La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/2Cronache20

←2 Crònache 19

La Bibia piemontèisa Ij lìber dle Crònache

2 Crònache 21→

La Bìbia piemontèisa - 2 Crònache 20

20

Na guèra con le nassion dj’anviron

¹Apress ëd costi fàit, j’armèje dij Moabita e dj’Amonita, giutà da ‘d Meunita, a l’han diciarà guèra a Ieosafat. ²A son rivà ‘d messagé e a l’han dije a Ieosafat: “Na gròssa armeja da Edom a marcia contra ‘d ti an rivand da l'àutra banda dël Mar Mòrt. Lor a son rivà già a Caseson-Tamar (n’àutr nòm për En-Ghedi).

³Ieosafat a l’é stàit motobin ëspaventà da costa neuva e a l’ha suplicà Nosgnor ch’a-j dèissa n’indicassion an sù lòn ch’a l’avìa da fé. Për lòn a l’ha decretà l’osservansa d’un digiun për tut ël pais ëd Giuda. ⁴Parèj ‘d gent da tute le sità ‘d Giuda a son rivà a Gerusalem për ciamé l'agiut ëd Nosgnor.

⁵Ieosafat a stasìa an pé ‘dnans ëd la ciambreja 'd Giuda e 'd Gerusalem an facia dla cort neuva dël Templi ‘d Nosgnor. ⁶A l’ha pregà parèj: “Signor Dé dij nòstri antich, ses-to pa ti ël Dé ch'a viv an cel? Ti 't dòmine dzora 'd tùit ij regn ëd la tèra. La potensa e la fòrsa a son an toe man; gnun a peul fete oposission! ⁷Ses-to pa ti, Nosgnor, ch’it l'has taparà fòra la gent ch’a stasìa an costa region ‘ëdnans ëd tò pòpol Israel e it l'has dala coma na proprietà permanenta a la dëssendensa d’Abraham, tò amis^[1]. ⁸Tò pòpol a l’ha stansiasse ambelessì e a l’ha butà an pé cost Templi për rende onor a tò nòm. ⁹Lor a disìo: ‘A dovèissa mai rivene un maleur, sota forma ëd na guèra, d'un contacc o 'd na famin-a, nojàutri 's presentroma a ti drinta a 's Templi. I crijeroma àut a ti për avèj agiut an nòstra malora, parèj che ti 't vade a scotene e t'an giute’. ¹⁰Ore, ëdcò Amonita, Moabita e coj dle montagne 'd Seir a stan për rivé! Ant ël temp che Israel a vnisìa da la tèra d'Egit^[2], ti 't l'avìe pa përmëttùje d'anvasé nòste tère. Për lòn j'Israelita a son tnusse lontan da coj-lì e a l'han pa dëstrovùje. ¹¹E varda an che manera a l'han arpagane! Lor a ven-o a taparene via da la tèra ch’it l'avìe dane an ardità! ¹²Dé nòst, vorìes-to pa fene giustissia 'd lor? Përchè noi i l'oma nen la fòrsa contra na catérva d'armeje ch’an rivo a còl! I savoma pa còs fé; nojàutri i spetoma da ti n'agiut”.

¹³Mentre che tùit j’òm ëd Giuda a stasìo an pé ‘dnans ëd Nosgnor con soe masnà, soe fomne e ij sò fieuj, ¹⁴le Spìrit dël Signor a l’é calà dzora un dj’òm ch’a j’ero ambelelà. Sò nòm a l’era Jacasiel, fieul ëd Zecaria, fieul ëd Benaia, fieul ëd Jeiel, fieul ëd Matania, un Levita ch’a l’era dissendent d’Asaf. ¹⁵Chiel a l’ha dìt:

“Sté a sente, vojàutri ‘ pòpol ëd Giuda e ‘d Gerusalem! Sent, Rè Ieosafat! Nosgnor av dis: ‘Gnun-e tëmme! Feve ànim! Pijeve pa sparm për ël motiv ëd cola armeja granda ch’a l’é ‘n camin ëd rivé. La guèra a l’é pa la vòstra, ma cola ‘d Dé! ¹⁶Doman surtije contra. Vardé, a rivran da la montà për la cala 'd Ziz. Vojàutri i-j blochereve a la fin ëd la comba an facia al desert ëd Jeruel. ¹⁷I sareve pa vojàutri a combate sta guera. Mach pijé vòste posission an órdin, sté frem e i vedreve la salvëssa che 'l Signor a opererà për voi, Giuda e Gerusalem. Gnun timor e nen pànich^[3]!”.

¹⁸Anlora Ieosafat a l'é prostërnasse con la facia fin-a a tèra; tuta la gent ëd Giuda e coj ch’a stasìo a Gerusalem a son prostërnasse ‘dnans ëd Nosgnor për adorelo. ¹⁹Peui ëd Levita dai clan dij Coatita e dij Corchita, a son aussasse a laudé Nosgnor, con un crij motobin fòrt.

