La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Cronache/1Cronache 21
1 Crònache modifiché
21 modifiché
David a fà ‘n censiment modifiché
1Ore, Sàtana a l'é alvasse contra Israel e a l'ha cissà David a fé ‘n censiment dj'Israelita. 2Parèj, David a l'ha comandaje a Ioab e a j'ufissiaj dl'armeja: “Andé a censì Israel: da Bersabéa fin-a Dan, e porteme j’arzultà, che mi i veui savej vàire ch’i soma nojàutri Israelita”. 3Ioab, tutun, a l'ha rësponduje: “Che nosgnor a peussa moltipliché soa gent sent vire 'd lòn che a l'é già. Contut, o rè mè sgnor, son-ne miraco già nen tùit ij tò sërvent? Përchè, alora, ël mè signor a veul cost censiment? Përchè Israel a deuvrìa parèj arsighé ‘d tiresse a còl na colpa?”. 4Pura, l'órdin dël rè a l'é restà, malgré j'obiession ëd Ioab. E Ioab a l'é partì, e a l'è andait an gir për tuta Israel a conté j’Israelita; peui a l'é tornass-ne a Gerusalem. 5Ioab a l'ha daje al rè 'l cont ëd la populassion censìa: tut Israel, a rivava a un milion e sentmila òm bon dë spa, e Giuda a quatsent e stanta mila òm tuti combatent. 6Mach che Ioab a l'ha pa contà 'l nùmer dij Levita, nì coj ëd la tribù 'd Beniamin, përchè 'l comand dël rè a jë smijava n'abomini.
Le conseguense dël pecà ‘d David modifiché
7Cost censiment a l'é dëspiasuje a Nosgnor, e për lòn a l’ha mandà ‘n castigh dzora d’Israel. 8David a l'ha dije a Nosgnor: “I l'hai pëccà motobin an fasend lòn! E bin ora, perdon-a la colpa 'd tò sërvent, che a l'ha agì da beté”. 9Anlora Nosgnor a l'ha parlaje a Gad, profeta[1] 'd David, an disendje: 10“Vaje a dì a David: ‘Varda-sì lòn che 't fà savej Nosgnor: it propon-o tre possibilità: Sern un dij tre castigh ch’it dirai, e i lo farai tombé an sù vojàutri".
11Parèj Gad a l'é andait a trové David e a l’ha dije: “Coste-sì a son le sernìe che Nosgnor a l’ha date. 2Ti’t peude serne tre agn ëd famin-a, tre mèis ëd dëstrussion për motiv ëd la spa dij tò nemis, o tre di ‘d maladìa greva damentre che l’àngel dël Signor a càusa na devastassion për tuta la tèra d’Israel. Ore donca, sern, peui dime lòn ch’i l'hai da dije a Nosgnor ch’a l'ha mandame”.
13David a l’ha rësponduje a Gad: “Im treuvo ant na situassion bin disperà! Ma che mi i peuda tombé ant le man dël Signor, che chiel a l’é tant misericordios. Fame pa tombé ant le man dj’òm”. 14Përparèj donca, Nosgnor a l'ha mandaje 'n contacc a Israel, e për lòn a son mòrtie 70.000 òm. 15Dé a l'ha mnà n'àngel a Gerusalem për vastela, ma pròpi mentre l’àngel as prontava për dëstrùvla, Nosgnor a l'ha vardà e a l'é pentiss-ne d'ës mal, e a l'ha dije a l'àngel ch’a l’era lì lì për vastela: “Pro! Tira ‘ndré toa man!”. An col moment-lì l’àngel as tenìa dacant a l'àira d'Ornan[2] ël Gebusé.
16 David a l'ha aussà j'euj, e a l'ha vëddù l'àngel ëd Nosgnor ch’as tenìa an tra la tèra e 'l cel con ant la man l'ëspà dësfodrà virà contra ëd Gerusalem. E David e ij cap d’Israel a son coatasse 'd tèila ‘d sach për mostré soa costernassion e a son prostërnasse con la front për tèra. 17E David a l'ha dit a Nosgnor: “Son-ne pa mi ch’i avìa comandà 'd censì ‘l pòpol? I son mi ch’i l'hai pëccà e che i l'hai fait dël mal; ma coste feje, còs l'han-ne fait? Nosgnor, mè Dé, che donca toa man a sia dzora'd mi e ansima a la casà 'd mè pare, ma ch'a sia pa contra 'd tò pòpol për dëstrùvlo!”.
David a drissa n’autar modifiché
18Anlora l'àngel ëd Nosgnor a l'ha dije a Gad ëd parlé a David, përchè a monteissa për elevé n'autar al Signor ant l'èira d'Ornan, ël Gebusé. 19E David a l'é montà, conform a la paròla 'd Gad, che a l'avìa parlaje an nòm ëd Nosgnor. 20Ornan, ch'a batia 'l gran, a l'é virasse e a l'ha vëddù l'àngel. Ij so quat fieuj che a l'ero con chiel a l'ero stërmasse. 21Ant ël moment che David a l'è rivà da Ornan, chiel-sì, vëddulo, a l'é surtì da l'èira e a l'é andaje ‘ncontra prostërnand-se ‘dnans a David con la front fin-a për tèra. 22David a l'é andaje a dì a Ornan: “Dame 'n pòst ëd l'aira përchè mi i peussa drisseie n'autar a Nosgnor, ëd manera che 'l contacc ch’a tormenta mia gent a ven-a chitè. Mi 't pagrai col pòst tut lòn che a val”. 23Ornan a l'ha dije a David: “Pijla, o rè, mè signor, e fane lòn ch'it veule. Nen mach, ma varda mi t'ësmon-o dcò ij beu për l'olocàust, le trebie da brusé e 'l forment për l'oblassion: it dago tut”. 24Ma rè David a l'ha rësponduje: “Nò, mi i veuj catetla, an pagand sò pressi giust, përchè i veuj pa gavete lòn che a l'é tò për smon-e a Nosgnor un sacrifìssi che a mi am costerìa nen. 25Anlora David, a l'ha pagaje a Ornan sessent sicl d'òr ëd peis giust për col'èira.
26David a l'ha drissà n'autar a Nosgnor, andova ch'a l'ha smonù d'olocàust e 'd sacrifìssi 'd pas. Anlora David a l'ha 'nvocà 'l Signor che a l'ha esaudilo an mandand feu dal cel an sl'autar dj'olocàust. 27Anlora Nosgnor a l'ha comandaje a l'àngel ëd butè torna l'ëspà ant ël feuder.
28An col temp-là, David, vëddù che Nosgnor a l'avìa esaudilo, a l'é ‘ncaminasse a smon-e 'd sacrifissi an sl'èira d'Ornan ël Gebusé. 29Ël tabërnàcol ëd Nosgnor, che Mosè a l'avìa drissà ant ël desert, e l'autar dj'olocàust, a col temp-là a l'ero ant ël santuari ‘d Gabaon. 30David, a l'ha parej pa podù andé a consultesse con Nosgnor ëdnans a cost autar, përchè a l’era stàit bin ësburdì da la spa dësfodrà dl’àngel ëd Nosgnor.