La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Daniel/Daniel 5

←Daniel 4

La Bibia piemontèisa Daniel

Daniel 6→

Daniel

La Bìbia piemontèisa - Daniel 05

5

Ël grand disné 'd Baldassar

¹Ël rè Baldassar a l’avìa fàit pronté un grand disné për milen-e dij sò sgnor^[1], e dë 'dnans^[2] ëd lor a l’era butasse a bèive^[3]. ²Già pitòst su ‘d gir pr’ ël vin ch’a l’avìa beivù, Baldassar a l’ha comandà ch’a-j portèisso ij vas d’òr e d’argent ch’a l’ero stàit portà vìa dal templ ëd Gerusalem përchè chiel, ij sò sgnor, soe fomne e soe concubin-e a-j dovrèisso për bèive. ³A l’han donca portaje ij vas d’òr e d’argent ch’a l’ero stàit portà vìa dal templ ëd Gerusalem, la ca ‘d Nosgnor, e ‘l rè, ij sò sgnor, soe fomne e soe concubin-e, a l’han dovraje për bèive. ⁴Damentre che lor a beivìo ‘l vin, a laudavo ij sò dé d’òr, d’argent, ëd bronz, ëd fer, ëd bòsch e ‘d pera.

⁵An col precis moment a l’é comparije na man uman-a che, con ël dil, a scrivìa al ciàir ëd la girindòla an sla muraja dla sala^[4] dël rè. A vëdde cola man ch’a scrivìa, ⁶ël visage dël rè a l’é vnù smòrt, a l’é stàit ciapà da 'd pensé afros, soe gionture a son fasse mòle e ij ginoj a-j tërmolavo. ⁷Anlora ‘l rè a l’é butasse a crijé ch’a fèisso vnì ij mascon, jë stròlogh e coj ch’a predisso l’avnì^[5]. Cand ch’a son rivà, ël rè a l’ha promëttù sossì ai savant ëd Babilònia: “Col ch’a sarà bon a lese lòn ch’a l’é marcà e am në darà l’antërpretassion, a sarà vestì ‘d pòrpra, a portrà na colan-a d’òr al còl e a vnirà a esse ‘l ters ësgnor ëd mè regn”.

⁸A son anlora presentasse tùit ij savant dël rè. ma a son nen ëstàit bon a lese l’iscrission e a dene l’antërpretassion. ⁹Ël rè Baldassar a n’é restà motobin sbaruvà e a l’é dventà ancora pì spali. Ij sò sgnor a në son ëstàit dësconcertà. ¹⁰Cand che la regin-a a l’ha sentù lòn ch’a disìa ‘l rè e ij sò sgnor, a l’é intrà ant la sala dël convivi e, adressand-se al rè, a l’ha dije: “Che ‘l rè a viva për sèmper! Sbaruv-te pa pì e perd pa ël color ëd la facia. ¹¹An tò regn a-i é n’òm ch’a l’ha lë spìrit dij dio sant. Al temp ëd tò pare a l’era trovasse an chiel ciairëssa, anteligensa e saviëssa coma cole dij dio. Ël rè Nabucodenesar tò pare, a l’avìa falo cap dij mascon, djë stròlogh e ‘d coj ch’a predisso l’avnì. ¹²A l’era rëscontrasse ant ësto Daniel, ch’ël rè a l’avìa daje lë stranòm ëd Baltasar, në spìrit pì àut e tant ëd col sust da antërpreté ij seugn, da dësgifré j’enigma, e d’arsòlve ‘d chestion angavignà. Ch’a sia donca ciamà Daniel, e a sarà chiel a dé l’antërpretassion ëd cost’iscrission”.