²⁰L’armeja ‘d Giuda a l’é aussasse bonora la matin dòp e a son partì për ël desert ëd Tecoa. Antramentre ch'a l'ero an camin ëd bogesse, Ieosafat a l'é fërmasse e a l'ha dit: “Scoteme, vojàutri pòpol ëd Giuda e resident ëd Gerusalem! Chërde ant ël Signor vòst Dé e i sareve salvà! Deje fiusa ai sò profeta e i la fareve a vagné!”.

²¹Consultasse ch’a l’avìa con ël pòpol, ël rè a l’ha dàit disposission che ij cantor a marcèisso dë ‘dnans a l’armeja e ch’a cantèisso a Nosgnor laudandlo për sò splendrior sant. Sossì a l’é lòn ch’a cantavo: “Deje grassie al Signor, përchè soa misericòrdia a dura për sèmper!”. ²²Ant ël moment ch’a l'han ancaminasse a canté ‘d làude, Nosgnor a l'ha fàit an manera che j'armeje dj’Amonita, dij Moabita e dla gent ëd Seir as anandièisso a combate an tra ‘d lor! ²³J’Amonita e ij Moabita a son pijàss-la con coj ëd Seir e a l'han massaje tuti! Cora che a l'avìo finì con ël pòpol ëd Seir a son tacasse l’un con l'àutr, anientand-se. ²⁴Parèj, ant ël moment che l’armèja ‘d Giuda a l’é rivà al leu d'osservassion ëd la colin-a, d'andova as ës-cèirava 'l desert, lor a son virasse vers la furfa e varda-lì che a-i j'ero mach pì ëd gent mòrta për tèra: gnanca un dij nemis a l’avìa podù scapé.

²⁵Ieosafat e soa gent a son andàit a pijesse 'l botin: a l'han trovà na caterva 'd cabial, richësse, vestimente e ròba 'd valor. A l'han cariane 'd pì ëd lòn ch’a podìo porté: a l'han passà tre di a cheuje la pijàita ch’a l'era motobin bondosa. ²⁶Ël quart di a son tùit assemblasse ant la Valada dla Benedission, ch’a l’ha ciapà col nòm pròpi an col di-lì përchè a l’era leugh anté che ‘l pòpol a l’avìa laudà e ringrassià Nosgnor. Col pòst a l’é ancora ciamà parèj al di d’ancheuj.

²⁷Anlora tuta la gent ëd Giuda e Gerusalem, con Ieosafat an testa, a son partiss-ne pien ëd gòj për torness-ne a Gerusalem: Nosgnor a l'avìa ampinije d'argiojissansa përchè a l’avìo trionfà parèj dzora dij sò nemis. ²⁸Lor a son intrà an Gerusalem diret ant ël Templi 'd Nosgnor, al son dë strument ëd còrda e 'd trombe.

²⁹Cora che a l'é savusse ant ij regn dj’anviron che 'l Signor a l'avìa batù ij nemis d'Israel, ël timor ëd Dio a l'é spantiasse an tùit ij leu. ³⁰Parèj , ël regn ëd Ieosafat a l'é stàit an pas, përchè sò Dé a l'ha falo sicur da tùit ij privo.

Somari dël regn ëd Ieosafat

³¹Ieosafat a l'avìa regnà dzora dël pais ëd Giuda. Chiel a l'avìa trantessinch agn ant ël moment ch'a l'é vnùit esse rè; a Gerusalem a l'ha regnà vintessinch agn. Soa mare a l'era Asuba, la fija 'd Silchi.

³²Ieosafat a l’é stàit un rè giudissios ch’a l’ha seguità ‘l bon esempi d’Asa sò pare. A l’ha fàit tut lòn che a Nosgnor a-j pias. ³³Meno che ij santuari pagan ch’a-i ero ant ël pais a l’ha pa dësblaje pròpi tuti e ‘l pòpol nen dël tut a l’era ‘ngagiasse a serve ‘l Dè dij sò antich.

³⁴Lòn ch’a manca anbelessì dj’event dël regn ëd Ieosafat, dal prinsìpi a la fin, a peul trovesse ant le Crònache ‘d Ieu, fieul ëd Canani, ch’a l’é na part ëd ël Liber dij Rè d’Israel.

³⁵Pì anans, Ieosafat, rè 'd Giuda, a l'ha fàit n’aleansa con Acasìa rè d'Israel, col ch'a l’era pròpi n’òm gram. ³⁶A l'é butasse con chiel për constrùe 'd nav mercantij bon-e a rivé fin-a a Esion-Gheber. ³⁷Mach che Elieser, fieul ëd Dodava, da Maresa, a l'ha profetisà contra 'd Ieosafat. A l’ha dije: “Për motiv ch’it l’has fàit n’aleansa con Rè Acasia, Nosgnor a dësblerà lòn che tì a l’avrìe vorsù fé”. Parèj a l’è ‘ncapitaje che cole nav a son ëstàite dësblà e a l’han mai podù salpé për mar.

Nòte

1. Cfr. Isaia 41:8; Giaco 2:23.
2. Cfr. Deuteronòmi 2:4-19.
3. 20:15-17 cfr. Deuteronòmi 20:1-4.