La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuterocanonich/Bel e 'l Dragon

Artorn

---

La Bibia piemontèisa Ij Deuterocanònich

Introdussion

Bel e 'l dragon

La mascarìa dij sacerdòt ëd Bel

¹Rè Astiages a l’è torna unisse ai sò antich e Ciro, ël Persian a l’ha arseivù ël regn. ²Daniel a mangiava a la tàula dël rè, e a l’era ‘l pì onorà ‘d tùit j’àutri amis dël rè.

³A-i j’era antlora a Babilònia, na mistà pagan-a ciamà Bel. Tùit ij di a-j smonìo dódes sach ëd pur fior ëd farin-a, quaranta feje e ses brinde ‘d vin. ⁴Dcò ël rè a venerava st’ìdol e andasìa minca di a adorelo. Nopà Daniel a adorava so Dé e për lòn ël rè a l’ha dije: "Përchè adoresto nen Bel?". ⁵Daniel a l’ha rësponduje: "Mia adorassion a va pa a d’ìdoj fàit da man d’òm, ma mach al Dé viv ch’a l’ha fàit ël cel e la tèra e che a l’é sgnor ëd minca n’esse ch’a viv". "Chërdes-to pa ti, a l’ha giontà ‘l rè, che Bel a sia un dio viv? Vëddes-to nen coma ch’a mangia e a bèiv tùit ij di?". ⁷A l’ha rësponduje Daniel an riand: "Va pa ambrojete, rè: cola mistà a l’é ‘d creja d’andrinta e fòra ëd bronz e a l’ha mai mangià nì beivù". ⁸Ël rè a l’é ‘ndignasse e, convocà ij sacerdòt ëd Bel, a l’ha dije: “Se vojàutri ‘m dise nen col che a l’é ch’a consuma tut sto mangé, i andreve a meuire; nopà s’im provereve che a l’é Bel che a lo mangia, a meuirerà Daniel, përchè a l’ha ‘nsultà Bel”. ⁹Daniel a l’ha dije al rè: ”Ch’a sia fàit com it dise ti”. Ij sacerdòt ëd Bel a l’ero stanta, sensa conté soe fomne e ij fieuj. ¹⁰Ël rè a l’é portasse ansem a Daniel al templ ëd Bel ¹¹e ij sacerdòt ëd Bel a l’han dije: “Varda, noi i andoma fòra da sì e ti, rè, buta pura fòra le proviande e versa ‘l vin; peui sara la pòrta e cacëtla con tò anel. Se doman matin, an rivand, ti ‘t trovras che nen tut a l’é stàit mangià da Bel, i meuireroma nojàutri, d’autra part andrà a meuire Daniel che a l’ha caluniane”. ¹²Lor, contut, as sagrinavo pa përchè a l’avìo praticà un passage secret sota dla tàula dont a passavo ‘d costuma e a consumavo tut.

¹³Dòp che lor a l’ero andàsne, ël rè a l’ha fàit porté ‘l mangé an fàcia ‘d Bel: ¹⁴Daniel a l’ha comandaje ai servitor ëd porté un pòch ëd sënner e peui a l’han spatarala dzora ‘d tut ël paviment dël templ a la presensa mach dël rè; peui a son surtì, a l’han sarà la pòrta, cacëttà con l’anel dël rè e a son andàsne. ¹⁵Ij sacerdòt a son vnùit ëd neuit, conform costuma, con le fomne, ij fieuj, e a l’han mangià e beivù tut. ¹⁶Matin bonora ‘l rè a l’é aussasse, parèj ëd Daniel. ¹⁷Ël rè a l’ha ciamà: "Son-ne a pòst ij cacèt Daniel?". "A pòst, rè!" a l’ha rësponduje. ¹⁸Dovertà la pòrta, ël rè a l’ha s-cèirà la tàula e a l’ha sclamà: "Bel, ti ‘t ses grand, e a-i è gnun ambreuj an ti!". ¹⁰Daniel a l’ha soriduje e, an fërmand ël rè përch’ a intrèissa pa, a l’ha dije: "Varda ‘l paviment e bèica da bin ëd chi ch’a son le pianà". ²⁰A l’ha dit ël rè: "I vëddo pianà d’òm, ëd fomne e ‘d fiolin!. ²¹Anviscà ‘d flin-a, chiel a l’ha fàit aresté ij sacerdòt con fomne e fieuj ; a l’han parèj mostraje le pòrte secrete che a dovravo për consumé lòn ch’a-i j’era an sla tàula. ²²Për lòn, ël rè a l’ha faje giustissié, an consignand Bel ant ël podèj ëd Daniel che a l’ha falo a tòch ansem al templ.