¹³Anlora Daniel a l’é stàit ëmnà a la presensa dël rè. Ël rè a l’ha dije: “Ses-to Daniel, un dij deportà ch’ël rè mè pare a l’avìa fàit vnì da Giuda? ¹⁴I l’hai sentù dì che ti ‘t l’has lë spìrit dij dio e ch’it ses dotà coma gnun d’àutri 'd siensa, d'anteligensa e saviëssa. ¹⁵Mach adess a l’han fàit intré an mia presensa ij savant e ij mascon për lese costa iscrission e për dem-ne l’antërpretassion, ma gnun ëd lor a l’é stàit bon a dem-la. ¹⁶Ore, a l’han dime che ti ‘t ses bon a dé l’antërpretassion e d’arzòlve ‘d chestion angavignà. S’it ses bon a lese l’iscrission e a ‘ntërpretela, it saras vëstì ‘d pòrpra, it butrai a còl na colan-a d’òr e ‘t saras ël ters prinsi ant ël regn”.

Daniel a dà l’antërpretassion dl’iscrission

¹⁷Daniel a l’ha rësponduje al rè: “Tente pura ij tò cadò e daje a d’àutri, ma mi i lesrai al rè costa iscrission, e i-j dirai coma ch’a l’ha da antërpretela. ¹⁸Ël Dé Pì-Àut a l’avìa daje a Nabucodenesar, tò pare, regn, magnificensa, glòria e onor. ¹⁹Për la grandëssa che ‘l Dé Pì-Àut a l’avìa acordaje la gent ëd tùit ij pòpoj, nassion e lenghe, e lor a tërmolavo ëd tëmma dë 'dnans a chiel; chiel a massava o a lassava vive col ch’a vorìa, a aussava o a sbassava col ch’a jë smijava, ²⁰ma, cand che sò cheur a l’é ansuperbisse e a l’é dventà orgojos e arogant, a l’é stàit detronisà e dzonorà. ²¹A l’é stàit taparà vìa d’an tra j’òm, a l’é vivù parèj dle bestie sarvaje e a l’ha mangià d’erba parèj dij beu; la rosà dël cel a l’ha mojalo fin-a ch’a l’avèissa arconossù ch’a l’é ‘l Pì-Àut ch’a dòmina an sij ream dj’òm e a-j dà a chi ch’a-j pias. ²²Ti, Baldassar, sò fieul, combin che ti ‘t savèisse tut lòn, it l’has pa umilià tò cheur. ²³Nen mach lòn, it ses ëstàit bin arogant anvers ël Signor dël cel, tant ch’it l’has fate porté ij vas ëd sò templi për bèiv-ne ti, ij tò sgnor, toe fomne e toe concubin-e; it l’as adorà ij tò dio d’òr, d’argent, ëd bronz, ëd fer, bòsch e pera, lor ch’a s-ciairo pa, a sento nen e a capisso pa, nopà ‘d glorifiché ‘l Signor ch’a l’ha toa vita an man e da col ch'a dipend tò destin. ²⁴A l’é antlora che chiel a l’ha mandà cola man për scrive lòn ch’it vëdde, ²⁵ch’a l’é MENE, TECHEL, PERES. ²⁶Sossì a l’é soa significassion: MENE a veul dì ‘contà’. Ël Signor a l’ha contà ij di ‘d tò regn e a l’ha dessidù ‘d feje chité. ²⁷TECHEL a veul dì “peisà”: it ses ëstàit peisà an sle balanse e a l’ha trovà ch’it ses pa pro^[6]. ²⁸PERES a veul dì “dividù”: tò regn a l’é stàit dividù e a l’ha dajlo ai Medi e ai Persian”.

²⁹Anlora, për òrdin ëd Baldassar, Daniel a l’é stàit vëstì ‘d pòrpra, a l’han butaje a còl na colan-a d’òr e con na crija pùblica a l’é stàit nominà ters prinsi dël regn. ³⁰An cola midema neuit, Baldassar, rè dij Caldé, a l’é stàit massà. ³¹Dario dla Media a l’ha arseivù ‘l regn ch’a l’avìa apopré sessantedòi agn.

Nòte

1. O “consijé e massé”.
2. A l’é probabil che chiel a fussa astà ant na posission pì elevà ‘d lor.
3. As sotantend ëd vin.
4. O “dël palass real”.
5. O “ij Caldé”.
6. O “ch’it manches ëd pèis”.