn a-i rivrà a Faraon e a tuta soa gent. I lo diso mi, ël Signor Dé.

Nòte

1. L’istess che l’Egit, l’Assiria a l’era stàita na potensa granda, ma Nosgnor Dé, a sò temp, a l’ha fala tombé. L’Egit a l’avrìa da amprende la lession: a-i é gnun-a nassion, për poderosa ch’a sia, ch’a peuda scapé dal giudissi ‘d Nosgnor. D’àutre version, pìtost che andeje dapress al test ch’i l’oma sì, a preferisso armendé ‘l nòm propri “Assiria” e rendlo parèj d’un tèrmin ch’a l’ha l’istess son, ch’a veul dì “buss” (cfr,. Esechiel 27:6), ch’a smija mej ess-ne ‘l paralel a “séder dël Liban” ant la lìnea ch’a ven dòp. An ësto cas ij vv. 3-18 as arferisso tuti a l’Egit e pa a l’Assiria.
2. Cfr. Génesi 2:9.
3. O “an mes ai fieuj dl'òm”.
4. Le Sheòl, o l’infern.