Daniel a fa meuire ‘l Dragon

²³A-i j’era un gran dragon e ij Babilonèis a lo veneravo. ²⁴Ël rè a l’ha dije a Daniel: "Podras pa dì che a sia nen un dio che a viv; donca venta adorelo". ²⁵Daniel a l’ha rësponduje: "Mi i dago adorassion al Signor mè Dé, përchè a l’é chiel ch’a viv; se ti ‘t am lasse fé: mi, sensa spa e baston i masrai ël dragon". ²⁶Ël rè a l’ha giontà: "It lo përmëtto". ²⁷Daniel a l’ha ciapà ‘d grassa, d’apèis e ‘d pluch e a l’ha faje cheuse ansema, peui a l’ha prontà ‘d fogasse ch’a l’ha campà ant la boca dël dragon che a l’ha travonduje an pressa an ës-ciopand; për lòn a l’ha dit: ‘’Vardé lòn che i adorave!".

²⁸Cora che ij Babilonèis a son vnùit a savèilo, a son stàine motobin frapà e a son arvirasse contra dël rè , an disend: "Ël rè a l’é vnùit a esse un Giudé: a l’ha drocà Bel, massà ‘l dragon e butà a mòrt ij sacerdòt". ²⁹A son andàit da chiel e a l’han dije: "Dane an man Daniel, dësnò i masseroma ti e tuta toa famija!". ³⁰Ël rè, an tëmmend l’arvira gròssa, a l’é stàit obligà a consigneje Daniel.

³¹E lor a l’han campalo ant la tampa dij leon, andova che a l’é restà për ses di. ³²Sèt leon a-i j’ero ant la tampa, che a dvoravo minca di doi carope e doi feje: ma sta vira a l’han daje nen përchè a podèisso sbrané Daniel. ³³Ël profeta Abacuch as trovava antlora an Giudèa: chiel a l’avìa fàit na mnestra, s-ciapà ‘l pan andrinta a na pèila për portèilo al camp a coj che a fasìo amson. ³⁴L’àngel ëd Nosgnor a l’ha dije: "Pòrta ‘s mangé a Daniel ant la tampa dij leon a Babilònia". ³⁵Ma Abacuch a l’ha rësponduje: "Signor, mi Babilònia i l’hai mai pì vëddula e la tampa la conòsso pa!". ³⁶Ma l’àngel ëd Nosgnor a l’ha ciapalo për ël cupiss e a l’ha mnalo a Babilònia, dzora dla tampa, portàndlo për ij cavej, con la velocità d’un buf ëd vent, për la fòrsa ‘d sò spìrit. ³⁷Antlora Abacuch a l’ha bramà: "Daniel, Daniel, sërvent ëd Dé, pija ‘l mangé che ‘l Signor a l’ha mandate!". ³⁸E Daniel a l’ha crijà: "Nosgnor, it ses avisàtne ‘d mi e it l’has pa chità coj che at veulo bin!". ³⁹Peui a l’é alvasse e a l’é butasse a mangé, antramentre che l’àngel dël Signor a portava torna Abacuch andova ch'a stasìa anans.

Ël rè arconòss ël Dé ‘d Daniel

⁴⁰Sèt di apress, ël rè a l’è vnùit a pioré Daniel. A l’é avzinasse a la tampa, e varda-lì, a l’ha vëddù Daniel che a l’era ambelelì setà. ⁴¹Antlora a l’é butasse a crijé: "Signor, Dé ‘d Daniel, ti ‘t ses grand, fòra ‘d ti a-i é gnun d’àutri dio". ⁴²E dun-a a l’ha comandà ‘d tiré fòra Daniel da la tampa e ‘d fé nopà campé coj che a lo vorìo mòrt, che ant un moment a son ëstàit dvorà dëdnans ëd chiel.